Regels, in elk gezin zijn ze nodig. Sommige ouders begrenzen hun kinderen heel snel, bij anderen mag heel veel. Hoe vrij laat jij jouw kinderen en ben jij altijd heel consequent in wat wel en niet mag? Heb jij jouw regels heel helder voor ogen of ben je nog zoekende in wat bij jouw thuis wel en niet mag? En als je dan al heldere regels hebt. Hoe leer je deze dan op een ‘juiste’ manier aan jouw kinderen? Ik probeer uiteraard als aardige moeder die regels bij te brengen, maar er zijn momenten dat ik verander in een bazige moeder. En dat lijkt onontkoombaar!
Lees ook: geef jij jouw kinderen een beschermde opvoeding? Niet doen!
Regels geven duidelijkheid
Het valt niet mee om het goed te doen. Eerst moet je voor jezelf goed weten wat jouw regels zijn en dan moet je ze ook nog eens gaan stellen. Ik vind dat best lastig. In de 6 jaar dat ik nu moeder ben, merk ik dat ik erg zoekende ben geweest op dit gebied. Telkens stelde ik de regels weer bij. En dat is dan natuurlijk weer niet duidelijk voor je kinderen. Maar ja, als ouder weet je natuurlijk ook niet één twee drie wat het beste is. Dat leer je door het te doen en te ervaren. En dan denk je soms (of heel vaak): ‘Ow, dat moet ik toch anders gaan doen’.
Afspraken moeten wèl goed zijn voor je kind
Het belangrijkste vind ik bij regels dat ze goed moeten zijn voor je kinderen. Zij moeten er voor nu en/of voor later wat aan hebben, er beter van worden. Ik vind dat je regels dus niet mag stellen uit eigen belang, bijvoorbeeld omdat je zelf rust wilt hebben. Ook moet je ze ‘natuurlijk’ consequent gaan gebruiken.
Opvoeden als aardige moeder
Over het algemeen breng ik mijn kinderen de regels bij op een kalme, lieve toon. Dan zeg ik iets in de trant van: ‘Lieve schat, mama wil heel graag dat jij nu naar me luistert en dat boek teruggeeft.’ Maar er zijn een aantal uitzonderingen. Dan ervaar ik gedrag waar ik telkens weer op moet hameren omdat het steeds weer terug keert. Mijn toon verandert in die situaties. Ik word minder vriendelijk en gebruik de woorden ‘ik wil graag’ of ‘alsjeblieft’ helemaal niet meer. En ik denk ook dat als ik dat wel zou doen het totaal geen zin heeft, het me niks oplevert.
Werkt de aardige moeder niet, dan is de bazige moeder er altijd nog
De gebiedende wijs en mijn bazige moeder look gebruik ik in de volgende gevallen:
- ‘Kom op, opschieten nu!’, natuurlijk in de vroege ochtend als we haast hebben (of liever gezegd als ik als enige haast heb !)
- ‘Even wachten!’, als zíj haast hebben en niet kunnen wachten (en dat is dan juist niet in de vroege ochtend natuurlijk !)
- ‘Laat elkaar met rust!’, als ze elkaar weer eens in de haren vliegen.
- ‘Laat haar met rust!’, als de één de ander weer eens (heel bewust en geniepig) aan het treiteren is (en de ander daar veel te aanstellerig op reageert om deze reactie bij mij uit te lokken en ze het ook nog eens voor elkaar krijgt!).
- ‘Laat haar het zelf doen!’, als één van de oudste twee de jongste weer eens bij iets wil helpen (terwijl ze het zelluf wil doen!) of als ze niet van haar af kunnen blijven (terwijl de jongste keihard begint te krijsen, natuurlijk ook weer om deze reactie bij mij uit te lokken en ja hoor, het is weer gelukt!).
- ‘Niet mee bemoeien!’, als één van mijn dochters weer eens voor moeder (of beter gezegd politieagent) gaat spelen en de les gaat lezen.
- ‘Wie is hier de moeder? Ik!’, voor de afwisseling van het zinnetje hierboven!)
- ‘Stel je niet zo aan!’, als ze voor de zoveelste keer beginnen te klagen over iets heel kleins.
- ‘Nee, dat kun je zelf!’, als ze voor de zoveelste keer om hulp vragen bij iets dat ze allang zelf kunnen.
- ‘Laat mij nou even mijn ding doen!’, als ze me weer eens lastig komen vallen terwijl ik net aan iets voor mezelf ben begonnen (en hen dat ook van te voren heb gemeld).
- ‘Kan het wat rustiger!’ of ‘Zit stil!’, de enige twee zinnetjes in dit rijtje waar ik mijn twijfels over heb, aangezien kinderen nou eenmaal van nature veel energie hebben en dat natuurlijk ook gewoon goed is. Het is meer dat ik er zelf last van heb!)
Herken jij je ook in deze uitspraken?
Zo, dat is een hele waslijst geworden. Ben ik toch niet zo’n aardige moeder als ik altijd dacht !). Of valt dit wel mee en zijn dit zinnetjes die iedere ouder keer op keer gebruikt? Is het misschien beter om ze niet te gebruiken en om kinderen de dingen meer zelf op te laten lossen, uit te laten zoeken? Misschien. Maar ik kan het niet hoor en ik wil het ook niet !
En jij, hoe denk jij hierover? Herken jij dat bazige moeder zijn zoals ik het hierboven omschrijf? Of doe jij het heel anders?
