Als ik mijn zoontje ’s ochtends op de fiets naar het KDV breng, kom ik vaak de jongen tegen die bij de supermarkt zijn krantje verkoopt. Vriendelijk groet hij mij altijd en als ik op de terugweg ben wenst hij me altijd ‘een prettige dag!’. ’s Avonds tref ik hem vaak weer en dan glimlacht hij met een blik van ja ik ben er nog en jij ook weer. Het is zo grappig dat mensen die je niet kent, waarvan je geen idee hebt wat iemand beweegt, ineens zo vertrouwd zijn doordat je ze regelmatig tegenkomt. Het is dan ook vreemd als ik hem een week lang niet tegenkom. Zou die ziek zijn? Of….
Vanmorgen kwam ik hem weer tegen en ik fietste op de stoep (oeps) en hij kwam mij tegemoet vanaf het fietspad. Ik kwam voor hem van rechts en we wisselden een blik van verstandhouding terwijl hij in de remmen ging. Hij riep rechts = respect en ik moest lachen. Zou dat de manier zijn waarop hij de verkeersregels in Nederland onthoudt. Ik vond het een mooie spreuk, die vele Nederlanders in het verkeer ook wel wat meer in ere mogen houden. Regelmatig wordt ik, veelal met kind voorop, nog even snel afgesneden, genegeerd op een oversteekplaats etc.
Wie moet wie hier nou eigenlijk het goede voorbeeld geven? Het was een mooi nadenkertje de tien minuten die ik terug naar huis fietste.
