Meestal zijn ze snel in actie, maar soms, als ze net even wat anders in gedachte hadden dan huishoudelijke klusjes en het helpen van hun moeder, dan wordt er wel eens gemopperd. Dan krijg ik antwoorden als: “Dadelijk. Ik zit net in mijn record. Waarom ik? Jahaaaaa. Pfffffffffff. Mahaaaam nu even niet. Ja ik heb je wel gehoord. Doe ik straks. Doe nou niet meteen zo boos. Hoezo dat is helemaal niet nodig. Hallo, dat heb ik gisteren ook al gedaan. Ik heb net afgesproken om te gaan voetballen. Morgen.” Ik heb dan niet altijd zin om de strijd met ze aan te gaan.
Huishoudelijke klusjes; vroeger en nu
Toen ik puber was, moesten we altijd thuis meehelpen op het bedrijf van mijn ouders, of in huis. Bij het gebrek aan een afwasmachine wasten mijn broers en ik om beurten af en daar hoorde ook afdrogen en opruimen bij. Huishoudelijke klusjes doen was heel normaal.
Ik was verantwoordelijk voor het wel en wee op mijn eigen slaapkamer, verder haalden we de kleine boodschappen en ook stoffen en stofzuigen hoorde erbij. We hadden elke dag ieder onze vaste taak, klusjes voor kinderen. Dat deden we trouw maar met frisse tegenzin. En als onze jongste broer wat minder snel was, hielpen we hem gewoon mee. Er was geen discussie mogelijk met onze ouders, het moest gewoon gebeuren.
De afwasborstel en theedoek vloog regelmatig door de keuken, als er weer eens een broers/zus vete was tijdens de klusjes in het huishouden. Ja, we hadden er alle drie een hekel aan, maar het hoorde erbij, we wisten niet beter.
Mijn pubers en de huishoudelijke klusjes
Nu ik zelf moeder ben van twee pubers merk ik dat ik niet zo strikt ben als mijn ouders als het gaat om huishoudelijke klusjes. Ze moeten meehelpen, en dat doen ze ook, maar niet volgens een vast patroon. Meestal ben ik ze te snel af. Ik neem me voor om de vieze was gewoon achter en onder hun bedden te laten liggen, maar als ik dan daadwerkelijk de was ga draaien, pik ik het toch even mee. Ik weet het, ik ben daarin niet consequent. Ik vind dat echt heel lastig. Ik merk dat het daardoor voor hen vaak vanzelfsprekend is dat alles in het huishouden is gedaan. Dat de koelkast is gevuld, de was schoon en gestreken in de kast ligt, dat de badkamer schoon is en de wc’s worden gepoetst.
Het is half acht in de ochtend, mijn man en oudste zoon zijn al vertrokken naar hun werk en stageadres. Beneden in de keuken tref ik diverse vuile borden, bestek en bekers aan op het aanrecht. Wat blijkt, de afwasmachine is nog vol en zonder deze leeg te ruimen zijn ze vertrokken. Het maakt me ontzettend geïrriteerd, er wordt automatisch gedacht; de keuken opruimen doet de volgende wel! Tegelijkertijd besef ik me dat het ook gedeeltelijk aan mezelf ligt. Ik heb ze verwend omdat ik veel van de huishoudelijke klusjes uit handen neem.
Consequenter zijn
Onze jongens hebben niet zulke vaste taken als ik vroeger had. De klusjes die ze doen, mijn pubers zijn vijftien en zestien jaar, zijn bijvoorbeeld helpen met het doen van de boodschappen, stofzuigen, de afwasmachine leegruimen (Soms wel!) of de tuin schoffelen op zaterdag. Van de ene kant willen de jongens zelfstandig zijn, van de andere kant op het gebied van de huishoudelijke klusjes juist liever niet. Klusjes doen in het huishouden is namelijk oersaai. Maar dat geldt natuurlijk ook voor moeders, die vinden het ook oersaai!
De conclusie die ik, al typend, kan trekken is, dat ik consequenter moet zijn. Als ik zeg dat ze de was zelf in de wasmand moeten doen, en anders wordt het niet gewassen, dan moet ik dat ook volhouden en het niet overnemen. Ja, ook moeders hebben leerpunten. Maar het liefst wel in een opgeruimde omgeving.
