Deze zomervakantie wordt de laatste vakantie waarin puber met ons meegaat. Tenminste, zo zegt hij nu. En daar moet ik zelf behoorlijk aan wennen. We zijn er een beetje naartoe gegroeid, maar toch…
Als je puber niet meer meegaat op vakantie, maar alleen naar een jongerencamping gaat
Mijn oudste puber, hij is zestien jaar, is vorig jaar voor het eerst naar een jongerencamping op vakantie geweest. Ik ken niet alle verhalen die daar gebeurd zijn, maar ik weet zeker dat hij zich samen met zijn vrienden niet altijd als een engeltje heeft gedragen. “What happens @ Terschelling, stays @ Terschelling”, zeggen ze dan. Heerlijk natuurlijk, zo’n vakantie zonder ouders.
Via de app had ik hem die vakantie om een selfie gevraagd. De foto met enorme zonnebril die ik vervolgens kreeg deed me vermoeden dat ze niet op tijd, of ja, het zal wel heel erg vroeg zijn geweest, maar dan de volgende dag, in hun slaapzak waren gekropen. Daarnaast deed de lichtgevende witte kleur van zijn gezicht onder die grote zonnebril ook vermoeden dat ze het niet bij een cola-light hadden gehouden qua drank. Maar goed, dat is gissen want daar laat hij verder enorm weinig over los.
Stinkende was en kots op de schoenen
Toen hij me na deze vakantieweek een volle tas met stinkende was overhandigde, vroeg hij: “Mam, wil je ook mijn schoenen uitwassen, daar zit namelijk kots op.” Ik trok blijkbaar direct een smerig gezicht, waarop hij antwoordde: “Niet van mezelf hoor!” Die opmerking trok mijn gezicht niet bepaald uit de, ik-vind-dit-echt-heel-smerig-plooi. Bah, bah, bah. Maar het was echt ‘teringvet’ geweest aldus puber. (Wat ik erg mooi vind trouwens, dat ook zijn vrienden hun mond houden over wat daar op Terschelling precies is gebeurd. Zo hoort dat toch in een vriendenclub?)
Als puber op vakantie met het gezin? Nou vooruit, één laatste keer nog naar Ibiza
Naast de vakantie met zijn maten, is hij ook nog met ons, vader, moeder en broerlief op vakantie geweest naar Tsjechië. Het gebeurde echter enkele keren dat hij zich terugtrok op zijn slaapkamer en niet mee ging met de activiteiten die wij ondernamen. Niet dat hij chagrijnig was, de sfeer verpestte of iets dergelijks, maar hij gaf aan gewoon geen zin te hebben. We hebben het geaccepteerd, echter toen hij onze vakanties saai noemde, ben ik wel even op mijn achterste benen gaan staan. Oké, pubers vinden alles saai. Maar je kunt veel zeggen over de vakanties die we ondernemen; ze zijn niet saai. Of je moet activiteiten als parasailen, raften, canyoning, kanoën en klimmen, saai vinden. Mijnheer springt waarschijnlijk liever uit een vliegtuig, ook prima, maar wel zonder zijn moeder.
Toen dit jaar de vakantieplanning ter sprake kwam, zei onze puber in eerste instantie dat hij niet mee gaat op vakantie. Ondanks dat ik het had zien aankomen, schrok ik daar toch wel van. Ten eerste lijkt het me een stuk minder leuk zonder hem. Hij levert toch wel een gezellig aandeel als we weg zijn. Ten tweede zou dat betekenen dat hij een ruime week alleen thuis zou zijn. Hij had tussen onze onderhandelingen door al een vakantie met zijn vrienden geboekt. Dat vonden we prima, maar het zat me niet lekker dat hij niet met ons mee zou gaan. Om een lang verhaal kort te maken, toen we als vakantiebestemming Ibiza voorstelden, besloot puber toch nog een jaartje met ons mee te gaan. “Maar dit is echt de laatste keer, pap en mam!” voegde hij daar zelfverzekerd aan toe.
Een kind dat niet meer mee op vakantie gaat, is toch weer een periode die je afsluit. Weer een stukje dichter naar het op eigen benen staan. Het is vooral lastig voor mams. Het hoort zo te gaan, prent ik mezelf steeds maar weer in. Het is prima. Let it go. En dit jaar… nog eens extra dubbel en genieten van het voor de laatste keer met z’n vieren op vakantie gaan. Of… misschien… toch… nog één jaartje???!!!
