Om mij heen zijn er steeds meer mensen die aan kinderen willen beginnen. Vergeleken met mijn omgeving ben ik er vroeg bij en heb als één van de weinigen al een gezinnetje. Het moeder zijn is dan ook bij mijn vriendinnen nog niet aan de orde. Ik ben er een groot voorstander van dat men zich om mij heen voort gaat planten, maar wil ze wél vast al even wat meegeven nu de tijd van de bloemetjes en de bijtjes weer aanbreekt 😉 .
Moeder zijn, hoe is dat nu echt als die roze wolk weg is?
Ik heb best wel periodes gekend dat ik me onbegrepen voelde. Stoeiend met een luier, met krijsende kinderen in de supermarkt of een restaurant en mijn vriendinnen die toe kijken hoe ik dat dan op ging lossen. Met in hun achterhoofd hoe zij het zouden doen. Het liefst had ik ook nog ouderwetse uitjes. Dat we samen op de bank (bij mij thuis) zitten met een kopje thee, uren kletsen, TLC op de achtergrond of gewoon impulsief de stad in, dansjes met drankjes doen. Maar dat is allemaal veranderd!
En nu ik hoor jullie zeggen wat jullie absoluut wel en niet zouden doen met de kids, of hoe jullie het aan willen pakken. Ik bedenk me nu dat ik ook zo dacht…
Maar hier even hoe het er daadwerkelijk aan toe gaat, in ieder geval bij mij, maar vast bij nog meer moeders!
Moeder zijn en carrière
Ik zei namelijk dat ik zoveel mogelijk zou blijven werken, net niet fulltime. Mijn ambities en mijn carrière na zou jagen. Alles behalve thuiszitten met kinderen. Nu ben ik blij dat ik soms een dagje met ze thuis ben (zwangerschapsverlof is me dan wel weer wat te lang). Je gaat je kind echt missen als je op je werk zit en een momentje hebt om door je foto’s te swipen.
Moeder zijn en je huishouden
Ook zou ik onze woonkamer netjes en geordend houden, niet overal speelgoed. We zouden het strak houden en dan boven een kamertje waar ze kunnen spelen. Maar de waarheid is dat de kinderen hier een hoek hebben met minstens dertig autootjes en een garage waar ze in kunnen rijden en een treinrails met een duplotreintje dat de hele dag achtjes rijd…
En ik zei dat ze met 1 ding mochten spelen, en als ze dan met iets anders wilden spelen, dan ruimen ze eerst het vorige op. Ook dat is een illusie, maar het is heerlijk om je kinderen zelf te zien spelen, bij jou, beneden, met die hoek vol speelgoed.
Ik dacht dat de babytijd heel lang duurde, en dat dat zo makkelijk was. Dat je gewoon je eigen ding kon doen zoals je dat doet zonder baby. Dat je lekker rustig zou kunnen douchen, maskertje, ontharen. Maar een baby huilt, en 10 minuutjes laten huilen oké, maar dat doe je geen uur. Je staat bij het eerste huiltje sowieso al niet meer relaxed. Dus stap je onder de douche vandaan met één glad been en een nou ehhh… niet-glad been zeg maar.
Ik dacht ook dat je een baby bijna alleen maar hoefde te knuffelen en dat je er alleen maar mee hoeft te zitten terwijl je je series kijkt. Niets is minder waar! Alles wat je wilt doen moet je tussen de flessen door doen, je baby gaat (uiteraard) niet meteen slapen én je huishouden gaat niet vanzelf (helaas… dit wordt zelfs alleen maar erger). Net als de boodschappen, laat staan het shoppen… het kost allemaal véél meer tijd. Daarnaast past in de meeste pashokjes de kinderwagen niet, dus ben je tijdens het kleding passen bezig met kiekeboe spelletjes vanachter het gordijntje…echt… lang leve de online winkelmandjes 😉 .
Mijn voornemen was ook om rustig met de kindjes wakker te worden, op werkdagen. Ze hoeven tenslotte alleen maar een boterhammetje, beetje melk, en kleertjes aan. Net als jij. Nou, rek er gerust twee uur voor uit en als je net als ik eerst ging douchen, doe dat dan voortaan ’s avonds óf reserveer nog een extra kwartier. Je make- up gehaast in de auto opdoen als je in de file staat, of op de parkeerplaats voor kantoor is óók nog een alternatief.
Hoera weekend! Uhhhh Nee, weekenden zijn geen weekenden meer, het is kei-hard werken (en genieten hoor). Toch ben je na sommige weekenden blij dat je weer op kantoor aan de slag mag.
En zo kan ik nog wel even door gaan.
Lieve vriendjes en vriendinnetjes, ik hoop van harte dat jullie over een tijdje allemaal jullie eigen kinderwens hebben kunnen en mogen vervullen. Dat we met zijn allen onze kinderen in bedwang kunnen houden tijdens een etentje. Dat ik jullie zie vechten tegen de slaap met de wallen tot je knieën. Weet dat ik er altijd zal zijn voor een beetje hulp maar dat ik jullie soms ook kostelijk zal toelachen.
Bij voorbaat; toi toi toi!
Ik ben benieuwd wat ze van je brief vinden!