Het dikke boektijdschrift van Kiind begint met een vraag. Opvoeder of huttenbouwer, wat ben jij? Nou geen van beiden, denk ik bij mezelf. Ik ben gewoon moeder. Een onhandig exemplaar toevallig, die dus niet zo goed is met takken om een echte hut te bouwen in het bos. En een opvoeder vind ik mezelf ook al niet. Mijn kinderen doen namelijk het liefst wat ze zelf willen, ik probeer ervoor te zorgen dat ze veilig, gevoed en verzorgd zijn.
Het voorwoord laat ik dus verder maar voor wat het is, en ik blader door. Ik hou van de site Kiind.nl. Waar ik interessante artikelen vind over het ouderschap, die net even anders zijn dan wat ik al ken van andere websites en tijdschriften gericht op ouders van jonge opgroeiende kinderen. Het boektijdschrift ‘Opvoeders en huttenbouwers‘ belooft mij het beste en meer van het eigenzinnige online magazine. Al bij de eerste artikelen is daar inderdaad de herkenning. Ontspannen ouderschap, samen slapen, ik heb er al vaker over gelezen. Opvoeden zonder straffen en belonen, mindfulness voor moeders, ik weet er al van. Toch is het fijn om het nu op papier te hebben. Als ik weer eens met mijn handen in mijn haar zit als dwarse diva dochter op haar best is, kan ik even tot mezelf komen en lezen hoe anderen dat doen, die ook wars zijn van strafstoeltjes en time-outs. Misschien toch een opvoeder? Alle artikelen gericht op borstvoeding en huilende baby’s sla ik over, die tijd heb ik wel gehad. Bij het hoofdstuk over voeding, ‘gezond en blij’, blijf ik lang hangen.
Wat voor opvoeder ben jij, weet je dat inmiddels?
Ik hou van gezonde traktaties, mijn kinderen iets minder, maar ik doe weer nieuwe ideeën op. Ik krijg zin om leuke dingen met mijn kinderen te gaan doen, de spannende proefjes ga ik zeker eens proberen. Het is alsof ik de site Kiind bekijk, maar dan lekker ouderwets op papier. Kop kruidenthee erbij en mijn momentje voor mezelf is compleet. Voor fans van Kiind is dit boek eigenlijk wel een must have. Ken je Kiind nog niet? Dan is dit boek een leuke eerste kennismaking. Om lekker in te bladeren, even weg te leggen, en later nog eens te pakken. Een bewaarexemplaar, die bij mij zeker in de woonkamer blijft rondslingeren.
