TV reclames stigmatiseren nog steeds, vrouw achter het aanrecht

De vrouw achter het aanrecht. Of voor de wasmachine. Of aan de keukentafel luisterend naar kindlief wat net uit school is gekomen. Of aan de strijk. Of de bedden verschonend en was ophangend. Of ze doet de boodschappen. De huidige tv reclames stigmatiseren nog steeds. Hoe moeten ‘wij’ vrouwen dat beeld nu veranderen richting onze dochters als de marketing en de reclames niet met hun tijd meegaan?

stigmatiseren

Rolpatronen en stigmatiseren nog veel aanwezig in reclamewereld

NRC schreef er onlangs een mooi artikel over en bevestigt daarmee maar weer eens dat de rolpatronen nog steeds overduidelijk in de samenleving aanwezig zijn. Sommigen merken doen zo nu en dan hun best wat rolletjes om te draaien in de hoop een humoristische draai aan de reclame te geven. Maar het merendeel slaat de plank nog steeds volledig mis en is voortdurend aan het stigmatiseren. Bewust of onbewust, ik heb geen idee.

Wie steekt er zijn nek uit?

De Rabobank is er eentje die zijn nek ‘durft’ uit te steken door bijvoorbeeld in een reclame over hypothecaire leningen een lesbisch stel op gesprek te hebben, daar waar het merendeel van de reclames traditionele gezinnen laat zien. Met een papa, een mama en kinderen. Maar hoe vaak is het niet anders? Hoe vaak zijn papa en mama bijvoorbeeld tegenwoordig niet gescheiden? Ik kan me geen reclame heugen waar dit volop in beeld wordt gebracht?

Gelukzalige beelden waar geen hout van klopt

En als ik kijk naar alle wasmachine reclames die ik ken, dan draait mijn maag eigenlijk helemaal om. Stuk voor stuk gelukzalig glimlachende mama’s die met liefde en plezier een smerig kledingstuk van de grond rapen om het vervolgens met een grijs van oor tot oor in de wasmachine te stoppen, quasi nonchalant naar hun kroost kijkend.

HOE DAN?

Bij mij in huis staan altijd 4 overvolle wasmanden met was die gewassen moet worden, 2 wasmanden die gevouwen mogen worden en nog wat ‘strijkshit’ welke naar oma gaat omdat ik het verdom om te strijken. Maarja, ik ben dan ook een loedermoeder. Het beeld wat ik hierboven schets ken ik echter he-le-maal niet. Wie wordt er nu blij van als er NOG meer vieze was op de stapel komt? Hoezo kijk je dan nog gelukkig naar je kinderen? Ik mopper dan altijd. En dreig ermee dat ik ze zelf ga leren wassen 😉 . Of dat ik ze zonder kleren naar buiten laat gaan. Nee geintje, zo erg is het niet, maar ik wil er wel mee aangeven dat het stigmatiseren en het verheerlijken van de werkelijkheid nu wel eens afgelopen mag zijn.

Dat gelooft toch niemand meer? Of word jij er wél blij van als je die reclames ziet?

Voorbeeldvader pakt zíjn rol

Als ik het heb over stigmatiseren en rolpatronen dan ben ik blij dat ik van huis uit een heel ander voorbeeld heb meegekregen. Mijn moeder was een thuisblijfmoeder, dat wel. Maar mijn vader deed nog genoeg mee in het huishouden. Als mijn moeder had gekookt, regelde hij de afwas. Hij lapte de ramen mee, gewoon om mijn moeder te ontzien en deed bijvoorbeeld de badkamer (echte liefde). Nooit te beroerd om een hand uit te steken. Een top-voorbeeld. Niet alleen voor mij, maar óók voor mijn broers! Zij weten namelijk ook niet beter en daar zijn hun vrouwen ongetwijfeld blij mee 😉 .

Ik heb een man getroffen die hetzelfde doet. Of misschien heb ik hem niet getroffen, maar daarop geselecteerd, dat zou ook kunnen. Tuurlijk snap ik het dat je meer doet in het huishouden als je minder werkt dan je partner. Maar als je beiden werkt, dan verdeel je toch ook de taken in huis? De een misschien iets meer dan de ander, dat kan.

Waar is de voorbeeldrol van de reclamemakers

Waarom kunnen de tv reclames daar dan maar met moeite een voorbeeld aan nemen? Ergens vind ik dat ook zij een rol behoren te spelen in de emancipatie. Als mijn zoon voortdurend die reclames zou zien, dan kan ik me zomaar voorstellen dat het beeld in zijn hoofd daardoor onbewust gevormd wordt. Dat willen we toch niet? Gelukkig is de jongere generatie niet meer zo van het tv kijken, maar meer van het netflixen, dat maakt de zorg al weer een stukje minder.

Maar als alle reclamemakers nu wat minder zouden stigmatiseren en wat meer zouden produceren zoals in onderstaande reclame… dan zou het zomaar een stuk makkelijker kunnen worden om de realiteit te accepteren. Het gras is ergens anders niet zomaar groener. Ten minste… meestal niet. En als dat wél zo is, dan komt dat vaak omdat er beter voor gezorgd wordt. En niet vanzelf.

Geniet even mee van onderstaand filmpje… ik kreeg er tranen van in mijn ogen en ben ontroert tot op het bot.

https://youtu.be/OD0tlRRzS9M

Ik gok erop dat je zelfs zonder vertaling begrijpt wat hier gebeurt, maar mocht dat niet het geval zijn even een korte uitleg:

Opa zegt sorry

Een moeder komt thuis van haar werk en schiet gelijk door het huis om de nodige huishoudelijke taken te verrichten, terwijl haar man op de bank zit. Van drinken inschenken tot een wasje in de machine doen. En van speelgoed opruimen tot het eten klaarmaken. Dit terwijl ze nog aan het bellen is en ook nog even de laptop moet openklappen.

Haar vader (opa van de kleine dus) ziet dit alles aan en zegt ‘I’m so proud and so sorry’. Hiermee wil hij aangeven dat het hem spijt dat hij (en alle andere vaders) nooit het goede voorbeeld hebben gegeven. Dat het hem spijt dat zíj nu ook alles alleen moet doen terwijl haar man op de bank zit.

Met het gevaar dat ook dit een vorm van stigmatiseren is 😉 ben ik toch wel blij met deze buitenlandse reclame. Daar zouden er meer van moeten zijn!

 

 

 

 

2 gedachten over “TV reclames stigmatiseren nog steeds, vrouw achter het aanrecht”

  1. Wat een fijn stuk! Ik schreef er pas ook over (vrouwen achter het aanrecht) en ontdekte dat in slechts 2% van de reclame’s vrouwen als intelligent worden neergezet. Geen mooie afspiegeling van de maatschappij natuurlijk. En die vrouwen die zo blij de was oprapen mogen ook een weekje bij mij meedraaien 😉
    Wat een ontzettend mooi filmpje, helaas ook stigmatiserend, maar wel meer realistisch.

    Vind je het goed dat ik in mijn artikel naar jouw artikel verwijs? Ik vind dat je het zo mooi geschreven hebt!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven