Dat mijn kinderen niet altijd lieverdjes zijn daar maak ik geen geheim van. In zoverre: het zijn gewoon heel gezonde jongens die af en toe best in zijn voor een onschuldig geintje hier of daar. Typisch pubergedrag. Ooit heette zo iets nog kattekwaad. In de leeftijd van tien tot zestien niet geheel ongewoon, dacht ik zo. Standaard geintjes die iedereen in zijn jeugd wel eens heeft uitgehaald. Helaas denken sommige mensen daar toch wat anders over.
Lees ook: Pubers en alcohol – het is best ingewikkeld allemaal
De puberteit; dat kost tijd
Het is in de maatschappij en ook op school nu eenmaal zo dat de een meer persoonlijke begeleiding en aandacht behoeft dan de ander, met name in de puberteit. Dat wij hier thuis daar alles aan doen, lijkt mij vrij duidelijk. Dat ze daar op sommige scholen geen oog voor hebben, wordt ons steeds meer duidelijk. Omgaan met kinderen en met name pubers met hun pubergedrag lijkt ons, naast het lesgeven, toch een van de belangrijkste zaken van een leraar en mentor. Een hele opgave, dat zal best. Aan de andere kant hoort het bij hun vak.
Vorige week viel er een brief op de mat: één van mijn bloedjes had zich tijdens de werkweek te laat voor een activiteit gemeld. Verslapen! Ja, hallo daar. Word eens wakker! Je stopt zes jongens van zestien en zeventien tijdens de werkweek bij elkaar in een huisje. Denken ze nou werkelijk dat die braaf om elf uur het licht uitdoen en gaan slapen? In dit geval heb je alle ingrediënten bij elkaar die verslapen méér dan in de hand werken. Misschien was een wekdienst een optie geweest.
Was jij nou zo’n engeltje?
Soms denk ik wel eens: goed dat ze mij vroeger niet in de klas hebben gehad. Ik kan nu niet direct zeggen dat ik tot het genre voorbeeldige leerling behoorde. Heel eerlijk: ook ik heb mijn portie pubergedrag vertoond. Wie niet, zou ik haast zeggen. Mijn ouders hebben heel wat op school gezeten voor mij en mijn broer. Die keren zijn niet op één hand te tellen. Onlangs vertelde de mentor dat vwo-leerlingen altijd zo voorbeeldig zijn, in tegenstelling tot havo en vmbo leerlingen. Onzin. Zeker niet in mijn tijd. Wij waren met 5V zo ongeveer de vervelendste klas sinds jaren. Niet dat we iets vernielden, mensen bedreigden of ooit opgepakt zijn, we waren gewoon vervelende pubers. Dertien-in-een-dozijn-pubers.
Pubergedrag: pakken we niet de verkeerden aan?
Tegenwoordig is de dertien-in-een-dozijn-puber degene die het eerst wordt aangepakt, maar zij, die wel vernielingen aanrichten, mensen beroven, bedreigen, neersteken, verkrachten of weet ik veel wat voor crimineel gedrag vertonen, gaan vrij uit. Die pakken we niet aan. Nee dat durven we niet. Dan lopen we het liefst een straatje om, of kijken toevallig net even de andere kant uit. Juist de pubers die onschuldige geintjes uithalen spreken we aan op hun gedrag. Omdat we dan zeker weten dat we ook van huis uit feedback krijgen en zij behoorlijk de wind van voren krijgen.
Daarom doet het me zo goed dat ik af en toe aangesproken wordt, omdat iemand vindt dat mijn jongens altijd zo vriendelijk zwaaien als ze langs lopen. Belangstellend vragen hoe het met iemand gaat. Een goed en volwassen gesprek met iemand kunnen voeren. Worden uitgenodigd om mee te gaan eten of mee op vakantie te gaan.
Pubergedrag; het blijft vaak maar kattenkwaad
Mocht het een keer gebeuren dat een stel pubers een sneeuwpop voor mijn uitrit bouwt, sta ik ook niet te juichen. Als ze met luilak een ei tegen mijn raam gooien, dan word ik daar niet gelukkig van. Wanneer ze in een hotel dertig keer op en neer gaan met de lift is dat niet heel erg aardig tegenover de andere gasten. Zeventien rondjes rijden over de rotonde is iets wat de mede weggebruiker niet gelukkig maakt. Hoewel, het hoort er allemaal wel een beetje bij. Om heel eerlijk te zijn doe ik dat laatste zelf ook nog wel eens als ik een stel kleuters achter in de auto heb. Geen zeventien rondjes, maar wel een stuk of vijf. Dat vinden ze dan vaak ook nog het leukste van het uitje. Het blijft namelijk altijd leuk, hoe oud je ook bent.
Toch blijft het jammer dat sommige mensen niet kunnen of willen begrijpen dat jonge mensen soms alleen maar even een geintje uithalen en dit zeker niet kwaad bedoeld is. Het blijven wel gewoon pubers. En het blijft maar pubergedrag… Als het goed is worden ze vanzelf (hoewel vanzelf?, niks gaat vanzelf!) een keer volwassen.
Lees ook: Oogrollen en zuchten; de conversaties met mijn puber
ow hoe herkenbaar zeg,ik ben het helemaal met je eens!!!
Kan veel voorbeelden opnoemen van echt vreselijk gedrag wat vrijuit gaat terwijl mijn kinderen steeds aangesproken worden op hun luide stem(ze zijn wat doof) en de grapjes die niets voorstellen, maar waar de buren zo’n last van hebben.
Je mag tegenwoordig geen kind/puber meer zijn, minivolwassenen zijn de maatstaf,keurig in het gelid en vooral niet zicht/hoorbaar.