Het nieuwe schooljaar is aangebroken. De kids worden weer klaargestoomd voor hun toekomst, de basis voor hun carrière, de fundering, wordt gelegd en verwachtingen geschept. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, wanneer het gaat om het rapport basisschool. Nu zijn mijn kids nog vrij jong. De oudste gaat naar groep 4, de middelste naar groep 2 en de jongste op de peuterspeelzaal.
Maar nooit had ik verwacht dat de rapporten zoveel met mij zouden doen. Hoewel zij er totaal niet mee bezig zijn, vond ik het toch stiekem wel een ‘dingetje’. Zeker wanneer je weet dat de oudste in de meest onrustige klas zit. Het is sowieso heel moeilijk te beoordelen of ze op die leeftijd naar hun kunnen presteren vind ik.
Verwachtingen versus kunnen
Op alle mogelijke manieren, maar zonder de druk té hoog te leggen, probeer ik mijn kinderen te stimuleren hun prestatie te verbeteren. Ik neem de meegenomen werkboekjes door en oefen de taken die wat moeilijker zijn wat extra. Door er samen voor te gaan zitten of door apps te zoeken voor op de iPad die leuk én leerzaam zijn. Maar wat ik ook erg belangrijk vind is: mijn kind kind laten zijn. De boog staat op school zo gespannen, ontspanning is ook broodnodig. Ze zijn uiteindelijk nog erg jong en de prestatiedruk zal alleen nog maar gaan toenemen.
Die druk, dat baart me nog weleens zorgen. Mijn oudste is daar, naar ons gevoel, wat minder tegen bestand dan de middelste. Ik probeer dan ook, en dat is soms best lastig, een goede balans te vinden tussen stimulans en ontspanning. Ze niet teveel te forceren, want dat werkt averechts. Wel probeer ik het hoogst haalbare uit mijn kinderen te halen. Zo’n rapport van de basisschool is -naast een terugkerend meetmoment- ook maar gewoon een momentopname van een jong, zich nog ontwikkelend, kind.
Rapport basisschool; scorelijst
Wat ik niét ga doen is het rapport inzetten als een soort scorelijst ten opzichte van klas- of leeftijdsgenootjes. Wanneer mijn kind haar best heeft gedaan, ben ik trots op haar, wat de ‘score’ van dit basisschool rapport ook moge zijn. Het is geen wedstrijd. En anders moet je je verwachtingspatroon maar wat bijstellen.
Bijstellen verwachtingspatroon
Uiteindelijk is mijn credo: liever gelukkig dan succesvol mislukt. Doen wat je gelukkig maakt is het allerbelangrijkst. Of dat nu betekent dat je als kapster (wat mijn meiden nu willen worden als ze later groot zijn) in de salon staat, of het schopt tot eigenaresse van een International Hairdressers Company. Natuurlijk hoopt iedereen dat zijn of haar kind de top van de medische, juridische of financiële wereld behaalt of fier aan het roer van een multinational staat. Maar dat staat niet per definitie gelijk aan een gelukkig leven. En dat, dat is wat ik mijn kinderen nog het allermeeste gun. Een succesvol maar bovenal een heel gelukkig leven. Dát is pas scoren! Daar kan een basisschool rapport een puntje aan zuigen.
Hoe ga jij om met het rapport van de basisschool en de verwachtingen die je hebt? Kan jij je verwachtingen bijstellen of vind je dat juist erg moeilijk?
Andere mooie artikelen over het schoolgebeuren vind je hier:
- Een basisschool kiezen voor je kind, hoe doe je dat?
- Inschrijven basisschool; 11 tips waar je aan moet denken
- Ouderbijdrage school, vrijwillig, of toch een tikkie onvrijwillig?
- Veranderen van school en je kind zien groeien door de juf
*Gebruikte afbeelding is van Shutterstock
