Opvoeden… Ik kreeg helaas bij geen van mijn kinderen een gebruiksaanwijzing of handleiding meegeleverd. Dus opvoeden, hoe doe je dat? Man man man! Het op de wereld zetten van mijn kroost, wat bij mij zeer zeker niet zonder slag of stoot ging (understatement!), was een eitje in vergelijking met wat er dan in de loop der jaren op je afkomt.
Want hoe voed je dat kleine blanco tere zieltje op tot een mooi mens. Hoewel er veel omgevingsfactoren invloed kunnen hebben op de uitkomst en toekomst van jouw mini-me, ligt de allerbelangrijkste taak in de eerste instantie bij jou.
Opvoeden? Hoe doe je dat?
Dát is een lastige vraag en die kan ik alleen vanuit mijzelf beantwoorden. En dan nog, komt daar zo ontzettend veel bij kijken en brengt elke leeftijd andere dingen met zich mee. Vanaf dag 1 draag jij de zorg voor jouw kind. Je draagt zorg voor de gezondheid en stimuleert hen in de lichamelijk ontwikkeling en zodra ze wat meer gaan beseffen leer je ze wat wel en niet mag. Je begeleidt ze in de grote wereld die aan hun voeten ligt en ontdekt moet worden. ‘Nee, niet aan de plant komen. Nee, dat kun je niet opeten. Nee, je mag niet slaan.’ Goed gedrag stimuleer je door ze te complimenteren. Wat wel en geen goed gedrag is, is voor iedereen anders. Maar wordt wel, los van gedrag door bepaalde aandoeningen, aangeleerd.
Boek: Toppertje, dit boek! Van achter het behang tot over je oren
Bewaken van grenzen
Naarmate ze ouder worden, worden ze ook brutaler en zoeken ze grenzen op. Het bewaken van die grenzen is als ouder denk ik de grootste uitdaging in het opvoeden. Ze zeggen altijd; kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen. Mijn oudste is 7, dus my challenges are yet to come 😉 . Als ik kijk naar de zorgen die ik nu al weleens heb om haar welzijn, denk ik, sjee, hoe moet dat straks dan? De invloeden van buitenaf worden groter en het lijkt soms alsof je er minder controle over krijgt.
Bemoeien met de opvoeding van andere kinderen.
Toch denk ik dat we het goed doen. Op onze manier en met onze normen en waarden. Ik vind het belangrijk dat ze beleefd zijn, anderen helpen, eerlijk zijn en weten wat goed en fout is. Dat laatste is natuurlijk heel breed en ja, als kind gaat dat ook weleens mis (ook als volwassene trouwens) maar dat zijn kleine missers waarvan je leert.
Lees ook: brutale kinderen en de kunst van …
Maar meestal weten ze donders goed wanneer iets niet door de beugel kan. Gelukkig maar! Helaas zie ik nog weleens wat anders om me heen, wat haaks staat op wat ik mijn kinderen bij wil brengen. Dat vind ik moeilijk. Je mag je niet bemoeien met de opvoeding van een ander, althans, dat wordt meestal niet zo gewaardeerd. Daarbij zie ik dat ook niet als mijn taak, tenzij het van invloed is op mijn kinderen, dan grijp ik in. Mijn normen en waarden zijn leidend wanneer het mijn kinderen betreft. Maar ja, zo zien de opvoeders van mini-monsters dat ook. Hoe buitensporig het gedrag van hun kind dan ook mag zijn. Ik zie het geregeld en verbaas me steeds weer.
Waar gaat het dan zo mis?
Soms vraag ik me wel af waar het dan toch zo verschrikkelijk mis gaat. Zoals wanneer ik lees dan een 9-jarig kind kokend heet water over een leeftijdsgenootje heen giet, verminkt voor het leven. Of een stel ‘stoere’ knullen het licht uit iemands ogen wil schoppen, grof taalgebruik off- en online, met geweld verbaal en fysiek.
Een tijdje terug werden in een indoorspeeltuin 3 peuters, ikzelf en mijn vriendin door een 3 à 4 jarig meisje geslagen. Ja, echt geslagen! Zowel de huilende peuters als wij waren flabbergasted. Ik moest haar armpje vasthouden om iedereen te behoeden voor meer rake klappen. Uiteraard kwamen bij haar de krokodillentranen toen op en spoedde zij zich naar haar moeder. Toen ik haar moeder verbouwereerd gebaarde (met plastic sleetje omhoog houdend waarmee ze ook sloeg) wat er gebeurd was, knikte ze gemoedelijk en troostte haar kind.
Geen engeltjes
Echt waar… Ik zeg niet dat mijn kinderen engeltjes zijn, en ze mogen best van zich afbijten, maar dáár zit dan het grote verschil in opvoeden en normen en waarden. Daar is de handleiding. Mijn kind zou het niet (zeker op die leeftijd) in haar hoofd halen een kind, laat staan een volwassene zo te slaan. En deed ze dat wel? Dan achterhaal ik op zijn minst wat er is voorgevallen, en blijkt ze zich te hebben misdragen, volgt er onherroepelijk excuses uit haar mond en een gepaste straf. Maar goed, wie ben ik. Waar is Nanny Jo Frost wanneer je ze nodig hebt 😉 .
Ik zeg niet dat iedereen er dezelfde normen en waarden als ik op na moet houden. Maar het valt mij wel op dat het er tegenwoordig wel erg aan ontbreekt. Fatsoenlijk met elkaar omgaan blijkt soms bijzonder moeilijk te zijn.
Opvoeden. Ik zal er alles aan doen mijn kinderen op zijn minst het fatsoen, respect en liefde mee te geven die zij verdienen en deze wereld nodig heeft. Wat jij ?
Hoi Marjolijn,
Wat grappig dat je dit artikel schrijft, net nu het boek: “Handleiding Kind” is uitgekomen. Deze handleiding behandelt de basisprincipes van opvoeden, maar is verder een hele praktische gids met aanwijzingen rondom alle aspecten rondom het grootbrengen van kinderen. Slapen, eten, zindelijk worden, bewegen en nog veel meer maar, misschien wel het belangrijkste, ook de sociaal-emotionele ontwikkeling van je kind.
Daarmee wordt de basis gelegd (denk bijvoorbeeld aan veilige hechting de eerste 1000 dagen). Wanneer die goed is en je de do’s en don’ts een beetje toepast hoef je je als ouder niet zoveel zorgen te maken. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer alle ouders dit volgen, we minder uitwassen tegenkomen zoals je in dit stuk beschrijft. Als spreuk zo ik willen meegeven: “Als kinderen klein zijn, geef ze diepe wortels. Als ze groter geworden zijn, geef ze vleugels.” Op naar een mooie nieuwe generatie.