WOEHOE! Het einde van de proefwerkweek is nabij! Nooit gedacht dat ik dit gevoel weer zo zou ervaren, maar man, man, man, wat ben ik blij dat de proefwerkweek erop zit! Als puber was ik uiteraard heel blij als de proefwerkweek erop zat, maar ik had nooit gedacht dat dat gevoel weer opnieuw de kop op zou steken.
Proefwerkweek vreet energie
Beste papa’s en mama’s… mochten jullie nog geen kind hebben op de middelbare school en denken dat je het nu al druk hebt… maak je borst maar nat! De proefwerkweek is niet alleen een aanslag op de vrije tijd van je kind. Nee, het is ook een duidelijke aanslag op je eigen vrije tijd, voor zover je die überhaupt al hebt met een opgroeiende puber en een tiener-to-be in huis. Of met kleine kinderen…
Start je volgend schooljaar met een kind op de middelbare school? Denk dan niet in het begin… ach laat ze maar even wennen, ze vinden hun weg wel. Nee! Fout! Ze hebben daar écht je hulp bij nodig. De meeste kinderen die van de basisschool af komen weten nog helemaal niet wat huiswerk plannen is. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Maar voor je het weet is het eerste halfjaar voorbij en ben je bezig met serieuze damage control in plaats van dat je in de avond eens lekker een boek kan lezen.
Lees ook: huiswerk leren plannen, een hele uitdaging!
Volop stress door proefwerkweek
De proefwerkweek zelf levert volop stress op. En niet alleen voor je kind, maar ook voor jou. Of misschien wel meer voor jou dan voor je kind. Bij ons wel denk ik.
Luc gaat ogenschijnlijk relaxed door de proefwerkweek heen. Ik ben bij ons dan ook degene die aan de valium zou kunnen. Of de valdispert misschien. Al weken stimuleren we hem dat hij aan de studie gaat. En dat doet hij hoor, hij is best gemotiveerd en ‘braaf’. Maar die concentratie hé. Van een fruitvlieg (net als mijn inspiratie soms). Enig idee hoeveel energie het kost om die concentratie steeds te prikkelen zonder dat het een discussie wordt?
Overhoren, overhoren, overhoren
De week voor de proefwerkweek doen wij niet anders dan overhoren. Acht proefwerken in vier dagen tijd is toch behoorlijk wat als je dat vergelijkt met de normale weken in het jaar 😛 . Er gaan namelijk weken voorbij dat ze nagenoeg geen huiswerk hebben. En hoe je dan je kind aan zijn verstand brengt dat voorwerken heel zinvol is? Beats me. Ik verklaarde mijn ouders vroeger ook voor gek! ‘Ja, mam… voorwerken? Doei!’
Het gevolg is dat je op het laatst -uiteraard- gewoon nog steeds het meeste moet doen. En niet alleen hij, nee wij ook. Overhoren. Dag in, dag uit. Ik ben nog nooit zo goed geweest in biologie, of geschiedenis (wat een k-vak is dat zeg 🙁 ). En hoe een fiets in elkaar zit? Ik weet er alles van!
De voor- en nadelen van een proefwerkweek
De proefwerkweek heeft voor- en nadelen heb ik inmiddels gemerkt, ik heb ze even voor je op een rijtje gezet.
Voordelen van de proefwerkweek voor ouders
- Je kan je algemene kennis weer opkrikken
- De zin in vakantie wordt nóg groter dan als je ‘alleen’ maar werkt
- Je kan ongegeneerd liters wijn wegwerken, dat deed je als student toch ook?
- Met wat valium of valdispert achter je kiezen wordt ook de opvoeding van het kleinere grut makkelijker
- Ben je chagrijnig? Dat mag, je hebt een uitstekend excuus!
- De snoepla? Die is er om weg te werken tijdens de studie, net als vroeger
Nadelen van de proefwerkweek voor ouders
- Je hebt nul vrije tijd meer
- ’s Avonds praat je over de samensmelting van eicel en stuifmeelkorrel in plaats van dat je een soortgelijke actie met je partner oefent
- Weken mee ‘studeren’ en het dan uit handen geven, dat valt nog niet mee
- Je kind is ook al vanaf 10.30 in de ochtend weer thuis op de proefwerkdag, zie dan nog maar eens goed te werken 😉
- Dat happy in shape komen blijft een uitdaging
Lees ook: hoe reageer je als je kind een slecht rapport heeft?
En nu?
Nu is het wachten op de cijfers, de spanning is nog niet weg, maar de vlaggen kunnen uit! Het eerste jaar op de middelbare school zit erop en ik ben zo trots op Luc. Ondanks dat het allemaal niet van een leien dakje is gegaan en hij voor zijn VMBO-t advies heeft moeten vechten heeft zijn humeur er niet onder geleden. Over dat gevecht schreef ik al in een eerder persoonlijk blog.
En nog leuker… hij gaat in de vakantie kijken of hij wat vrijwilligerswerk kan doen in het dierenparkje bij ons in de wijk. Kleine jongens worden groot 😉 .
