In de eerste maanden na de bevalling, als ik mijn zorgen uitte over mijn lijf en dan met name over mijn gewicht, kreeg ik het van elke collega-moeder te horen: “Ontzwangeren, dat kost je een jaar. Voordat alles weer normaal voelt en je lijf weer van jou is”. Een jaar, echt waar, dacht ik toen. Goh wat lang.
Ontzwangere
n: wat is dat?
Bezwangeren, dat kennen we allemaal wel 😉 . En zwanger zijn, daar kan ik inmiddels ook over meepraten. Maar heb jij al eens van ontzwangeren gehoord? Als je nog nooit zwanger bent geweest waarschijnlijk niet. Maar zodra je buik begint te groeien, krijg je het continu te horen. Want een zwangerschap is een behoorlijke aanslag op je lijf. En als je eenmaal bevallen bent, is alles echt niet 1,2,3 weer bij het oude.
Over 31 dagen wordt mijn dochter 1 jaar. Dan is mijn jaar van ontzwangeren voorbij. Hmm. Ik geloof dat hier iets mis gaat.
Er weegt van alles mee
Ik sta op de weegschaal, zoals ik sinds 2 januari elke dag op de weegschaal sta, wakker worden, plassen en dan meteen staan want anders klopt het getal niet. Maar dat getal veranderd niet. Sterker nog, ik weeg nu nog net zoveel als toen ik 9 maanden zwanger was. Op de een of andere manier heb ik het dus gepresteerd om te bevallen, drie maanden borstvoeding te geven, heel veel stress te hebben gehad en zeer weinig slaap te hebben gekregen en nog steeds het lijf te hebben alsof ik hoogzwanger ben.
Ja, nu was daar natuurlijk de bekkeninstabiliteit, vanaf maand 3 was sporten echt uit den boze. En het leegmaken of losser zetten van mijn maagband, ergens rond week 18. Oh en het zware herstel, intensieve fysiotherapie moeten volgen tot januari van dit jaar. Ja, het was een zwaar jaar. Ontzwangeren. Hard werken is dat.
Hoera, ik ben 1 jaar (ontzwangerd)
Dat veel moeders de eerste verjaardag van hun eerste kind vaak erg groots vieren heb ik altijd wat overdreven gevonden. Heeft dat kind helemaal niets aan, kunnen ze zich toch niet herinneren, dat idee. Maar nu ikzelf die moeder ben, betrap ik mezelf erop dat ook ik een verjaardagsfeest aan het plannen ben wat echt niet onder doet voor al die feestjes waar ik in de loop der tijd minachtende gedachten over heb gehad (uitspreken durfde ik niet). Maar nu begrijp ik het.
Mijn man en ik komen uit een zeer donkere, zware periode en de eerste verjaardag van Georgine voelt als een mijlpaal, het einde van deze fase en de start van een nieuw leven met weer tijd voor vrienden, tijd voor onszelf, voor elkaar en met mijn eigen lichaam. Ik kijk naar mijn voeten en zie digitale cijfers boven mijn tenen staan. Dezelfde als gisteren, eergisteren , eer-eergisteren en als 5 maanden geleden. Volgens mij heb ik meer tijd nodig voor dat ontzwangeren. Mijn eigen lijf is nog verre van aanwezig. En toch ga ik genieten van dit feest, van dit moment. En dan is het jammer. Ik heb meer tijd nodig. Nog een jaar. Geen punt. Niet zo streng zijn voor jezelf.
Heb jij tips?
Maar mocht iemand nog een cursus “hoe te ontzwangeren in 4 weken voor bijna niet te helpen gevallen” nog ergens in een la hebben liggen, ik betaal de postzegel!
Lees ook: Zo kom je van je zwangerschapskilo’s af… is de bedoeling
Die 1e verjaardag is geweldig! Alle anderen ook, maar die eerste is extra bijzonder. Geniet ervan! En verder inderdaad niet vergeten te genieten van het leven 🙂
Wat is dat toch, dat vrouwen denken dat het hen niet zal overkomen, dat zij het anders zullen doen, dat hen het bespaard blijft, terwijl hele generaties de ervaring hebben en het doorgeven. Mooi dat je er dan openlijk op terugkomt. Geloof me, als je er over een jaar of wat op terugkijkt vraag je je af, waar had ik het over… Nu lijkt het ver, net als dat ‘jaartje’ ontzwangeren, maar wat is het op een heel mensenleven? Geniet van je kleine ‘mini-you’, ze is het toch allemaal waard? Het voordeel van een diep dal is dat het alleen maar beter kan worden, het licht schijnt aan de horizon, afgezaagd, ik weet het… Maar ik denk toch echt van toepassing: je basis is goed: een (t)huis, een man, een kind, je gezin. Enjoy life, love and be loved… Ik wens jullie een memorabele mooie eerste verjaring van G! Xx
Ik ben zelf vrij jong moeder geworden, dus voor vrienden, kennissen en familie de eerste met een kind. Voor velen een ‘voorbeeld’ van hoe zij het niet zouden doen 🙂 vandaar mijn reactie…
Esther,
Je felle toon begrijp ik.
Het zijn bewegingen waar je als vrouw door heengaat.
Volgens mij heeft het zelf ervaren en het ouder worden effect op je denken en doen.
Ja, ik kom ervoor uit dat ik nu precies datgene doe wat ik al die jaren heb verafschuwd.
Nu weet ik dat het (voor de meeste moeders) niet om de verjaardag op die ene dag gaat, maar om al die dagen die vooraf zijn gegaan aan dat moment.
Vaak ook het showen van het eigen lijf weer en je weer krachtig en jezelf voelen. Zoals ik schrijf, heb ik mijn eigen lijf nog niet maar ik ga zeker genieten van het huiselijke geluk dat we hebben.
ik weet niet hoe ik bij lonneke kom maar ik bedoel natuurlijk Leontien…sorry 😉
lieve Lonneke,niet slapen maakt dikt, stress maakt dik als je pech hebt, dus kruip lekker je bed in met je kleine en afslanken maar 😉
succes!
en veel plezier op de verjaardag…..
Hahaha, ik wou dat het zo makkelijk was.
Gelukkig krijg je naarmate de kleine ouder wordt steeds meer slaapuren terug. Daar genieten we nu van!