Een puber in huis. Kan jij er al over meepraten? Onze oudste is elf op het moment. ‘Vroeger’ was dat nog niet echt te scharen onder puberteit, maar tegenwoordig ontwikkelen kinderen zich steeds jonger en komt ook het puberen eerder naar boven. Heb ik me laten vertellen én ervaar ik momenteel zelf.
Hier in huis hebben we dus met een puber te maken. Een puber die ons uitdaagt. Zijn grenzen verlegd en zich bij ons blijkbaar thuis voelt, want hij gedraagt zich alleen bij ons zo en bij niemand anders. En dat schijnt een compliment te zijn, dus vooruit dan maar. Laat hem maar puberen.
Dat zeg ik nu dan hé, omdat we even in de ‘goede’ puberperiode zitten. Want die periodes wisselen, wist je dat? Van het ene op het andere moment, dat wel en er is geen touw aan vast te knopen 😉 . Wij staan wel eens op het punt om de puber in huis buiten te ‘gooien’. Laat hem zijn koffers maar pakken! Als hij denkt dat hij het bij een ander beter zal hebben dan thuis, dan laat hem dat maar ervaren. Zo denken we dan. Maar dat zijn (uiteraard) momentopnames die zich voordoen als hij ons uittest op het gebied van bedtijden, computermomenten en een klein stukje huishouden. En ik geef toe… die huishoudklusjes komen écht niet meer zo vaak voor als vorig jaar zomer, maar dat uittesten wordt met de maand heviger.
Fijne puber in huis
Toch zijn er ook fijne momenten heb ik zojuist gemerkt. Momenten waarop zuslief op bed ligt, manlief aan het sporten is en ik aan puber vraag of hij even een momentje heeft om te praten. Hij zet zijn computer uit, pakt de kop thee die ik voor hem gezet heb en gaat op de bank zitten. Hij kijkt me onderzoekend aan en vraagt “waar wil je het over hebben mam?”
En ik denk alleen maar ‘God, wat hou ik van deze jongen’!
Praten met die puber in huis; ’t valt niet mee
Afijn… tuurlijk wilde ik iets met hem bespreken. Over social media, vriendinnetjes en zo meer. Want ondanks het feit dat wij onze kinderen redelijk vrijlaten wil ik ze wel graag wat normen en waarden meegeven voor de toekomst. Ik begin mijn gesprek dus over het feit dat papa en ik besloten hebben dat we, nu hij zijn telefoon vaker gebruikt, deze ook graag zo nu en dan willen controleren. Gewoon om te weten wat er zich afspeelt in de whatsapp groep van school omdat het daar regelmatig ‘rommelt en dondert’. Zoonlief heeft daar geen groot aandeel in, hij is eerder een beetje een meeloper dan een aanstichter, maar ik wil hem toch graag bijbrengen hoe belangrijk sommige dingen zijn en dat je anderen veel harder kan kwetsen dat je in gedachten had, ook als meeloper.
Hij snapt me.
Ook mama geeft toe…
Dan voeg ik er nog aan toe dat we wat ‘bralgedrag’ op zijn skype account hebben gelezen tegenover een meisje. Gedrag waarbij hij bepaalde woorden in zijn mond nam waarvan ik me niet bewust was dat hij die ook zo tegenover een meisje zou kunnen gebruiken. Weliswaar voortkomend uit het feit dat hij gekwetst was, maar nog steeds geen gedrag waar wij achter staan.
En weer snapt hij me.
Eindelijk een beetje balans met die puber in huis
En nadat we zo een kleine twintig minuten samen hebben gepraat kijkt hij me aan en vraagt hij of hij nog even achter de computer mag 😉 , ook dat past weer volledig in het beeld van pubergedrag… een korte tijdspanne aan aandacht. Maar het is goed. Na nog tien minuten computeren vertrekt hij naar bed en laat hij zijn telefoon open en bloot bij mij op het bureau liggen. Geen angst voor wat wij zullen lezen. Geen gêne. Hij accepteert dat wij wat meer willen weten van zijn social media gebeuren en acteert daarnaar. Fijn!
Inmiddels type ik dus dit blog en voel ik dat we, ondanks onze moeilijke momenten samen, op de goede weg zijn met onze puber! Nog even volhouden en daar staat een man die weet welke normen en waarden hij heeft meegekregen. Normen en waarden die hij snapt en kan hanteren, met hier en daar een ‘puber’ hick up 😉 .
