Een pittige peuter: je kan er vaak heel hard om lachen. Maar zit net zo vaak met de handen in het haar. Want die handen heb je behoorlijk vol. Als je net zo’n enthousiaste kleine meid hebt als wij in ieder geval wel. Maar hoe kan je nu het beste met zo’n pittige peuter omgaan? Ik vertel je eerst hoe onze peuter zich gedraagt en waarin zij afwijkt van haar broers, om je vervolgens wat handvatten te geven voor de omgang met je eigen peuter met sterke wil.
Ons prinsesje in huis; een pittige peuter
Nadat we twee zoons kregen, bleef het bij ons een beetje kriebelen. Een dochter zou toch de roze kers op de heerlijke taart zijn. De beslissing werd net zo snel genomen als dat ze op komst was. En als ik er nu op terug kijk, is het typerend voor onze kleine meid. Al gelijk bij de bevalling was het anders. Waar onze oudste zoon er 26 uur over deed de wereld te mogen aanschouwen en onze middelste zoon dit in 16 uur slapjes verbeterde, maalde onze dochter er niet om! Binnen 3 uur zag zij ons en wij haar.
Het bleek een lieve, maar pittige peuter te worden. Als baby’tje was ze al anders dan haar broers. Qua garderobe leek ze de eerste maanden wel op een zuurstok en bleken twee garderobekasten niet voldoende. Maar daar bleven de verschillen niet bij toen de peuterpuberteit en de driftbuien hun intrede deden.
Haar broers hebben er beide bijna een jaar over gedaan om door te slapen, maar onze prinses sliep prompt binnen twee weken door. De jongens kabbelden als rustige watertjes door ons leven. Onze meid stroomt als een kolkende rivier met rotsachtige bodem door ons leven. Als ik de jongens op de trap zet voor een time-out, is er niet meer dan een halve minuut nodig waarop je “soooorrie maaam” hoort. Maar ons prinsesje is duidelijk een pittige peuter.
’n Pittige peuter met prinsessengedrag
Onze prinses op de erwt op de trap zetten? Dit resulteert in woest de trap op stampen van onze driftige peuter. En roepen, terwijl ze haar slaapkamerdeur hard dicht smijt. “Ik benne het heel beu met jou hoor, mamma”. En hier was ze twee jaar! Anderzijds is het ook wel makkelijk dat ze zo heerlijk zelfstandig is. Onze middelste zoon heeft van de twee jaar op de peuterspeelzaal er anderhalf jaar gehuild en onze oudste stond voor het raam van de peuterspeelzaal zo’n zielig gezicht te trekken, in de hoop dat hij weer mee mocht naar huis. En onze dochter?
Die stapte de eerste keer parmantig de peuterspeelzaal binnen, groette kordaat de andere kindjes, inspecteerde het speelgoed, en riep “veel plezier mamma” om vervolgens MIJ uit te gaan zwaaien. Daar stond ik dan, mijn laatste baby ging naar school… Herkenbaar? Heb jij ook zo’n pittige peuter (gehad)?
Omgaan met een pittige peuter; hoe kan je hier het beste mee omgaan?
Afijn, uit bovenstaande blijkt wel dat een pittige peuter soms een wat andere omgang vereist dan een rustiger, meegaand kind.
Choose your battles
Een voor mij heel belangrijke uitspraak is ‘Choose your battles’. Probeer een pittige peuter niet altijd naar je hand te zetten door er dwars tegen in te gaan. Of omdat je omgeving vindt dat je dat zo moet doen. Weeg voor jezelf af hoe belangrijk het moment en de actie van je peuter is. Op basis daarvan kan je -gewoon op je gevoel- vaak al beslissen of dat het de moeite waard is om je peuter te corrigeren.
Natuurlijk is er zoiets als regels en soms is het handig om consequent te zijn. Maar iedere ouder met een pittige peuter weet ook dat het consequent zijn echt niet altijd zijn vruchten afwerpt. Soms moet je gewoon dealen met het feit dat je een kind hebt wat heel goed weet wat zij (of hij ) wil. Wat daarbij kan helpen? Hou in je achterhoofd dat het een hele prettige karaktereigenschap is voor je kind als ze wat ouder is.
Shutterstock foto van kleine prinses door gpointstudio
Ik heb dan geen jongens, maar wel een meisje! Herken het uit duizenden hahahaha