Peuters zijn de leukste mensjes ter wereld. Ze beginnen echt te praten, proberen dingen uit (vooral dingen waar je als moeder zijnde niet altijd blij mee bent) en zijn écht bezig met de wereld te ontdekken. Zo ook mijn dochter van 2,5 jaar. Wat een dondersteen is dat. Soms haalt ze het bloed onder mijn nagels vandaan maar vaak is ze zo lief dat ik de hele dag met kwijl op mijn gezicht loop van de velen kusjes. En soms is ze te ondeugend voor woorden. Maar bovenal ben ik totaal verliefd op haar en kom ik niet bij door alle gekke capriolen die ze uithaalt. Hier 4 gekke dingen van mijn eigenwijze, gekke puberpeuter dochter.
Eigenwijze puberpeuter acties op een rij
Ongetwijfeld ken jij ook dit soort anekdotes van je eigen puberpeuter, of ben je ze al vergeten? Ik zal je geheugen even opfrissen met herkenbaarheid ten top!
Lees ook: een kind van 2 en de peuterpuberteit, ga jij de strijd aan?
Helluppen
Mijn dochter vindt het altijd leuk om te helpen met schoonmaken. Net als alle andere eigenwijze peuters waarschijnlijk. Als mamma vind ik dat super lief, maar ook soms super irritant. Want waarom gaat ze altijd net door de kruimels rondstampen als ik bijna klaar ben of waarom vindt ze het een prima idee om op de emmer met sop te leunen, die te laten omvallen net als de vloer bijna droog is na het dweilen? Anyway, het is nog steeds super lief natuurlijk en ik geef haar graag haar eigen stofdoekje of haar speelgoedstofzuiger.
Maar wat als ze een spin tegenkomt? Bij het vrolijk mee helpen afstoffen hing er een lange haar van mamma aan haar stoffer. Ze keek er met grote ogen naar en gilde het uit. Het was namelijk volgens haar geen haar, maar een spin! Daarop rende ze als een gek door het huis met de stoffer nog in haar handen. Ze stopt iedere keer even, kijkt naar de stoffer, ziet de “haar-spin” en rent weer gillend door. Ik schiet in de lach en roep dat het geen spin is en ze de stoffer dan maar los moet laten. Daarop rent ze gillend en half huilend op mij af, laat de stoffer vallen en omklemt mij met beide armen. Als ze los laat, heeft ze een haar van mij op haar trui. Gevolg? Weer gillend het huis door…..
Lees ook: Help, mijn peuter loopt weg
Het-plassen-op-het-potje-fase
Uiteraard is de wc reuze interessant voor een puberpeuter. Het potje is dus aangeschaft en er is een papier op de wc-deur geplakt waar ze stickers op mag plakken als ze op het potje is geweest. Ze doet het aardig goed en iedere keer ben ik weer trots als ze aangeeft dat ze op het potje moet. Op een dag gaat ze zitten op het potje, kijkt mij met grote ogen aan en zegt “Owjah!” Vervolgens staat ze op, draait zich om naar het potje en wil gaan plassen als een jongen. Gelukkig sta ik erbij en roep dat dat niet kan, voordat ze alles onder plast.
Ze kijkt mij aan, kijkt naar beneden en zegt: “nee, kan niet. Heb niet.” Op dat moment komt haar pappa in onderbroek de gang in en ze kijkt helemaal blij. “Daar mamma daar!”en ze wijst naar pappa zijn kruis. “Hebben pappa, hebben!” en ze wil al op hem afrennen. Het heeft een hele middag geduurd om haar teleurstelling te boven te komen dat ze toch echt niet zomaar pappa zijn dinges kan lenen…..
Het Love u- gebeuren
Ik zeg altijd “love u” tegen mijn puberpeuter en zei zegt dat dan terug. Heerlijk als ze dat tegen mij zegt en vaak gaat dit dan ook nog eens gepaard met een dikke knuffel en een kus. Een keer kwam ze in de ochtend bij ons in bed liggen. Haar pappa ligt nog lekker te snurken dus ze kruipt heerlijk tegen mij aan. Ik dacht dat het een gezellig knuffel momentje werd dus ik zeg tegen haar “love u”. Daarop kijkt ze mij streng aan, wijst met haar vingertje naar mij en zegt: “mamma ssttt, pappa slaapt, stttt” om daarna flink te zuchten, op haar buik te gaan liggen en haar hoofd demonstratief de kant van haar pappa op te draaien….helaas geen knuffelen voor mij.
Lees ook: een driftige peuter, hoe ga je daar mee om?
Het dankoeee voor het eten
Geen idee waar ze dit vandaan heeft gehaald, maar toen we net aan tafel zaten om te gaan eten, keek ze ons aan, gooide ze haar armen in de lucht en riep “stoooppp!”. Verbaasd stopten wij mij het eten opscheppen en keken haar aan. Vervolgens pakte ze mijn hand en de hand van haar pappa en moesten pappa en ik ook elkaars hand vasthouden.
Daarop buigt ze haar hoofd en zegt “dankooee”. Nog verbaasder kijken we haar aan. Dan kijkt ze boos, schudt aan onze handen en zegt “pappa, mamma dankoe zeggen!” Dus pappa en mamma doen braaf mee. Dan kijkt ze ons trots aan en begint met eten. Dit doen we nu iedere avond en wee je gebeente als je niet goed meedoet of stiekem al een hapje in je mond hebt…..
Dit zijn maar een paar kleine anekdotes van mijn gekke puberpeuter. Hebben jullie ook zo’n leuke peuter rondlopen met haar eigen gekke dingetjes? Laat een reactie achter, want ik ben super nieuwsgierig!
