Een tijd geleden schreef ik jullie over hoe het de eerste tijd bij ons is gegaan met de jongste. Hij heeft heftige reflux en de eerste drie maanden waren echt afzien voor ons allemaal. Het meeste voor hem natuurlijk, want een reflux baby heeft het verre van makkelijk. Je kunt die blog over reflux hier terugvinden. Het gaat de goede kant op, maar we zijn er helaas nog niet. Daarom geef ik jullie graag een update.
Wat kan je doen voor een reflux baby?
Inmiddels is de kleine man zeven en een halve maand. Sinds dat hij 10 weken oud is, zit hij aan de medicatie. Dit uiteraard na een heel traject bij de artsen. Hij krijgt zuurremmers waardoor het maagzuur zijn slokdarm niet meer kan aantasten en hij geen pijn heeft. Sinds de medicatie is hij echt veranderd van een huilerige, ongelukkige, verkrampte en onrustige baby in een vrolijke, open, ontdekkende, blije reflux baby. Wat een wereld van verschil, wat een heerlijk kind hebben we en wat sneu voor hem dat hij de eerste tijd van z’n leven zo’n pijn gehad heeft.
Het spugen blijft terugkomen
Wat nog niet altijd even goed gaat is het spugen. Echt, het is al honderd keer beter dan dat het was. Hij spuugt lang niet meer zoveel na elke fles en houdt veel van zijn voedsel binnen. Maar soms heeft hij van die dagen dat het er alsnog veel uitkomt. Dat hij een uur na z’n voeding ineens paars spuugt omdat zijn bessenfruithapje eruit komt. Of z’n shirt ineens oranje/wit is omdat hij in een onbewaakt moment zijn maag heeft geledigd.
Nu hij de kamer door tijgert, betekent het dat ik soms een heel spoor van iets onder hem vandaan zie komen als hij van punt A naar punt B gaat. We dweilen dan ook zo’n beetje met de kraan open om de boel schoon te houden. Ik kan me nu trouwens wel de beste noemen in het snel verschonen en omkleden van een baby. Ik denk dat ik dat nu al zo’n 400 keer heb gedaan de afgelopen zeven en een halve maand 😉 .
Onrustige dagen
Het meest vervelend voor hem is dat hij soms gewoon nog onrustige dagen heeft. Dan merk ik gewoon dat hij last heeft van z’n maagje of buik. Ik kan er niks tegen doen. Een reflux baby helpen ligt dan ook niet voor de hand, buiten de medicatie natuurlijk. Dat is een onwijs machteloos en vervelend gevoel. Ook de medicatie afbouwen is nog geen optie. Dit hebben we nu twee keer gedaan in overleg met de artsen. Beide keren was het na vijf dagen weer bal en waren we terug bij af. Gelukkig konden we steeds gelijk weer starten met de medicatie en was het de dag erna alweer veel beter. Voorlopig heeft hij het gewoon nodig.
De toekomst
Zeker is het dat hij erover heen gaat groeien. Wanneer is alleen nog de vraag. Het kan met negen maanden zijn, maar ook na een jaar, anderhalf of twee jaar, dan is er al geen sprake meer van een reflux baby, maar van een reflux dreumes! Een enkeling is er pas overheen met drie of vier jaar. We moeten het gewoon afwachten. We hopen en bidden dat het geven van medicatie niet al te lang nodig is want het voelt toch een beetje tegennatuurlijk om hem zo jong al medicatie te geven. Maar dat liever dan een kind dat pijn lijdt en absoluut niet gelukkig is.
Wat doet reflux met het gezin?
Het hele reflux gebeuren is ons zeker niet in de koude kleren gaan zitten. Het doet emotioneel en energie technisch toch best iets als er iets met je kind is. Het gaat nu gelukkig alweer een stuk beter en de energie komt geleidelijk aan weer terug. Tegelijk zijn we dankbaar dat dit het enige is waar we mee te maken hebben. Tuurlijk heeft onze kleine man hier en daar wat extra zorg nodig. Aan de andere kant zijn er zat ouders die meer te stellen hebben met de gezondheid van hun kids. Die elke dag voor meer uitdaging en zorg staan. Sommigen voor een te lange periode. We hebben diep respect voor die ouders.
Bij ons is de reflux al een tijdje onder controle. Daar danken we nog vaak voor. We genieten samen met onze oudste zoon alweer een hele poos met volle teugen van ons kleine blije mannetje en we hopen dat dit ook nog lang zo mag blijven. Voor alle ouders die middenin iets vergelijkbaars zitten en nog niet zover zijn, we voelen met jullie mee!
Goede tip Janneke! Ik ga het proberen. 🙂
En Maaike, fijn dat het rustig is nu. Dat dweilen is absoluut geen opgave. Denk dat we inmiddels goed getraind zijn en zouden kunnen deelnemen aan de Olympische ‘Dweil’ Spelen 😉
Zo herkenbaar. Onze zoon heeft het ook gehad. Inmiddels is hij bijna twee en merk je er niks meer van. Bij hem werd het beter naarmate de flesvoeding (ik ben gestopt met borstvoeding toen het kolven teveel werd voor mij) er af ging en hij mee kon doen met wat wij aten. Pap heeft hij nooit gehad, zodra hij brood kon eten kreeg hij dat ook in de ochtend. Ja, wij hebben ook veel gedweild en kleding verschoond. Maar ik heb het nooit als een grote last gezien, het hoorde bij ons ventje. De medicijnen hielpen inderdaad enorm, het voelt wat onnatuurlijk, maar hij voelde zich zoveel beter met.
Fijn dat de medicijnen zo goed hebben geholpen!
Ook onze jongste heeft reflux (verborgen) gehad. Omdat zij niet spuugde heeft het bij ons een 5 mnd geduurd voordat we er achter kwamen en met zuurremmers konden beginnen. Daarop ging het iets beter maar zeker nog niet zonder problemen. Een paar maanden daarna gaf iemand ons de tip om over te stappen op Hipp combiotic baby melk (biologisch zonder maltodextrine). Na een paar dagen hadden we een compleet ander kind en een maand later was ze van de zuurremmers af! Achteraf las ik dat heel veel reflux baby’s het er erg goed op doen. Vanuit het ziekenhuis heeft nooit iemand ons hierop gewezen maar het heeft ons leven ten goede veranderd!