Onderstaande prachtige tekst in mijn mailbox deed mij weer eens realiseren dat we te vaak voorbij gaan aan het geluk van alledag. Waarom moeten we van onszelf toch altijd alle ballen perfect in de lucht houden, zonder er eens één door een ander te laten vangen. Al die ballen zorgen ervoor dat we geen tijd nemen om stil te staan bij onze dromen en hoe die te verwezenlijken. En een prachtige kwaliteit die je bezit, maar waar je gewoon weg niet aan toe komt om die te benutten. En voor je het weet vliegt de tijd voorbij en is er nog zoveel te doen, maar blijven je eigen diepste wensen stil liggen. Pak ze op, ga er mee aan de slag en neem vandaag een stap in de richting die jijzelf wilt.
An elderly man, in the final days of his life, is lying in bed alone. He awakens to se see a large group of people clustered around his bed. Their faces are loving, but sad. Confused, the old man smiles weakly and whispers, ‘You must be my childhood friends come to say good-bye. I am so grateful.”
Moving closer, the tallest figure gently grasps the old man’s hand and replies, “Yes, we are your best and oldest friends, but long ago you abandoned us. For we are the unfulfilled promises of your youth. We are the unrealized hopes, dreams and plans that you once felt deeply in your heart, but never pursued. We are the unique talents that you never refined, the special gifts that you never discovered. Old friend, we have not come to comfort you, but to die with you.”
Artikelen die algemeen zijn, of ingezonden zijn door lezers van ons, maar niet door een vaste blogger, die staan verzameld onder 'MamsatWork'.
Deze tekst zet je aan tot nadenken, want is oh-zo-waar! Hoeveel goede bedoelingen en goede/leuke ideeën/initiatieven zouden er overleden zijn door dat de bedenker het (vaak) te druk had met andere (vaak minder belangrijke) dingen??