“Spalk aan, schoenen aan, tas pakken, we gaan naar school!”, roep ik tegen Oudste Zoon. “Ik doe mijn spalk vandaag niet aan!”, roept deze pre-puber eigenwijs terug. Ik vertel hem dat het vervelend is, maar nu eenmaal moet, zodat hij straks zonder problemen op platte voeten kan lopen. Na wat gemompel en tegensputteren, trekt hij zijn spalk aan. We zijn inmiddels ruim drie maanden verder sinds we met Oudste Zoon project ‘tenenlopen’ zijn gestart. Een pittig traject, waarbij hij zijn motivatie een beetje verloren is. Ik zit hem elke dag achter zijn vodden aan, in de hoop dat hij mij er later dankbaar voor is…
Terug naar het begin: de tenenloper
In een eerdere blog schreef ik over mijn diehard tenenloper en over het waarom van project ‘tenenlopen’. Kort samengevat: sinds hij kan lopen, loopt hij op zijn tenen. Hij kon zó op ballet, zo hoog stond hij op zijn voeten. Mij is altijd verteld dat het vanzelf over zou gaan, wat in veel gevallen ook wel zo is, denk ik. Mijn zoon hoorde helaas bij de minderheid, waardoor hij op 9-jarige leeftijd verkorte achillespezen en kuitspieren had. Gevolg: met één voet kon hij niet eens meer plat. De oplossing om weer op platte voeten te kunnen lopen is een heel traject: loopgips en daarna speciale spalken.
Met beide benen in het gips
Eind mei ging Oudste Zoon met beide benen tegelijk in het loopgips. Elke week moest hij terug naar de revalidatiekliniek om nieuw gips aan te brengen. Zijn voeten werden namelijk langzaam in de juiste stand gedwongen, door de spieren rustig op te rekken. Het idee was om zes weken in het gips te gaan, maar alles liep zo voorspoedig, dat hij in totaal 5 weken gips heeft gehad. De laatste week zelfs alleen zijn linkerbeen. Dat klinkt alsof het een eitje was, maar het was best pittig!
Sporten erg lastig
Slapen met twee benen in het gips was een drama de eerste week. Hockey en gymles sloegen we over. Voetballen met klasgenootjes mocht wel, maar hoe zou jij lopen als je 3 kilo gips aan je benen had? Juist, niet soepel en niet gemakkelijk. Zelf zag hij het positief: “Mam, ik krijg echt heel sterke bovenbeenspieren. Dan kan ik straks nóg beter hockeyen!”
En hoe douche je dan?
Badderen ging ook niet, want met twee benen over de rand van het bad hangen, zat niet echt ontspannen. Douchen met douchehoezen hebben we niet eens geprobeerd met die ellendige plakranden. Kortom, vijf weken lang heeft hij zich gewoon met een washand gewassen. Zijn haar waste ik, terwijl hij geknield voor het bad zat. Ja, ik was blij net zo blij als hij toen het gips eraf mocht!
Een coole graffitispalk voor platte voeten
De spalk, of met een ander woord enkel-voet-orthese (EVO), is een soort plastic koker die om het onderbeen wordt gedragen. Het wordt op maat gemaakt, hiervoor heeft Oudste Zoon een gipsafdruk van zijn onderbeen laten maken. De plastic koker loopt door tot onder de voet, waardoor het één geheel is. Bij Oudste Zoon zit er bij de enkel een scharnier, waardoor hij de voet wel kan afwikkelen. Het scharnier blokkeert wel als hij ermee op zijn tenen zou willen lopen, dus platte voeten is het enige wat kan.
Het was voor ons een verrassing dat hij kon kiezen uit allerlei kleurtjes en patroontjes. “Pfieuw, dan zien die dingen er nog een beetje cool uit”, dacht ik. Hij koos voor een graffitilook op zijn spalk. Aan zijn gezicht zag ik dat hij ook blij verrast was.
Jaren op je tenen lopen, verander je niet zomaar
Inmiddels zijn we een aantal maanden verder. Spalk nummer één mag hij in de kast leggen. Na controle door de fysiotherapeut van de revalidatiekliniek is zijn rechterbeen goedgekeurd. Hij hoeft de spalk niet meer om. Zijn linkerbeen is een ander verhaal. Die moet nog een paar maanden in de spalk. Omdat hij niet soepel is en snel vervalt in het tenenlopen in plaats van op platte voeten, zodra hij zonder spalk loopt. Zelf vindt Oudste Zoon van niet. “Ik kan prima zonder spalk lopen mam! Ik ga echt niet op mijn tenen lopen!” probeert hij elke ochtend.
Hoezeer ik het hem ook gun, ik weet dat hij nog niet zover is om de spalk af te bouwen. Daarom zet ik door, ondanks de discussies. Elke dag. Het grootste gedeelte van de dag moet hij hem nog om. Als hij op zondagochtend op blote voeten door het huis loopt, zie ik hem namelijk al snel weer op zijn tenen lopen. Niet zo hoog als een paar maanden geleden, maar toch. “Wat hij in al die jaren heeft gedaan, verander je ook niet zomaar. Dat duurt even”, zei de revalidatiearts.
Als moeder ben ik onverbiddelijk…voor zijn bestwil
Inmiddels is Oudste Zoon zijn motivatie even kwijt. Tophockeyer worden? “Boeiend”, zegt hij in zijn dwarse bui. Net zo kunnen lopen als ieder ander? “Maakt mij het uit”, krijg ik als antwoord. Geen pijn meer na een aantal sprintjes? “Ik had niet zoveel pijn hoor”, zegt hij. En dus zijn wij op zo’n moment onverbiddelijk. Hoe moeilijk ik dat ook vind. “Jij weet niet hoe het voelt!”, roept hij regelmatig. “Nee, dat weet ik inderdaad niet. Ik denk dat het niet fijn is om zo’n spalk te dragen. Ik weet dat je het verschrikkelijk vindt dat andere mensen naar je been staren. Het enige wat ik wil, is dat jij straks weer goed plat kan lopen. Dat je al je dromen waar kan maken, zonder dat je benen daarbij een belemmering zouden zijn”, antwoord ik.
Volhouden tot de verlossing komt
Elke ochtend trekt hij morrend zijn spalk aan. Voor een negenjarige is het moeilijk om het uiteindelijke doel te blijven zien. Ik hoop dat hij zijn ouders later dankbaar is dat ze zo onverbiddelijk zijn geweest. En ik kijk uit naar december, het moment waarop hij waarschijnlijk definitief van zijn spalk is verlost. Zouden we dan meer tijd hebben in ons ochtendritueel of juist meer ruimte voor discussies over andere zaken? 😉
Andere artikelen over gezondheid en kinderen die erg interessant zijn:
- Kaaskiezen bij je kind, wat zijn het en wat kan je er aan doen?
- SMA spierziekte, niet alle dromen komen uit, lees Joey zijn verhaal
- Leven met Syndroom van Down, Karin vertelt over haar gezin en Lara
- Noodkreet alleenstaande moeder en ernstig zieke kinderen
wat fijn om dit te lezen!
vanaf 5 januari 2024 gaat m’n dochter van 9 jaar in het gips met 2 benen. 3x 2 weken en daarna door met nachtspalk
ze vind het spannend maar begrijpt wel waarom dit is.
ik vind dat er weinig verder informatie over gegeven word. zoals moet ze op krukken of in een rolstoel op school?
ik heb vragen genoeg en gesteld aan de gipskamer maar niet echt een duidelijk antwoord gekregen.
bedankt dat je dit met ons alle wilt delen.
Hallo,
Mijn dochter van 5 heeft heupdysplasie gehad, geconstateerd toen ze 6 maanden oud was. Ze heeft een lange tijd in een spreidbroek gezeten. Je raad het al, ze ging er zelf mee staan. Waarschijnlijk op haar tenen, maar dat weet ik niet goed meer. Sinds haar 2e jaar loopt ze op haar tenen en lopen we bij een kinderfysiotherapeut en sinds een jaar bij de osteopaat. Helaas zien we geen verbetering (de kinderfysio ziet dat dan weer wel), waardoor ik me nu aan het oriënteren ben op andere behandelmethodes. Ik las al iets over medical taping maar ook over spalken. Mij vraag is alleen; helpen de spalken echt? Hoe gaat het nu met je zoon?
Wij hebben een dochter van 8 jaar die alleen maar op haar tenen loopt. De fysiotherapeut heeft gezegd dat alle hulpmiddelen niet helpen en ze daarna toch altijd weer op hun tenen gaan lopen.
Ik ben daarom erg benieuwd hoe het nu met jouw zoon gaat en kom hierover graag in contact.
Hi
Mijn zoon is ook een diehard tenenloper en heeft al gipsredessie gehad. Nu heeft hij nachtspalken maar loopt inmiddels weer op zijn tenen. Ik heb dit verhaal bij mijn fysio neergelegd en zij wil graag weten wie de leverancier is van de EVO zodat ze contact kan opnemen om te vragen of het normale looppatroon met de EVO geevenaard kan worden. Kan je mij een berichtje sturen?
Dank je wel.
Hoi, ik heb het verhaal meerdere keren gelezen en zou graag in contact komen. Momenteel lopen wij bij een fysiotherapeut en zijn we bezig om d.m.v. oefeningen de spieren op te rekken. Een loophouding verandert niet zomaar en ik ben benieuwd hoe dat nu gaat bij jouw zoon.
Met aandacht las ik je blog. Wat een opgave. je bent een top moeder!
Zelf zit ik met een dochter die last heeft van morbers server, hielspoor bij kinderen, alleen is de oorzaak de hakschrijf dat bij kinderen nog aan het bot van de hak moet volgroeien.
Eind 2016 is het begonnen. mijn dochter ging aan het linkervoet op haar tenen lopen om haar hak te ontzien.
Een half jaar loopgips 3 weken , 4 weken , 5 weken , 5 weken enz was het gevolg totdat ze niet meer wouden plaatsen in angst voor distrofie. fysio en langzaam in het tweede deel van dat jaar is het “genezen”.
Ze heeft bijna een jaar alles redelijk kunnen doen. badminton en kon zelfs naar de selectie. ze vond badminton geweldig! maar zette haar voeten nog wel raar neer. maar zonder echte pijn.
Mijn dochter is een meisje dat alleen springt, ze kon voor haar 1 levensjaar , echt waar al springen op de trampoline. ze staat nooit stil! zelf bij zwemles zie je haar springen in het water.
Dit jaar mei , opeens haar rechterhak, ook weer morbes server. Elke dag aan het einde van de dag huilend in slaap vallen. 6 weken gips , weer 4 weken enz , en je raad het nooit…. opeens ook weer de linkerhak.
Dus ze is nu getroffen aan beiden hakken/ voeten. Op dit het moment weer uit het gips , ze loopt op beiden voeten op haar tenen. Haar achillespezen en kuitspieren zijn nu ook korter. door het vele gips. Ze wil en kan absoluut niet op haar voeten staan. Zelf zegt ze dat het voelt op punaises te lopen. een grote angst heeft ze ook. Nu krijgt ze over twee weken voor beiden benen/voeten spalken aangemeten. en wordt ze doorverwezen naar klimmendaal apeldoorn, voor twee keer per week revalidatie 1 dagdeel.
Ga ook aan haar een zware taak krijgen . Ze is ook negen jaar . Ze is heel bang voor de spalken. Ze zegt nu al , dan loop ik wel me hele leven op mijn tenen. Maar als je ziet hoe ze dat doet, zeker niet als een ballerina, weet je dat dat geen optie is. Ze is na twee half jaar ellende is ze nu ook neerslachtig , in de pauzes op school niet kunnen buitenspelen , niet gymmen. en als maar pijn hebben eist nu wel haar tol. Het hulpje zijn van de juf vind ze nu ook niet meer leuk . “Heb ik al pijn enz en moet alleen maar helpen met de juf , ben geen butler , ik doe het niet meer ” wordt er opstandig geroepen! De laatste vakanties alleen maar gips , dus een leuke zomervakantie met zwemmen enz. was het ook niet. dagjes uit met een rolstoel. pretparken vind ze verschrikkelijk, dus die vallen ook af. knustel- en bak activiteiten , wij kunnen geen lijm of meel meer zien . ze wordt nu ook doorverwezen naar een kinderpsycholoog. Hopelijk helpt het snel. en kan ik ook over een tijd zeggen. dat ik met moeite haar elke dag dwing ze te dragen maar dat ze dan weer als een springkikker door het leven kan.
Wat enorm heftig is je verhaal. Ik wens je dochter en jouzelf heel veel sterkte toe en hoop zo ontzettend voor haar dat ze over een tijdje weer ‘gewoon’ door het leven kan gaan.
Hey! Ik hoop je langs deze weg te kunnen contacteren. Ik heb thuis een tenenloper en ik vroeg mij af hoe het nu met je zoon gaat. Is het tenenlopen nu helemaal weg?
Hier ook een moeder van een tenenloper. Een paar maanden een spalk klinkt goed, de arts bij ons heeft het over jaren. En onze zoon heeft maar een iets verkorte spier. We moeten nog starten maar pfff we vinden het erg lastig voor hem.
Ik ka me helemaal voorstellen dat dit voor jullie ook een behoorlijk moeilijke keuze is! Veel sterkte!
Hoi hoi,
Ondanks dat het verhaal al een aantal jaar terug is geschreven is het een enorm herkenbaar verhaal. Onze zoon start nu met circa 5 weken gips om beide voeten en moet vervolgens spalken voor beide voeten.
Ik zou graag in contact komen met Geja of eventueel met anderen die ervaring hebben met een soort gelijke behandeling.
Wat vervelend dat dat zo lang moet. Gelukkig is het wel een extreem coole spalk! Heel wat anders dan die vleeskleurige gevallen van vroeger.
Wat goed dat je hier over schrijft en wat ben je een goede moeder!!
Goed om te lezen dat het steeds beter gaat. En voor je het weet is het alweer december xx
Wauw, wat een traject zeg! Het valt mij ook steeds vaker op dat mijn dochter zoveel op haar tenen loopt. Niet zoveel als jouw zoon denk ik, maar we houden het wel in de gaten. Volgens de leidsters op het KDV liep ze in ieder geval nooit op haar tenen, dus geloof dat het alleen thuis is..
Oh Tineke, ik kende zelf het fenomeen niet totdat Geja er over schreef. Hou het inderdaad maar in de gaten!
ik draag spalk overdag voel gewoon
Jeetje wat een verhaal. Maar wel heel interessant om te lezen. Ik vroeg mij af of je zoon niet een beetje begeleiding kan krijgen van een maatschappelijk werker ofzo? Het is inderdaad nogal wat voor een 9 jarige, een 9 jarige hoort te vliegen en te rennen!
Hier ook een tenenloper maar al vanaf 4 jaar speciale steunzolen waardoor hij ook min of meer lastig is om op de tenen te lopen…sterkte nog met jullie traject!