Wat vinden jouw ouders en schoonouders van de opvoeding die jij aan je kinderen geeft? Zitten jullie op één lijn, of werkt de generatiekloof ook door in de opvoeding 😉 ? Of andere mensen in je directe omgeving? En heb je er last van als zij er anders over denken en hun mening niet onder stoelen of banken steken?
Opvoeding en (schoon)ouders
Stel je ouders of schoonouders passen één dag in de week op op je kinderen. Zodat jij en je man kunnen werken en niet wéér voor opvang hoeven te betalen. Hartstikke handig natuurlijk, maar het levert ook heel vaak stress op. De stress die wij bemoeistress noemen.
Niets is vervelender dan opmerkingen of vragen naar je hoofd geslingerd krijgen van mensen uit je directe omgeving die zich bemoeien met de opvoeding van je kinderen. Je kent ze ongetwijfeld wel…
- ‘Eten je kinderen nu nòg een boterham als ze hun avondeten niet lusten ?’
- ‘Bij ons slapen de kinderen wel altijd goed door hoor’
- ‘Ik zou ze gewoon de groenten voorschotelen en niet van tafel laten voordat het op is’
- ‘Krijgen ze nu alweer hun zin?’
- ‘Weet je hoe belangrijk op tijd naar bed gaan is voor je kind?’
- ‘Hier mogen ze nooit zo’n rommel maken, ze ruimen ook alles altijd netjes op’
- ‘Jeetje wat een herrie maken ze, zeg je daar niets van?’
En ga zo maar door… een kleine greep uit opmerkingen die je naar je hoofd geslingerd kan krijgen omdat anderen vinden dat jij de opvoeding van je kinderen niet voor elkaar hebt en ze denken dat zij er veel beter mee om zouden kunnen gaan.
Nog erger… de afkeurende blik. Mensen die niets zeggen, maar alleen een afkeurende blik laten zien, aaarrrrggghhhhhh!
Bij mij gaan mijn haren direct overeind staan. Ik neem een karatehouding aan en richt mijn ogen al op onder de gordel. In mijn hoofd dan hè… fysiek kan ik me nog nèt inhouden, maar man, wat heb ik een hekel aan al dit soort bemoeienissen! Ongevraagd je mening opdringen, dàt is het! En niets anders.
Alsof jij er zelf niet van baalt dat jouw kind altijd achterstevoren op zijn stoel wil zitten en zijn groenten steevast half kotsend naast zijn bord gooit in plaats van braaf door te slikken en te smeken om zijn volgende hap.
Alsof jij het leuk vindt dat jouw kinderen krijsend om snoep in het gangpad van de supermarkt liggen in plaats van dat ze meehelpen alles netjes in het karretje te leggen met een lief glimlachje.
Duhuh! Natuurlijk willen wij graag allemaal dat onze kinderen goed luisteren en zich handig gedragen. Liefst ook thuis, maar in ieder geval op een ander.
Opvoeding, bemoeizucht en liefdevol reageren
Groot respect heb ik dan ook voor ouders die dit soort bemoeizucht op kunnen zuigen zonder dat het hen veel moeite kost. Die nog gezellig een kop koffie kunnen drinken en de sfeer niet laten bepalen terwijl ze tòch hun eigen keuzes blijven maken. Ouders die niet gelijk in de verdediging schieten maar gewoon hun eigen pad bepalen. Ben jij zo’n ouder? Dan heb je wel een schouderklopje verdiend hoor! Mischien niet van die mensen uit jouw directe omgeving, maar wèl van mij!
Want één ding is zeker. Als jij dit soort bemoeienissen naast je neer kan leggen zonder dat de relatie daardoor beïnvloedt wordt, dan ben jij de kanjer in dit verhaal, en níet die verrekte bemoeial!
Amen.
Vertel eens, heb jij last van dit soort mensen om je heen, of ben jij helemaal zen qua opvoeding?
Mijn ex-schoonzus maakt het nog veel gekker. Zij bemoeit zich met alles, belt zelfs naar school, hulpverlening , deed een valse melding bij veilig thuis en als mijn zoontje voor de vakantie bik zijn vader is bepaald zij of er gebeld mag worden , ook al heb ik met mijn ex afspraken gemaakt. ze heeft een hekel aan mij zei mijn zoontje laatst. ik deed alsof ik verbaasd was. .Maar dit was mij allang al wel duidelijk . ze is door de hulpverlening al meerdere keren verzocht om te stoppen met de tqken van mijn ec over te nemen. Ze mag helpen masr op de achtergrond en miet op de voorgrond. Mijn ex denkt dat ze het allemaal zo goed weet en die vind het wel makkelijk geloof ik. Dit gaat nog wat meer stappen verder dan alleen opmerkingen. ik wou dat dat het was. Daar zou ik me niks meer van aantekken.
Ik snap je helemaal! Meestal denk ik gewoon aan mijn eigen jeugd en hoeveel dingen mijn ouders niet aan konden. Ook de ouders van mijn man die vertelden vroeger altijd hoe het ze niet lukte om hem aan het eten te krijgen en wat voor streken hij uithaalde en dan lukt het me weer om iets rustiger te worden. Bovendien leer je alles uit ervaring, zij zijn ook ergens begonnen en zaten vast ook meerdere keren met hun handen in het haar.
Het maakt me vreselijk boos als mensen zich met mijn opvoeding bemoeien. Ik doe het op mijn manier en vast niet allemaal goed, maar heb geen behoefte aan steken onder water of commentaar. Of dat mensen mijn kind instructies gaan geven, alsof ik er niet ben. Dan heb ik zo het gevoel van: “Kijk, zo doe je dat!” en dan denk ik: “Ja, jij misschien, maar ik niet!” Iemand heeft wel eens gezegd dat ik niet zo allergisch moet reageren als ze iets over mijn dochter zeggen. Dat heeft me toen ook diep gekwetst.
Haha, ik ken het. Soms kan ik het prima naast me neer leggen maar vaker kook ik van binnen. Iedereen doet zijn best, toch? En van die perfecte kinderen zijn ook niet leuk hoor. De leukste anekdotes zijn toch vaak van de situaties waarin de kinderen precies niet deden wat er verwacht of gevraagd werd.
Je hebt helemaal gelijk Bianca!