Op weg naar het Eurovisie Songfestival

OMG! Ik ga naar het Eurovisie Songfestival! En wat ben ik blij. Euforisch zelfs! Want een meisjesdroom komt uit. Nou ja, bijna dan. Want mijn grote droom was om namens Nederland aan het Eurovisie Songfestival deel te nemen. Uh ja… als hoofdact. Als een kruising tussen Celine Dion en Duncan Laurence zeg maar. Maar mijn weg naar het Eurovisie Songfestival verloopt toch net iets anders.

Stockfoto van Songfestival door Mark Rademaker

Fascinatie voor het Eurovisie Songfestival

Lang, heel lang geleden begon mijn fascinatie voor het Eurovisie Songfestival. In mijn pyjamaatje mocht ik voor de tv een stukje van het spektakel kijken. Fantastisch vond ik het. Al die verschillende landen die, toen nog, in hun eigen taal hun mooiste liedje ten gehore brachten. De zangeressen in prachtige jurken, zangers strak in pak. Het orkest in de orkestbak en het commentaar van Willem van Beusekom. Ik vond het fantastisch! Dit is wat ik wil als ik groot ben. Meedoen aan het Eurovisie Songfestival.

Frizzle Sizzle

Samen met een jeugdvriendinnetje spraken we af dat wij later, als we groot zijn, samen mee zouden doen. Ik geloofde erin. Want goh, ik zat op jazzballet. Zingen kon ik nog niet, maar dat leerde ik vast nog wel. Toen Frizzle Sizzle meedeed aan het songfestival, ik was bijna 12 jaar, wist ik het echt zeker. Dat wil en kan ik ook. Blootvoets zingen en dansen met vriendinnen op het grote podium.

Zangkwaliteiten

Mijn jeugdvriendinnetje en ik werden ouder en gingen ieder onze eigen weg, al verloren we elkaar nooit uit het oog. Telkens als we elkaar zagen, kwam het songfestival ter sprake. Wij gaan meedoen! Ooit. Waar zij wel heel muzikaal is, en zich daarin bleef ontwikkelen, kwam mijn zangtalent pas tot uiting na minimaal één fles wijn. Eenmaal nuchter besefte ik me dan weer al te goed dat ik het niet van mijn zangkwaliteiten moest hebben. Zelfs als achtergrondzangeres zou ik het Eurovisie podium nooit halen. Mijn weg naar het Songfestival moet toch echt via een andere route.   

Nationale voorrondes

Vroeger waren er nog nationale voorrondes, overigens met wisselende successen. Maar zelfs dat podium was voor mij veel te hoog gegrepen. Maar hoe dan ook, ik bleef fan van het Eurovisie Songfestival. Dat hele circus, ik vond het prachtig. En nog steeds. Ieder jaar heb ik mijn eigen favorieten, juich ik bij ieder punt voor Nederland en beticht ik diverse landen van vriendjespolitiek. Maar ik kijk altijd! Waarom precies weet ik niet, ik ben er gewoon dol op.

Op weg naar het Eurovisie Songfestival

Een kenner ben ik niet. Ik ben gewoon een grote liefhebber. Vraag mij niet wie er wanneer gewonnen heeft of hoe alle deelnemers heten. Ik geniet gewoon enorm van het hele spektakel. En nu ben ik dan toch echt op weg naar het Eurovisie Songfestival. Mijn jeugdvriendinnetje appte me laatst. “Of ik mee wil naar de grand final family show” op zaterdagmiddag 22 mei.” Hoe lief is dat. Zij had vorig jaar al kaartjes gekocht. Maar omdat het liedjesfestijn vanwege Corona toen niet door kon gaan en er nu minder mensen bij mogen zijn, ontving iedereen met een geldig ticket een code. Hiermee kon je met voorrang kans maken op kaartjes voor 2021.

Once in a lifetime

Toch zei ik niet gelijk ja. Dat klinkt misschien raar als grote fan. Ik twijfelde nogal. Zo had ik al andere plannen die dag en vanwege Corona vond ik het allemaal best wel spannend. Wij hebben ons al meer dan een jaar best goed aan de Coronamaatregelen gehouden en om dan nu in een zaal bij zo’n groot evenement aanwezig te zijn, voelde toch vreemd. Maar door Corona ben ik me ook steeds meer gaan beseffen dat je volop van het leven moet genieten en zelf de slingers moet ophangen. En dat ga ik gewoon doen. Want dit is echt een “once in lifetime experience”. Snel app ik haar terug dat ik heel graag meega als ze kaartjes kan bemachtigen.

Emma Wortelboertje

En dan belt ze me zaterdag 6 mei op. Erika, wij gaan naar het Songfestival. De kaartjes zijn binnen! Ik doe “Emma Wortelboertje”. Want echt, wat ben ik blij! Niet normaal. Ik ga gewoon naar Songfestival. Ik! Oké, niet als zangeres. Maar mijn jeugdvriendinnetje en ik weten het zeker. Dit is onze gezamenlijke droom. Dichterbij het podium dan dit (rij vijf😊) zullen we nooit meer komen.

We gaan dus zaterdag 22 mei vanuit Brabant op weg naar het Eurovisie Songfestival. Mijn jeugdvriendin had al afgesproken met twee andere vrienden, en ik mag gezellig met hen mee. Ik word aan een actieve Songfestival appgroep toegevoegd en word meegezogen in hun enthousiasme. Want hun liefde voor het Songfestival is nog groter dan het mijne. Het is nu al leuk!

Fieldlab evenement

Ik kan haast niet wachten en ben best nerveus. Want Corona hé. Dat kan mijn weg naar het Songfestival nog in de weg staan. De avond voor het evenement moet ik nog een Corona test doen. Als deze positief is, gaat het hele feest niet door en valt mijn droom keihard in duigen. Het Eurovisie Songfestival is een Fieldlab evenement. Dat houdt onder andere in dat je binnen 24 uur voor het einde van het evenement een test moet doen en dan weer vijf dagen erna. Het zal me toch niet gebeuren….

Favoriete songfestival hits

Ik moet dus nog heel even geduld hebben. Tot die tijd zing ik thuis stiekem keihard mee met mijn favoriete songfestival hits. Dan beeld ik me in dat mijn woonkamer het immense podium is en mijn fles wijn de microfoon. Zo komt mijn meisjesdroom toch bijna helemaal uit.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven