Reflux sucks. Een blog over welke invloed reflux kan hebben op moeder, kind en gezin.
Het was december 2015 toen ik kennis met je maakte. Ik had wel vaak over je gehoord, maar je nog nooit echt gezien. Maar langzaam aan leerde ik je kennen en kwam je ware aard naar boven. En steeds meer hoopte ik dat ik je nooit had ontmoet.
Wat is reflux en wat doet het met je baby?
Reflux is jouw naam. Je zorgde ervoor dat mijn pasgeboren baby veel spuugde. Je veroorzaakte bij hem een hoop onrust en erger nog; je deed hem pijn. Weken lang en soms nog steeds.
Eigenlijk ben je best stiekem. Want als een baby net geboren is, is onrust niet altijd gelijk toe te schrijven aan iets. Eerst moeten ze bijkomen van de bevalling. Daarna wennen aan de wereld. En voor je het weet ben je weken verder. Maar ondertussen was jij er altijd al en heb je best wat aangericht. Want jij beste Reflux, jij hebt mijn zoontje wekenlang pijn gedaan. Met het maagzuur heb je zijn slokdarm gepijnigd, dag in dag uit. En je hebt het nog stiekem gedaan ook, want hij vertoonde geen typische reflux verschijnselen waardoor het lastig was de dokters te overtuigen van mijn onderbuik gevoel.
Wanhoop door reflux
Je hebt mijn baby hiermee vaak tot wanhoop gedreven, wat te horen was in zijn gehuil. Je hebt mij tot wanhoop gedreven, wat te merken was in mijn energie. Weet je wat er gebeurde beste Reflux? Na 6 weken wist ik het niet meer en stond ik aan de rand van een burnout. Iets in mij zei dat het niet klopte maar volgens alle geleerden moest hij gewoon wennen. Dat hij 12x per dag voor voeding bleef komen was niet raar. Dat hij mij vervolgens elke keer weer onder spuugde, ook twee uur na zijn voeding, “hoorde erbij”.
Dat hij een kwartier per uur vanuit zijn tenen krijste van de pijn, hoorde bij het wennen aan voeding. En inmiddels trok ik het niet meer om zo vaak borstvoeding te geven dus koos ik voor geen borstvoeding geven en de fles. Een keuze die de rust en het plezier terug zou moeten brengen, ook voor onze oudste zoon die steeds te horen kreeg “even wachten lieverd, mama moet even voeden”. Maar niets was minder waar. Hoezeer mijn man en ik de taken probeerde te verdelen en de drie R’s probeerden toe te passen, het leek alleen maar erger te worden. Je zoog ons allemaal beetje bij beetje leeg.
Je moedergevoel zegt genoeg
Weet je wat ik je nog het meest kwalijk neem? Dat er op een gegeven moment een afstand dreigde te ontstaan tussen mij en mijn baby. Al het gehuil wat jij veroorzaakte beste Reflux, dat trok ik niet meer. Dus liet ik hem soms even gaan als ik m’n hart weer eens in mijn keel voelde. Keek ik hem soms niet meer aan als ik hem voor de zoveelste keer huilend uit bed haalde. Ik vond het eventjes helemaal niet zo leuk en alleen God weet hoe ik de eerste 9 weken door ben gekomen zonder om te vallen. En dat is gelijk het goede nieuws. Ik viel niet om. Want weet je beste Reflux… ik heb de strijd gewonnen.
Ondanks alle vermoeidheid (ik sliep 4,5u verdeeld over 2-3 slaapjes per 24u), alle stress en de wanhoop, bleef mijn moederinstinct zeggen dat er iets niet klopte. En na drie keer van het consultatiebureau naar de huisarts en weer terug gestuurd te zijn was ik het zat. Ik trok het zelf ook niet meer lang op deze manier. En ik ben echt wel wat gewend met een slecht slapende peuter. Ik deed een schietgebedje en ging bellen. Er moest en zou NU! iemand écht naar mij gaan luisteren en naar m’n baby gaan kijken. Écht kijken. Ook naar de foto’s die ik had genomen tijdens een spuug aanval. Ook naar de bewegingen die zijn lijfje maakt als hij weer ergens last van had.
Hij groeide prima, maar
En ook al groeide hij goed, spuugde hij niet 2 meter ver (maar wel veel) en huilde hij niet de hele dag, mijn onderbuik gevoel wist wel degelijk zeker dat er reflux in het spel was. Diezelfde middag zat ik bij een kinderarts van het consultatiebureau (er was “toevallig” nog één plekje vrij) en EINDELIJK werd je gezien. “Ik kan je niets anders dan gelijk geven, dit is overduidelijk Reflux”. Hulde voor het consultatiebureau. Ik heb echt heel veel waardering en respect voor deze kinderarts. En vanaf dat moment, was het over en uit met jouw spelletje beste Reflux. Je bleek echter zo heftig aanwezig dat medicatie nodig was. Dat moest dan maar. Nu konden we in ieder geval eindelijk goed gaan handelen en behandelen en was jij geen spelbreker meer.
Toch medicatie tegen de reflux
En het resultaat is meer dan alle vermoeidheid en strijd met de artsen waard. Dankzij de medicatie en het gebruik van Johannesbroodpitmeel, was mijn baby na anderhalve week een vrolijke baby die heel veel lacht, de wereld ontdekt en tevreden is. En ja, hij spuugt nog redelijk wat en hij heeft nog zijn mindere momenten. Dat zal voorlopig ook wel zo blijven. Maar wat nooit meer, maar dan ook echt nooit meer zal gebeuren, is dat jij beste Reflux, tussen mij en mijn baby in zal staan. Je verdwijnt steeds meer naar de achtergrond om op een gegeven moment echt te verdwijnen. Jouw plan is mislukt en ik heb gewonnen.
Volg je gevoel…
Laat dit een bemoediging zijn voor moeders die in eenzelfde situatie zitten, met reflux of een andere aandoening. Als je bij jezelf bemerkt dat je voelt dat er iets niet goed zit, blijf dan doorgaan met zoeken totdat je antwoorden vindt. Een baby die veel huilt en niet gelukkig lijkt is niet normaal. Natuurlijk hebben ze hun momentjes en moeten ze wennen, maar je merkt het als moeder vaak als eerste wanneer het buiten proportie is. En dan zijn er waarschijnlijk 100 anderen die het anders vinden en met goed bedoelde adviezen komen.
Maar als niks (echt) werkt en het onderbuik gevoel blijft, dan hoop ik dat je net als ik de kracht vindt om door te zetten en dat je net zo’n betrokken arts tegenover je krijgt als dat ik heb gekregen. En lieve moeders, als het écht te veel wordt, zoek dan hulp. Ik heb ook hulp moeten inschakelen om m’n oudste zoontje wat meer aandacht te kunnen geven. Er heeft zelfs iemand een keer eten gebracht. Een hele stap voor mij, ik die alles altijd zelf (of met m’n man) wil kunnen regelen. Maar als het genoeg is, dan is het genoeg. Dan mag ook jij als mama hulp vragen zodat je kan doen waar je voor geroepen bent: er zijn voor je kinderen.
Hou vol allemaal..
Het is zwaar, maar er komt een eind aan! Wij zijn er na bijna twee jaar min of meer overheen. Nu nog een beetje puinruimen en dan gaan we hopelijk een normaal leven tegemoet. Ik wens alle reflux ouders en hun kindjes veel sterkte en geluk!
Hoi Danielle, wat mooi en herkenbaar verwoord. Mijn beide kindjes hebben hebben Reflux gehad. Bij onze eerste hebben moeten vechten tot 13 weken om echt serieus genomen te worden. We zijn drie keer naar het consultatie bureau geweest, waar we weer weg gestuurd werden met het verhaal dat ze toch groeide, en of ik geen overbezorgde moeder was. Ben ik dat ik weer moest beginnen met mijn werk naar de huisarts gegaan, en dit vooral omdat ze de fles ging weigeren. Deze heeft ons door gestuurd naar de kinderarts. Ze is een week opgenomen. Hier hebben ze haar medicijnen gegeven tegen te Reflux (Nexium) en hebben ze haar weer leren drinken. Ze wilde dit namelijk niet meer omdat ze het associeerde met pijn. Ze hebben in het ziekenhuis toen al gezegd dat het een lastige eter zou kunnen worden, omdat ze dit op jonge leeftijd heeft moeten mee maken. En moet zeggen, het gaat nu na 6 jaar wat beter, dat is wel uitgekomen. Wat hebben we met haar lopen zoeken, en uitproberen. de Nexium heeft ze gehad tot ze 14 maanden was. Toen onze zoon geboren werd, merkte we al met een week dat hij het zelfde had als zijn zus. Bij hem zaten we met 4 weken al bij de kinderarts en kreeg hij vloeibare Losec. Mede daardoor heeft hij altijd gedronken, en is hij een stuk makkelijker met eten als zijn zus.
Hallo Danielle. Wat goed en herkenbaar geschreven. Onze zoon geeft ook (nog steeds) reflux hij is nu 10.5 maand. Wij hoefde het maar een week of 5/6 te doorstaan. Ik werd gelukkig snel gehoord. Onze zoon huilde slikte veel schudde met zijn hoofdje viel in slaap en sloeg met zijn armen. Voordat we de juiste weg gevonden hadden samen met de kinderarts waren we ook een aantal weken verder. Eerst minder frequent voeden en de rrren inbakeren en ranitidine toen kolven indikken. Uiteindelijk met en ranitidine en over op de fles ( ar)geen pijn meer en een hele andere rustigere blije baby. Hij bleef soms wel halve flessen eruit spugen en nu we op de vaste voeding zitten soms ook ze groente en fruit hapje maar dat word langzaam beter. Van de week wilde hij een paar nachten niet slapen hij was ook ziek geweest dus ik dacht eerst ik wacht het af. Later dacht ik nee dit komt niet meer Door dat virus dit zijn toch weer de reflux klachten. We moesten omhoog in de dosering, 1x de aangepaste medicatie toegediend en hij sliep gelijk weer goed. Fijn dat het bij jullie nu ook beter gaat.. Ze bleven bij ons wel steeds zeggen het is wel de bedoeling dat je er ooit nog mee stopt. Ik vergat het weleens en dan probeerde we het een aantal daagjes niet te geven. We merkte dan na een dag of 2 dat de klachten weer terug kwamen… inderdaad blijf goed naar je gevoel luisteren. Veel geluk met jullie zoontje!