Openbaar vervoer sucks!

Ik moest laatst naar Groningen voor een belangrijk interview en ook ik wil graag het goede voorbeeld geven. Iedereen moet toch met het openbaar vervoer? Welgemoed mijn laptopje op orde gebracht en in de hand ermee weg. Ik ging dus…ja, u raad het al…..met de trein. En dus eerst met de tram. Ik stap in, na een kwartier wachten. ‘k Was paasbest uitgedost, compleet met een indrukwekkende hoed en mijn mooiste paraplu. Die hoed is zo royaal van flap, dat niet alleen mijn halve gezicht, maar ook een oog mysterieus aan het gezicht wordt onttrokken. Ze zeggen dat dit interessant staat. Ik zag dus nog maar met een oog. Ik nam waggelend op mijn enorme naaldhakken (die ik in de auto nooit draag) plaats in de tram en plantte stevig mijn ‘plu’ naast me. Helaas zat de voet mijner buurman eronder. Hebt u weleens een grote vent in de tram 50 cm hoog zien springen? De rest van de rit heb ik ook het andere oog onder mijner hoed verborgen. Uit schaamte, daarbij nerveus friemelend aan mijn laptopje. Tot  overmaat van ramp stond bij het Centraal Station voor het loket een heuse rij van wel een meter. Weer 15 minuten wachten. In mijn eigen autootje was ik al minstens in Utrecht geweest. En duur? Niet te geloven. Voor dit bedrag rij ik twee keer naar Groningen. Heen en terug. Eenmaal in de trein gezeten werd ik lastiggevallen door een onguur uitziend individu van het mannelijke soort. Brrrr. Hij vroeg of ik nog ‘vrij’ was? Fijntjes vertelde ik meneer dat ik mij mijn hele leven al als ‘vrij’ beschouwde en vermeldde er maar meteen bij dat ik dat ook graag zo wilde houden. Hij bleef echter zeuren. Had ik misschien koffie gewild? Of iets te eten? Ik wou dus helemaal niks van hem. Hij kennelijk wel van mij! ‘t Enige wat ik wilde was gewoon mijn drie dubbeldikke krant uitlezen, temeer omdat de redactie zo vriendelijk was geweest een artikel mijner hand te hebben willen plaatsen. Uiteindelijk deelde ik de griezel mede dat ik een coupe verder ging zitten en dat hij er goed aan deed om bij een volgende confrontatie mijnerzijds alvast de bril maar af te zetten, daarbij indrukwekkend zwaaiend met mijn enorme ‘plu’. Gelukkig was’t toen afgelopen. Zeg nou zelf. . . . aangeboden waar smaakt zelden aangenaam nietwaar?

Mocht ik behoefte krijgen aan een tweede minnaar, dan maak ik graag zelf mijn keuze en dat moet er dan beslist een stuk acceptabeler uitzien. Eenmaal aangekomen in Groningen waggelde ik naar de uitgang en viel letterlijk uit de trein. Notabene over mijn eigen naaldhakken. Dat komt door dat ene oog. En waar kwam ik terecht? Juist! In de armen van alweer een andere man. Ook deze bood mij koffie aan en vroeg hoe of ik mij voelde? Ik antwoordde hem dat ik in de bloei van mijn leven, zojuist was overleden! Ik spreek u thans verder dan ook “postuum” tegemoet. Toen met de bus. Een heel uur notabene en negen strippen kwijt. Verder was ik dus ook nog een half uur te laat voor mijn interview en men zat met smart op mij te wachten.

Ik heb dus nu een aantal besluiten genomen:

  • Elegant of niet: Ik doe die rothoed weg. Ik zie niks meer!
  • Ik draag geen naaldhakken meer, want die zijn ongeschikt voor mijn scheve benen.
  • De eerste de beste man die mij nog het hof durft te maken, sla ik finaal  in elkaar.
  • Duur of niet, ik ga voortaan gewoon op reis in mijn eigen auto.

De minister van verkeer en waterstaat krijgt van mij een briefje met de volgende opmerkingen.

  • Het openbaar vervoer moet gewoon gratis worden, gezien de vertragingen en de ongemakken.
  • Met de auto ben je 3 keer zo snel, dus voor zakenlieden is openbaar vervoer een ware ramp.
  • Vanaf heden: geen auto’s met chauffeur meer voor welke minister dan ook.
  • Geef het goede voorbeeld. Ga gezellig met de trein en de bus!

Dan praat ik over een half jaartje nog eens met U !

Ingezonden door Diny Meijer

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven