They say, oh my god, I see the way you shine – Take your hand, my dear, and place them both in mine. You know you stopped me dead while I was passing by – And now I beg to see you dance just one more time. Uit de kamer van mijn dochter klinkt de muziek van Dance Monkey. Dit liedje wordt, vrij zuiver, meegezongen door dochterlief. Ze maakt haar huiswerk. Op haar zolderkamer. Een rommelkamer. Zo gaat de overgang van de basisschool naar de brugklas.
Mijn meisje is dit schooljaar gestart op de middelbare school. Een hele stap. Vond ik dan. Dochterlief vindt het niet zo spannend. Zei ze. Ik denk ook serieus dat ik het veel spannender vond dan haar. Vol goede moed pakte zij de eerste schooldag haar fiets, alle schoolspullen zijn gekocht uiteraard en boeken gekaft. Ze moet nu een stukje verder. Gelukkig hoeft ze niet alleen. Ze gaat samen met een vriendje van de basisschool de overgang naar de brugklas tegemoet.
Overgang basisschool naar brugklas; vooral mama heeft het moeilijk
Dag 1 was “wel leuk. Voor zover school leuk kan zijn dan hé!” Verder liet ze ’s avonds niet veel los toen we haar koffer pakten. Want dag 2 ging ze al direct op kamp. Vier dagen, drie nachten. Zonder mij. Zonder telefoon. Op schoolkamp met allemaal nieuwe schoolgenootjes.
Meteen al op schoolkamp
Ze zag er niet tegenop. Ik des te meer. Zij had er juist zin in. Heel veel zin. Ook al vond ik het heel spannend, mijn zorgen deelde ik niet met haar. “Dit kamp wordt superleuk schat. Geniet!” Dat waren mijn flinke, wijze woorden. En genieten deed ze. Volop. Maar ja, dat wist ik nog niet. Er was geen enkel contact. Tuurlijk, diep in mijn hart wist ik dat wel: die dochter van mij heeft vast het hoogste woord en de grootste lol!
In tegenstelling tot het eindkamp van groep 8, waar regelmatig een update werd geplaatst in de groepsapp, bleef het nu stil. Wat had ik het er moeilijk mee. “Zou ze wel aansluiting hebben? Voelt ze zich goed? Natuurlijk heeft ze aansluiting en als ze echt ziek wordt, bellen ze me heus wel.” Deze wijze woorden en een glas Sauvignon stelde me een klein beetje gerust. Toen ik donderdags een fotokaart kreeg thuisgestuurd (ahaaaa, daar was die postzegel voor die ze mee moest nemen…) vanaf het kamp was ik dolgelukkig. Wat straalde ze op deze klassenfoto.
Na vier hele lange dagen kwam ze eindelijk thuis. Moe, voldaan en helemaal hees. Dochterlief had genoten. Enorm! Geen heimwee, geen gedoe maar heel veel plezier!
Overgang van basisschool naar brugklas; huiswerk maken
De weken erna verbaasde mijn meisje me enorm. Op de basisschool had het beetje leerwerk wat ze daar kreeg nauwelijks prioriteit, maar na de overgang richting brugklas ging ze serieus aan de slag. Meteen uit school werd er huiswerk gemaakt en toetsen geleerd. Dat had ik haar ook als tip gegeven. “Maak je huiswerk meteen lieverd, dan kun je daarna lekker chillen.” Vol goede moed en met prachtige resultaten danste ze door de eerste weken heen.
Er werden nieuwe vriendschappen gesloten. En met de nieuwe vrienden werden uitjes gepland. Naar Halloween Night in Toverland, shoppen in de stad en een hapje eten bij McDonalds. Vond ik best lastig. Haar vriendinnen van basisschool ken ik door en door, haar nieuwe vrienden uit de brugklas nog niet, best een overgang. Gelukkig komen haar oude vriendinnen ook nog steeds over de vloer en zie ik steeds meer nieuwe vriendinnen langskomen.
Vertrouwen in mijn meisje
Mijn meisje geniet volop van de verworven vrijheid in de grote mensen wereld. En ik? Ik zie haar groeien. En genieten. Vooral genieten. Ze heeft mij blij verrast met de overgang van basisschool naar brugklas en mijn vertrouwen gewonnen. Er zijn wel wat afspraken met haar gemaakt. Over normen en waarden. Over gedrag en gevolgen. Ze weet precies hoe het zit. Ze vertelt ook veel. Niet alles. Dat hoeft ook niet. Maar wanneer haar iets dwars zit, of ze heeft vragen, dan komt ze naar me toe. Hopelijk blijft ze dit altijd doen.
Toetsweek in brugklas zonder hulp
Toen de eerste toetsweek in de brugklas naderde kwam de oermoeder in mij naar boven. Ik wilde niets liever dan voor mijn meisje zorgen. “Krijg je het gepland schat? ‘Moet ik je helpen? Je moet goed leren hoor. Zal ik je lievelingssoep maken, of fruitfeest? Of wil je dat ik je overhoor?”
“Mam, doe niet zo. Ik hoef maar twee of drie uurtjes per dag naar school. Ik heb tijd genoeg. Dat lukt echt wel. En ik pak wel wat als ik trek heb.” Oké! Daar stond ik met mijn verse soep en goede bedoelingen. Ze heeft me steeds minder nodignu ze in de brugklas zit. Dat is best wel even wennen.
Zonder hulp doorstond mijn meisje haar eerste toetsweek. Haar gemiddelde, wat best hoog was, zakte wel wat naar beneden. Maar hè, ze deed het super. Ze heeft in haar eerste periode een prima resultaat neergezet.
Naar school door weer en wind
Het enthousiasme wat ze in het begin van de brugklas had, is ondertussen wat afgenomen. Toch zijn de resultaten nog steeds hartstikke keurig. Ze zoekt wat vaker grenzen op, maar gaat er gelukkig (nog) niet overheen. Ook is er nog steeds geen gemopper bij het opstaan. Ook niet nu de dagen korter zijn en het weer slechter. Ze fietst met haar klasgenootjes door weer en wind.
Het magische Magister bij overgang van basisschool naar brugklas
De stappen die zij heeft gemaakt sinds de overgang van basisschool naar brugklas zijn groot. Maar ze bleef fier overeind staan. En ook ik heb stappen gemaakt. Loslaten noemen ze dat! Niet alles willen weten en niet overal mee bemoeien. Inmiddels zit ik ook niet meer dagelijks op magister! Herken je dat? Even checken of het cijfer van de laatste toets al bekend is, of dat ze haar aardrijkskundeboeken niet is vergeten. Ik doe het niet meer. Ook nu de eerste onvoldoende een feit is. Ze komt er zelf wel mee. Ze is stoer en eerlijk. En ik ben trots. Apetrots!
Soep en een kus
Als ik, na keurig te hebben geklopt, haar zolderkamerdeur opendoe, gaat de muziek verder. Ik loop al zingend naar binnen.
“Ooh I see you, see you, see you every time. And, oh my, I, I, I like your style. You, you make me, make me, make me wanna cry. And now I beg to see you dance just one more time”
Ik verwacht, zoals altijd, commentaar op mijn zangkunsten. Maar niets is minder waar. Ze pakt de stapel was aan die ik in mijn handen heb, geeft me een kus en vraagt: “Mam, wil jij soep voor me maken?”
Tuurlijk schat.
