Een fotoalbum vol kiekjes met hoogtepunten uit je kindertijd. Voor de eerste keer op het potje. Of een video, waarin je vrolijk in blote billen door de tuin huppelt. Prachtig toch, die herinneringen uit je kindertijd? Totdat dat hele album online staat, zichtbaar voor de hele wereld. Dat overkwam een jonge Oostenrijkse vrouw. Sinds 2009 hebben paps en mams meer dan 500 (!) kinderfoto’s van dochterlief gedeeld op hun openbare pagina. Ondanks minstens net zoveel smeekbedes van haar om ze weer te verwijderen. Met de komst van social media wordt het voor ouders net zo verleidelijk om foto’s te delen als voor de gemiddelde puber. Maar waar ligt de grens? Waar begint het recht op privacy voor je kind?
Recht op privacy; ook als je moeder blogger is
Als mama-blogger heb je vast ook wel eens te maken met kids die niet al te happig zijn om weer online te verschijnen. Joyce geeft aan dat haar 11-jarige opeens roept: “ik heb ook recht op privacy mam!” De discussie is bij haar thuis al vaker gevoerd. Gelukkig begrijpen haar kids ook dat bloggen toch echt mama’s werk is. En daar horen niet alleen nieuwe sneakers en leuke uitstapjes bij (al denken veel andere mensen nog steeds van wel 😉 ). Af en toe wil ze foto’s kunnen publiceren. Haar zoon maakt tegenwoordig onderscheid; is het voor ‘het werk’, dan mag er gerust een fotootje gemaakt én online geplaatst worden. Maar ligt meneer languit op de bank, dan heeft hij ‘recht op privacy’. En dat ben ik eigenlijk best met hem eens.
Paparazzi in eigen huis
Hoe je tegen de wil van je kinderen honderden foto’s online kan plaatsen is me een raadsel. Het argument van de Oostenrijkse vader: het is tenslotte ons kind. Dat dat kind liever niet online op talloze blotebillen-foto’s te zien is vergeet hij voor het gemak maar even. Want het album doet het zo goed bij vrienden. Keerzijde: nu ‘het kind’ volwassen is, klaagt ze haar ouders aan. Tsja, dat krijg je er misschien van als je voor likes over lijken gaat.
Heb jij wel eens een discussie met je kind over foto’s van hen die je op social media zet? En als je mini-me nog te klein is om te discussiëren, denk je dan wel na over hoe ze er op latere leeftijd over zouden denken? Joyce grapt wel eens tegen haar zoon dat het hoog tijd wordt een contract op te stellen. Toch kan je als ouder denk ik niet anders dan hun wens en recht op privacy respecteren. En de wensen van andere ouders, niet te vergeten. Zelf heb ik er weinig moeite mee, maar ik merk dat sommige ouders het helemaal niet prettig vinden als er foto’s van hun kinderen in bijvoorbeeld zwemkleding verschijnen. En dat is dan weer hun goed recht.
De ‘gevoelige’ plaat
Het blijft een discutabel onderwerp. Als alle ouders er al verschillend over denken, wacht dan maar tot je mini-me mondig genoeg wordt om zich er mee te gaan ‘bemoeien’. Joyce maakt in ieder geval niet meer te pas en te onpas foto’s en vraagt toestemming aan haar kinderen. En mocht ze het recht op privacy van haar kind even vergeten, dan trekt zoonlief gewoon een vreselijk gezicht. Want zulke foto’s wil mama toch niet op haar blog 🙂 . Dan heeft ze weinig keus en zucht ze: “jaja, jij hebt ook recht op privacy kind…”
Hoe ga jij hier zelf mee om? Denk jij na over het recht op privacy van je kind, of maak je je daar nog niet druk om?
Andere interessante artikelen over de opvoeding lees je hier:
- Je kind volgen via app Life 360, big mother is watching you
- Je kind kussen op de mond, dit keer Victoria Beckham de sjaak
- Zij geeft haar kind een tik op de billen, op de blote billen
- Je kind opvoeden met deze apps als hulpmiddel, zou jij het doen?
*Gebruikte afbeelding van Shutterstock
Dit is een heel actuele discussie en ik kan me de positie van de dochter goed indenken. Ze zal het met diverse goeie gesprekken hebben geprobeerd en dat is dan niet gelukt blijkbaar.
Ik heb zelf geen kinderen en mijn harige kinderen zitten nergens mee. Maar als ik al die mama-blogs zie met een stroom foto’s van de kinderen, dan vraag ik me ook af hoe die daar later tegenaan kijken. Ik ken ook genoeg mensen die pertinent geen enkele foto van hun kind online zetten. Het zou me niet verbazen als dat later de norm wordt.
Een aantal maanden terug Had ik hier nog een discussie over met een oude vriendin die inmiddels mama Is. Haar kindje wat aan het eten Is en zijn gezichtje er meer mee besmeurd gaat op fb. Is de kleine jankerig, gaat er een foto op FB met een grappige tekst. Ik vind dat niet kunnen, foto’s zijn altijd terug te vinden en het kindje staat er niet leuk op. Heus, je kunt een foto plaatsen dat ze lief aan het spelen Is, of knuffelt met de kat, maar zet er geen foto’s op die het kind later niet leuk kan vinden. Zelf ben ik ontzettend blij dat er in mijn tijd toen geen internet en digitale fotografie Was haha.
eerlijk: ik heb best veel moeite met mamablogs die foto’s van hun kinderen plaatsen. Als mijn moeder foto’s zou hebben geplaatst op internet van mijn kindertijd dan zou ik daar nu echt enorm veel moeite mee hebben. Zelfs al zou ik ’toestemming’ hebben gegeven vroeger – weet je dan als klein kind hoe en wat? Wat je online zet staat altijd online… En even bot gezegd: al is het ‘mama’s werk’ en de kinderen willen het niet, dan doe je het niet. Helemaal niet als er al meerdere malen een discussie over is gevoerd, dan zit het toch blijkbaar wel hoog? Maar goed, ik weet niet hoe het precies is gegaan en ik lees alleen deze paar regels maar dat is mijn mening 😉
Ik plaats heel soms foto’s van de kinderen en als ik dan al foto’s plaats is het vooral zonder gezichten erop (voornamelijk achterkanten dus). Ze kunnen tegenwoordig ook zoveel raars doen met openbare foto’s….
Maar een rechtszaak aanpassen is wel heel erg, maar inderdaad weinig keuze soms.
Ik vraag het aan mijn kinderen of ik een foto mag plaatsen. En anders doe ik het niet. Maar een rechtszaak aanspannen tegen je ouders vind ik ook weer vrij absurd.
Een rechtszaak klinkt wel heftig inderdaad, dat vind ik ook, maar ik geloof in dit geval dat ze niet veel keus had. De onderlinge relatie lijkt me wel soort van ‘over’ tussen dochter en ouders, denk je niet?