Ontslagen

“Paniek, ik was de vleesgeworden paniek”.Moon ConsultancyAnnemieke  is net gaan zitten in mijn praktijk op het puntje van haar stoel, haar handen stijf geklemd aan de armleuningen. Ze begint te vertellen. Twee maanden geleden kwam haar man thuis van zijn werk. Niets bijzonders natuurlijk, dat gebeurde dagelijks, al jaren. Na zijn werk, komt hij thuis, punt. Maar nu was het anders. Dat voelde ze in haar lijf en ze wist het door het tijdstip: drie uur ‘s middags was het. Normaal kwam hij pas rond een uur of zes, half zeven binnen. Ze hoorde het ook aan de manier van hoe de voordeur door hem geopend en gesloten werd. Anders, gedempter, bedachtzamer, langzamer. Ze wist het niet precies, maar dat er iets aan de hand was, dat was duidelijk.

Hij kwam binnen, zette zijn tas neer bij de bank en zijn brooddoos op het aanrecht. Zoals hij al jaren doet. Daarna kwam hij naast haar zitten aan de keukentafel. “ik ben ontslagen, zomaar, opeens”. Hij zuchtte diep en sloeg zijn handen voor zijn mond. Alsof hij het zelf nauwelijks geloven kon. Ontzet zag hij er uit, lijkbleek ook. Annemieke dacht dat ze het niet goed hoorde, tenminste, niet zo’n boodschap. Ze had er al verschillende vrienden over horen praten, de angst voor ontslag. Nu met die crisis in Nederland, je moest er toch niet aan denken, met opgroeiende kinderen in huis, de hypotheek, die anderhalve auto voor de deur.

Maar het was dus waar, het was echt. De crisis had aan hun voordeur aangebeld en zat nu levensecht aan de keukentafel.

Annemieke pakt de handen van haar man en knijpt er zacht in. Het was of zij zichzelf wakker wilde knijpen uit een nare droom. Maar ze wisten beiden dat het echt was, de realiteit, hun leven. Gisteren was alles nog duidelijk en zeker. Vandaag is het een groot vaag gedoe, onzeker en zorgelijk.

Annemieke komt uit een nest waar werken de moraal was. Je werkt voor je centen en gaat je hand niet ophouden. Haar ouders hadden moeilijke tijden mee gemaakt. Moesten beiden hard werken om hun gezin te onderhouden. De kinderen te voeden en ze ook nog een redelijke opleiding mee te geven. Toen de broers en zussen van Annemieke het huis uit waren, hebben haar ouders na een paar jaar hard sparen, zichzelf een camper cadeau gedaan. Nu maakten de twee oudjes kleine en grote reisjes door Europa. Een kers op de taart die zij zelf gebakken hadden. Annemieke had dat onthouden: als je wat wilt bereiken voor jezelf of een ander, moet je er simpelweg voor gaan.

Annemieke heeft de leuningen van de stoel in de praktijkruimte losgelaten en kijkt naar haar vingers. “Dus”, zegt ze luid en kijkt mij opvallend helder en alert aan, “ ben ik aan de slag gegaan. Ik pak gewoon alles aan wat voorbij komt, alles wat een paar centen oplevert. Ik heb mijn oude vak weer opgepakt, directiesecretaresse. Ik ben alle uitzendbureau’s afgegaan om mij in te schrijven, heb mijn oude werkgever benaderd, berichten achtergelaten op alle social media site’s waar ik actief ben. En weet je wat?” Weer kijkt zij mij aan, grote ogen, nu met een opgewonden twinkeling in haar blik. “Via twitter heb ik een paar geweldige opdrachten gescoord!”

Haar man was onder de indruk van Annemieke haar daadkracht. Aanvankelijk zag hij het met lede ogen aan, maar hij moest er al snel om grinniken. Hij zag zijn meisje weer, zoals hij haar had leren kennen. Altijd aanpakken, niet bij de pakken neerzitten. Hup aan de slag en van de nood een deugd maken.  Het stimuleerde hem om zijn droom waar te maken. Een eigen zaak te starten. Met haar hulp had hij in 2 weken tijd alles geregeld en ging van start. Met succes.

“En hoe gaat het nu met de paniek?”, vraag ik Annemieke.

Annemieke geeft antwoord, bedachtzaam haar woorden zoekend. “Ik voel paniek op het moment dat ik twijfel of het allemaal wel gaat lukken, financieel gezien dan. Ik houd van financiële zekerheid, dat geeft mij rust”.  “Maar op het moment dat ik mijzelf voel wegzakken in die paniek met allemaal negatieve stemmetjes in mijn hoofd, weet ik ook dat ik dat kan omdraaien. Dan zeg ik tegen mezelf dat we wel ergere stormen hebben meegemaakt en daar ook goed zijn uitgekomen. Dus positief denken, geloven in mezelf, dat is wat werkt”.

Meer lezen over sterke vrouwen?! “Allemaal bijzondere mensen”…. Een boek vol!

Wil je informatie of je aanmelden voor coachen of therapie, dat kan via mijn site.  Ik sta je graag te woord.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven