Je puber loslaten? Met een beetje pubermanagement komen we er wel…

Het is een tijd geleden dat ik over mijn puber schreef en al helemaal over het loslaten van die puber. En dat komt omdat ik continue in een tweestrijd verwikkeld zit met mezelf.

Naast -uiteraard- de strijd die ik met onze puber heb. Want hoe trots ik ook op hem ben, man man man wat kunnen pubers het bloed onder je nagels vandaan halen! En dan vindt men nog dat je je puber moet loslaten. Hoe dan?

Pubermanagement en je puber loslaten; alle hulp is welkom!

Ik word enigszins getriggerd door het boek ‘Pubermanagement voor mannen‘ van Henk Hanssen.

Hij vroeg me of ik interesse had om zijn boek te lezen en dat leek me een goed idee. Met name omdat wij te kampen hebben met een puberzoon in huis van 17 en een beginnende puberdochter van 12.

En eigenlijk kan ik daar zelf ook wel een boek over schrijven. Over hoe het niet moet dan hè. Ik wil overigens eerst nog even aangeven dat dit boek dan wellicht ‘voor mannen’ in de titel heeft staan, maar het is net zo nuttig voor vrouwen.

Of voor vrouwen die ook hun man proberen mee te krijgen in het opvoeden en loslaten van hun puber.

Dus ik ben aan het lezen geslagen. En ook al doen wij al veel dingen goed (denk aan kleedgeld en zo), er gaat ook nog een hele hoop mis.

Vandaag ging het weer mis tussen puber en mij

En dat mis gaan dat zit hem in hele kleine dingen. Die eigenlijk helemaal niet belangrijk zijn. Maar die wel leiden tot een explosie van gevoelens. Bij de puber én bij mij. Ik zal de situatie even schetsen:

Ik kwam in de middag thuis van het sporten en puberdochter zat op de bank doppinda’s naar binnen te werken. Met een puberzoon van 17 zijn we uiteraard al aan die vreetbuien gewend dus daar kijk ik niet meer van op.

Direct bij binnenkomst vraagt dochter waarom de afzuigkap in het bijhuis aanstaat. Dat kan voor mij maar één ding betekenen… er zijn snacks in de airfryer gegaan.

Rond een uur of 13.30 ben ik het huis uit ging om te sporten en was puberzoon nog thuis. Tijdens zijn enorme pauzemomenten gedurende zijn stage zal hij ongetwijfeld honger hebben gekregen. En dan denkt hij maar aan één ding: fastfood.

Op zich niet wat we hadden afgesproken, want puberzoon had al instant noodles naar binnen gewerkt als middageten. En op mijn -tussen neus en lippen door- opmerking dat dat niet zo gezond is diende hij me van repliek: ‘klopt, maar ik eet straks nog een appel’. Uitgeluld.

Afijn, bij thuiskomst confronteerde ik hem ermee. Ik vroeg of de snacks lekker waren en of het met de appel nog gelukt was. Een blik op de fruitschaal leerde me -uiteraard- dat die appel er nog gewoon lag.

En toen gebeurde het. Puberzoon keek me aan en zei ‘ik heb niets in de airfryer gedaan hoor’. En daar gaat het bij mij mis. Ik kan (volgens mij) best veel hebben en mijn puber prima loslaten.

En als zoonlief een goede bui heeft beaamt hij ook wel dat hij best coole ouders heeft. Maar dat liegen, daar heb ik toch zo’n enorme hekel aan!

Puber loslaten werkt twee kanten op toch?

Voordat ik het weet zit ik dus vol emotie over het feit dat puberzoon niet eerlijk is. En dat terwijl we toch heel regelmatig gesprekken hebben over vertrouwen hebben in elkaar.

Hoe belangrijk vertrouwen is, en dat vertrouwen ook snel te grabbel gegooid kan worden. Maar dat dringt blijkbaar allemaal niet door. Ook nu niet. Een beetje à la de puberzweet gesprekken.

Ik besluit dus om de puber los te laten, maar ook mijn zorg los te laten. Aangezien hij drie avonden in de week vroeg moet eten vanwege zijn bijbaan sta ik altijd al bijtijds in de keuken. Deze keer niet. Ik riep tegen hem dat hij maar een boterham moest pakken. Flauw, ik weet het. Maar soms dan kan ik niet anders meer.

Natuurlijk roept puber terug dat ik dat dan wel eerder had kunnen zeggen, haha. Alsof hij mij ooit iets verteld. Ik vraag hem vlak voor hij naar zijn werk gaat nog of hij snapt waarom ik nu geen zin had om voor hem te koken en hij geeft toe dat hij snapt dat dat komt omdat hij tegen me gelogen heeft.

Blijkbaar is er -na een tijdje- wel weer begrip dus.

Op het moment dat hij de deur uit is voor zijn bijbaantje bries ik tegen Frank die inmiddels is thuisgekomen van zijn werk. Zo kan ik ook weer even stoom afblazen en wordt het weer rustig in huis.

Het is wat met de opvoeding in de puberteit 😉 .

Pubermanagement boek; als loslaten moeilijk is

Bovenstaande is natuurlijk maar één klein voorbeeldje van onze dagelijkse beslommeringen. Het loslaten van de puber gaat over het algemeen best oké.

Hij mag van ons chillen met vrienden, gaat zo nu en dan ergens logeren waarvan wij niet eens weten bij wie dan precies, en maakt het in de nacht zo laat als het hem uitkomt. De enige regel die we hierover in huis hebben is dat hij mij appt als hij naar huis komt. En dat hij zich weer thuis meldt.

Zo heb ik een soort van ‘controle’ vanaf het moment dat hij onderweg is. Verder heeft hij zijn lokatie delen aan staan zodat we te allen tijde weten waar hij is.

Want tja, 17 is ook al bijna 18 natuurlijk en dat lijkt voor pubers wel een heilige leeftijd. Dan zijn ze namelijk volwassen. NOT! Maar het lijkt ons beter om hier langzaam naartoe te groeien in plaats van dat hij, als hij 18 wordt, volledig losslaat.

Dit neemt echter niet weg dat het loslaten van de puber niet zonder slag of stoot gaat. Het is moeilijk om je kind alles zelf te laten ontdekken. Zeker als je weet dat hij of zij in jouw ogen verkeerde keuzes maakt. Wanneer grijp je in en wanneer niet?

Het boek ‘Pubermanagement voor mannen‘ relativeert. En dat is super fijn om te lezen. Het is o zo duidelijk dat (bijna) iedere ouder dit tijdperk meemaakt. Een van de zinnen die me is bijgebleven is de volgende:

‘Je moet het kwartje er gewoon iedere keer weer ingooien, totdat het eindelijk valt’.

En dat is een waarheid als een koe. In het begin was het namelijk een ellende om ervoor te zorgen dat puber ook echt appte als hij naar huis kwam. En dat hij zich weer thuis meldde. Maar na ongeveer een half jaar ‘oefenen’ lijkt dit dan nu toch echt te werken. Nu de rest nog.

Leren relativeren en ‘choose your battles’

Ik gooi er zelf ook nog maar een kreet tegenaan: ‘Choose your battles’. Je gaat ze namelijk niet winnen. Waarschijnlijk bijna geen van allen, maar misschien heb ook jij als ouder zo nu en dan een meevaller bij het loslaten van je puber.

En door niet overal een probleem van te maken wordt het leven makkelijker. En de sfeer stukken beter.

Toegegeven, in het heetst van de strijd is dat wel eens lastig. Maar mijn grootste wens is toch dat mijn pubers -als ze eenmaal het huis uitgaan- niet alleen fijne jongvolwassenen zijn met de juiste normen en waarden. Maar dat ze ook graag thuis blijven komen.

Dus het boek ‘Pubermanagement voor mannen’ ligt hier nu voor het grijpen. En iedere keer dat we een strijd te leveren hebben of de puber weer een stukje meer moeten loslaten pak ik het er weer bij. En ik niet alleen, ik duw het ook bij Frank in zijn handen. Want hij heeft het misschien nog wel meer nodig dan ik 😉 .

Hoe gaan jullie met je pubers om?

Wil jij ook meer weten van het puberbrein en op een luchtige manier meer leren over pubers? Dan kan ik je het boek Pubermanagement voor mannen zeker aanraden.

Review boek Pubermanagement voor mannen

Zoals ik hierboven heb aangegeven hebben we het boek momenteel voor het grijpen liggen. Niet alleen omdat ik het nog niet helemaal uitgelezen heb, maar vooral ook als reminder.

Als een ‘note to myself’ dat veel ouders moeite hebben met het begrijpen van hun puber en het loslaten. En dat ook veel pubers niet anders zijn dan die van ons. Het ligt niet aan ons. Niet aan onze opvoeding. Het zit hem in het brein van deze lange slungels en tiktok aanhangers.

Het boek zorgt ervoor dat er op een luchtige toon weer ruimte in mijn hoofd komt als de emoties hoog zitten.

Het geeft me her en der handvatten, maar vooral ook weer even die spiegel. Want stiekem weten we ‘van binnen’ best wel hoe we met deze donderstenen om moeten gaan.

Het is in sommige situaties alleen zo lastig. En dan is het fijn om te lezen dat er meer dan voldoende wetenschappelijke onderzoeken zijn die aantonen dat jij er niets aan kan doen. Maar je puber ook niet!

Waarom het boek Pubermanagement voor mannen zo handig is

• 256 pagina’s vol informatie over je puber en het puberbrein
• Eenvoudig en goed leesbaar uiteengezet in to-do lijstjes en stappenplannen en ondersteund met leuke illustraties
• Gebaseerd op wetenschappelijke onderzoeken en toch luchtig en humoristisch geschreven
• Zie het als een kompas dat je door de puberteit heen kan loodsen!
• Inclusief een puberwoordenboek met straattaal zodat je je puber écht gaat begrijpen (voor zover dat kan)

Tot slot wil ik je meegeven dat je -als je vol emotie zit door bijvoorbeeld een aanvaring met je puber- er goed aan doet om dit boek er bij te pakken.

Ik bemerk bij mezelf dat ik dan direct uit de emotiestand getrokken word. En dat blijft een van de belangrijkste kenmerken voor een goed gesprek met je puber. Zorg dat je zelf niet te emotioneel bent.

Het boek kost € 19,95, is heel handig voor jezelf als je pubers hebt, maar ook tof om cadeau te geven!

Winactie

Heb jij er ook zo nu en dan behoefte aan om te lezen dat je niet de enige bent en wil je jezelf verdiepen in hoe je (nog) beter metje puber kan omgaan?

Ik mag 2 exemplaren van Pubermanagement voor mannen weggeven. En zoals ik al zei… ook voor vrouwen zeker aan te raden. Wil je kans maken op dit boek? Geef dan hieronder in een reactie aan welke eigenschap van je puber jij het moeilijkst vindt om mee om te gaan.

De winactie loopt tot en met 30 december 2021, daarna trekken we de winnaars die automatisch bericht krijgen.