Een boterham met pindakaas; wie is er niet groot mee geworden? Onze kleine meid dus. Toen ze een jaar of 4 was ontdekte we het. Ze is allergisch voor noten. En een pinda allergie bij kinderen is gevaarlijker dan je misschien zou denken.
Lees ook: Allergisch worden tijdens je zwangerschap (en dat blijven na de bevalling)
Anafylactische shock: grote woorden voor kleine meisjes
‘Hallo, ik zit bij jou in de klas en wil me even aan je voorstellen. Ik ben een heel gewoon meisje van 6 jaar en doe alles wat jij ook doet. Alleen mag ik niet alles eten. Ik heb namelijk een pinda-allergie. Eet ik iets waar pinda of zelfs maar een spoortje daarvan inzit, dan krijg ik een heftige reactie. Mijn mond begint te jeuken, ik krijg zwellingen in mijn gezicht, knieholtes en armen en ga me heel erg ziek voelen.
Het kan zelfs zo erg zijn dat ik buiten bewustzijn raak of heel moeilijk ga ademen, een zogenaamde anafylactische shock. Dan moet ik direct worden geïnjecteerd met de EpiPen, die ik altijd bij me heb, en moet jij gelijk een ambulance voor me bellen. Doe je dat niet, dan kan het heel slecht met mij aflopen en telt de klas niet meer 28 maar slechts 27 leerlingen…’
Pinda allergie bij kinderen
Elk jaar aan het begin van het nieuwe schooljaar is het weer confronterend om een dergelijke brief voor mijn dochter te moeten schrijven. Om haar klasgenootjes, hun ouders en de leraren op de hoogte te stellen van haar allergie. En bij elk woord dat ik typ, sta ik weer even stil bij de gevaren waaraan zij elke dag is blootgesteld. Want ja, de inleidende tekst klinkt heel dramatisch maar is wel puur de waarheid. Een pinda allergie bij kinderen kan namelijk levensgevaarlijk zijn.
Altijd voorzichtig zijn
Nu ze nog jong is, heb ik alles zelf onder controle. Ik weet wat ze eet, met wie ze speelt en kan afspraken maken met de ouders en leraren. Op school staat een trommeltje met veilige traktaties. Regelmatig fiets ik nog even bij haar speelafspraak langs met een zakje eigen boterhammen. Omdat ik weet dat de op kinderpartijtjes zeer geliefde Hema-taart voor haar verboden terrein is, neem ik standaard een zakje eigen snoepjes en koekjes mee naar een partijtje. De mensen in de supermarkt herkennen mij hoogstwaarschijnlijk als die moeder die zo uitgebreid alle ingrediënteninformatie bestudeert. En ik heb al contact gehad met menig producent of bakker over het wel of niet aanwezig zijn van pinda’s in hun producten. Tja, zo vind je gaandeweg je weg in het ‘land der pinda allergie bij kinderen’.
Nootgevallen
Maar kleine meisjes worden groot. En steeds zelfstandiger. Er komt zelfs een tijd dat ze zich tegen hun ouders gaan afzetten. En daar kan ik nu al nachtmerries van krijgen. Doemscenario’s van mijn puberende dametje in een louche kroeg, omringd door mannelijk pinda-etende medepubers en iets te veel alcohol. Bij de ‘kiss of death’ word ik badend in het zweet wakker. Of dan droom ik weer dat ze na haar eindexamen op wereldreis wil naar China, het pindaland bij uitstek waar niemand je begrijpt en de menukaarten onleesbaar zijn. Zo zie je maar: een pinda allergie bij kinderen kan je als ouder echt slapeloze nachten opleveren. Je hebt altijd het gevoel dat je kind gevaar loopt.
Gelukkig is ze tot nu toe zeer verantwoordelijk gebleken. Ze stopt nooit iets zomaar in haar mond maar vraagt eerst of ze het wel mag eten. ‘Kan je de lettertjes even lezen, mam? Mag ik het hebben?’ Tot nu toe blijkt mijn angst alleen gebaseerd te zijn op mijn eigen referentiekader, waarin tot voor 6 jaar geleden een pinda-allergie niet voorkwam. Maar voor mijn meisje is het een vanzelfsprekendheid. Ze weet niet beter. Haar hele leven al mag ze geen pinda. Punt. Daar doet ze ook helemaal niet moeilijk over. ‘Mag ik het niet? Jammer, maar dan neem ik wel wat anders.’
We blijven hopen
Gelukkig heb ik de EpiPen nog nooit hoeven gebruiken en is het gebleven bij galbulten, opgezette lippen en een onbestemd, lamlendig gevoel. Ongeveer 20% van de patiënten groeit over deze allergie heen. We blijven jaarlijks onder controle bij de allergoloog om te testen of zij bij die gelukkige groep hoort. En de medische wereld staat ook niet stil. Wie weet dat er op korte termijn een nieuw medicijn wordt ontwikkeld waardoor die verrotte pinda niet meer levensbedreigend is? Of zelfs iets waardoor ze in de toekomst weer alles mag eten? Ik blijf hopen. En tot die tijd blijf ik trouw jaarlijks informatiebrieven voor mijn dametje schrijven.
Hebben jij en je mini-me ook ervaring met een pinda allergie bij kinderen? Deel je verhaal dan hieronder 🙂
Pfoe, wat heftig. Een oud-studiegenoot van mijn man heeft het ook. Toen hij eens mee-at hier had ik (heel handig) een recept bedacht waar ook gebakken amandal-schilfers doorheen moesten. Mijn lief wees me er tijdig op dat dat niet handig was dus ik heb ze er apart bij geserveerd. Pas toen realiseerde ik me hoe lastig het is om er altijd aan te moeten denken. Maar inderdaad: de persoon zelf weet niet beter. Net als dat ik niet beter weet dan dat ik niet zomaar het goedkoopste wasmiddel kan kopen omdat ik dan eczeem krijg. Je raakt eraan gewend.
Wat betreft die overerfbaarheid: veel weet ik er niet van, maar ik dacht dat dat niet per se zo is. Zou het eens navragen bij de allergoloog 😉
Heel veel sterkte hiermee en vooral heel veel plezier met je kleine meid! Alles sal reg kom 😉
Hi Nienke,
Onze jongste zoon en zijn vader hebben ook ’n pinda allergie. Mijn zoon zelfs ’n nog veel zeldzamere kruisallergie met doperwten/linzen/kapucijners etc. Ook zij hebben altijd ’n Epi-pen bij zich en ook ik schrijf ieder jaar nieuwe informatiebrieven…
Gelukkig hebben ook wij de Epi-pen nog nooit hoeven gebruiken. De kans dat onze zoon eroverheen groeit is klein, z’n vader is er ook nooit overheen gegroeid. Maar ik hoop net als jij dat er binnenkort genezing voor deze levensbedreigende allergie mogelijk is! En soms, zeker na het lezen van deze blog, realiseer ik dat gedeelde smart, ook ’n beetje halve smart is. Want jij en ik staan dus niet alleen voor deze moeilijke opvoedkundige taak.
Liefs van mede mamsatwork blogster Helene
Hoi Helene,
oef, twee met dezelfde allergie. Maar betekent dat dan dat het overerfbaar is? Dus in mijn geval, dat mijn dochter de allergie aan haar kinderen kan overgeven? Weer een punt van zorg erbij…
Gelukkig is er wel veel veranderd, wat etiketten en specificaties van ingrediënten betreft. Dat maakt het inkoopbeleid een stuk eenvoudiger. En ik ben er een stuk creatiever en verser door gaan koken. Pakjes en potjes komen er bij mij niet meer in 😉
Al met al slaan we er ons wel doorheen. En dan scheelt het zeker als je leest dat je er zeker niet alleen voor staat!
Dank, Nienke
Hi Nienke,
Ik móést even reageren op jouw verhaal. Mijn dochter Jule van 2,5 heeft ook een pinda-allergie. Ik maak me hier net als jij grote zorgen over. Nu ze nog zo klein is, is het goed in de hand te houden, maar dan…
Volgende week hebben we een open-provocatietest in het ziekenhuis. Ik kijk hier met angst en beven tegenop. Maar misschien valt het allemaal wel reuze mee…
Ook Jule weet, zo klein als ze is, dat ze nooit zomaar iets in haar mondje mag stoppen. Ze vraagt dan ook altijd eerst of ze het mag opeten en of ze er niet ziek van wordt. Ze weet inderdaad niet beter.
Soms is het lastig. Leg met boodschappen doen maar eens 6x uit waarom ze geen stukje eierkoek of plakje worst mag… (nou, nou, jij bent een strenge moeder) en ja, die etiketjes…
Die meiden van ons zijn kleine grote kanjers! Meiden om heel trots op te zijn!
Ik wens je het allerbeste met je kleine meid!
Groet,
Eveline
Hoi Eveline,
de provocatietest hoef je je geen zorgen over te maken, hoor. Het gebeurt allemaal in een beschermde omgeving met mensen die verstand van zaken hebben. Dus een betere omgeving voor een anafylactische reactie kan je niet hebben. En vooraf testen ze met krasjes in de arm (doet geen pijn) de eventuele heftigheid van de reactie. Is deze te heftig, dan stellen ze de provocatietest een paar jaar uit. Zoals bij ons het geval was… Jammer, want ik had heel graag willen weten waar haar grens ligt. Bij een fliebertje? Bij twee pinda’s? Of pas na het eten van een hele hand vol? Dus blijven we nog maar trouw alles waar pinda in zou kunnen zitten, mijden.
Succes in ieder geval met de test en ik ben erg benieuwd naar jouw ervaring!
Groetjes, Nienke
Hi Nienke,
Ik zou jou nog even laten weten hoe de provocatietest in het zh is geweest.
Jule reageerde helaas erg heftig op de pinda. Na 0,25 pinda werd ze ziek. Je weet zelf wel wat dat inhoudt…
Fijne dag! Groet Eveline
Hallo Nienke,
Natuurlijk weet ik dat dit soort allergieën er zijn, maar er mee te maken heb ik nooit gehad. Als ik dit dan lees, ben ook ik heel dankbaar dat mijn zoon zo’n probleem niet heeft.
Ik hoop van harte dat jouw dochter bij de 20% hoort die over deze allergie heen groeit. Zeker als ze ouder wordt, zal het denk ik steeds moeilijker worden dat ze veel dingen niet kan eten….kinderen willen toch altijd graag meedoen met anderen.
Lijkt me moeilijk om mee om te gaan, maar jullie moeten wel.
Sterkte hoor!!
Groetjes,
Jeanne
Wow Nienke, ik krijg er rillingen van. Pas als ik dit soort dingen lees realiseer ik me hoe ‘gemakkelijk’ wij het eigenlijk hebben met onze, weliswaar zo nu en dan opstandige, kindjes. Ik beloof dat ik er meer van zal genieten, en wil jou langs deze weg nog even een hart onder de riem steken.
Supermama!