We weten inmiddels allemaal dat risico’s op afwijkingen en complicaties, of moeilijker zwanger kunnen worden min of meer gelieerd kunnen zijn aan het op latere leeftijd ‘kiezen’ voor kinderen. Maar onderzoek wat onlangs is uitgevoerd voegt daar ook voor de moeder nog een risicovolle factor aan toe…. de kans op postnatale depressies blijkt bij het ‘uitstellen’ van zwanger worden namelijk ook toe te nemen!
Het lijkt erop dat een van de oorzaken van het later zwanger worden ook de boosdoener is voor deze kansvergroting. Vrouwen die er bewust voor kiezen om later zwanger te worden, doen dat blijkbaar vaak met als achterliggende reden dat ze eerst alles volledig op orde willen hebben voordat ze aan kinderen beginnen. Het bedje moet gespreid zijn zeg maar.
Deze vrouwen zijn zo gewend aan het hebben van ‘de controle’ dat ze, bij komst van de baby, niet kunnen wennen aan het feit dat zaken met baby’s nu eenmaal niet lopen zoals je dat gepland had. Ben je gewend om nog even gauw tussendoor naar de winkel te rennen als je iets vergeten bent? Met een baby kan je dat vaak wel vergeten. Hij/zij ligt namelijk net lekker te slapen. Of je hebt ze net eindelijk in hun kleine jasje gehesen … blijkt dat ze ineens zo’n poepluier hebben dat je eerst het badje weer vol kan laten lopen omdat ze tot hun nek toe onder zitten… dit soort zaken hebben we het dan over.
Het hebben van kleine kinderen vereist een grote mate van flexibiliteit, en dat strookt nu weer net niet met de vrouw die alles in kannen en kruiken wil hebben en eigenlijk een soort van ‘controlefreak’ is.
Hoe meer je je doelen omtrent de toekomst ‘vastomlijnd’ voor je ziet, des te groter de kans dus is op een postnatale depressie. Het niet ‘los kunnen laten’ van bijvoorbeeld ook het feit dat je gewoon had willen bevallen, maar dat het uiteindelijk een keizersnede is geworden, of dat de borstvoeding niet loopt zoals je zou wensen… ook dat levert onvoorziene stress op die weer kan leiden tot postnatale depressies.
[poll id=”8″]
