Wat een ramp is het toch twee jongenspeuters in huis. De hele dag voeren ze strijd en onze woonkamer is de arena. Duwen, trekken, krabben, slaan, schoppen, bijten: niets wordt geschuwd. Wat de een heeft, wil de ander ook. En zo komen zij niet aan spelen toe en ik niet aan het huishouden. Peuterstreken zijn alle ouders waarschijnlijk wel bekend. Af en toe zou je ze toch het liefst met het speelgoed opruimen? 😉 Laat ik toevallig op een Marokkaanse manier van kinderopvang zijn gestuit waardoor mama haar handen weer vrij heeft… Hier lees je er meer over.
Lees ook: Fantasiespelletjes van je peuter: doe eens lekker mee!
Peuterstreken
Ga ik iets lekkers pakken dan staan de twee peuters elkaar in de keuken te verdringen. Staat er iemand aan de deur, is het een strijd wie er als eerste is om open te doen. Wat de één kan, kan de ander altijd harder, sneller of beter. Haantjesgedrag dus, en dat gaat hun hele leven niet meer over, vrees ik. Hopelijk is het ‘slechts’ peutergedrag. Want ik weet niet of ik dit de rest van mijn leven gaan volhouden 😉 .
En dan is er nog alle rottigheid die ze bedenken… Echt hoor, het zijn profs. Afgeknipte gordijnen, onder gekraste stoelen… Jan des Bouvrie is er niets bij. Dan is er nog eentje die ‘iets’ heeft met afwasmiddel en de ander heeft ‘dat’ dan weer met sleutels. En zo kun je nog wel eens, met gevaar voor eigen leven, glijdend op zoek naar je sleutelbos. Heerlijk, die peuterstreken.
Een Marokkaanse oplossing voor peuterstreken
Het internet staat vol tips voor wanhopige moeders van lastige peuters. En hoe je om kan gaan met de driftbuien van je peuter bijvoorbeeld. Maar ik ben nu gestuit op een internationale benadering. Eentje die me wel aanstaat! Ik hoorde namelijk dat sommige vrouwen in Marokko vroeger hun baby`s inbakerden en in de boom hingen. Zo hadden ze hun handen vrij om te werken, terwijl hun ingebakerde kinderen daar hangend in de boom heerlijk sliepen. Ik heb er smakelijk om gelachen, het lijkt me een grappig gezicht. En je bent meteen van die peuterstreken verlost 😉 .
Als ik weer zo`n dag heb, waarop ze elkaar alleen maar in de haren zitten… Waarop er eentje bedenkt dat je op je potje ook staand kunt plassen en zo de muur dus onder plast. Zo’n dag waarop ik gebruikte theezakjes in een fles wasmiddel vind. En waarop ik als een soort Bambi op het ijs over een, met afwasmiddel ingesmeerde vloer, schuivend mijn sleutelbos zoek… Dan kan ik alleen maar denken: ‘die Marokkaanse vrouwen waren zo gek nog niet’.
Lees ook: Pittige peuters: een verrassend zelfstandig (en driftig) prinsesje
Whahaha… Ik moest wel lachen om jouw column hoor. Ik zie het zo voor me. (leuk geschreven) En ja, ik weet dat het “tropenjaren” zijn maar hou je vast Mariska: Deze twee heren komen ook nog een keer in de pubertijd. Maak dus je borst maar nat en geniet van de momenten als ze ’s avonds liggen te slapen. Dan zijn het toch net engeltjes?