Er zijn mensen die er een hekel hebben, maar wij niet. Wij gooien bijna nooit iets weg, want we zijn gek op restjes eten. Neem nou bijvoorbeeld een gehaktballetje. Die smaakt de volgende dag nog lekkerder op een boterham, om over een restje opgebakken boerenkool met worst nog maar te zwijgen. En wat dacht je van soep … of een paar stukken pizza? Mhhh….
Restjes eten een ‘gevecht’
Helaas ben ik in dit huis niet de enige die er zo over denkt 😉 . Terwijl ik boven wat aan het rommelen ben, ruik ik opeens iets vreemds. Warm eten?
Op dit tijdstip van de dag? Opeens gaan mijn alarmbellen rinkelen en vlieg ik de trap af naar beneden. Ja hoor… daar zitten ze weer! Om twaalf uur ’s middags! De tafel is keurig gedekt en ze hebben het bestek al in hun handen. Ik moet eerlijk bekennen dat bij mij het water ook in de mond loopt, maar DEZE restjes eten zijn gereserveerd. In gedachten hoor ik het mijn man nog zeggen: “Nou, er is genoeg over. Lekker hapje voor mij, want ik moet morgenavond op tijd de deur uit”.
Restjes eten en pubers
“STOP” roep ik streng en met grote ogen kijken ze me aan. “Wat gaan jullie daar eten?” “De sushi en nasi van gisteren” kwijlt mijn dochter, terwijl ze verlekkerd naar het nog onaangeroerde bordje kijkt. “Dat is papa zijn avondeten” zeg ik boos “en dat wisten jullie best!” Beteuterd kijken ze elkaar aan en even vind ik het zielig. Ze hadden zich er kennelijk erg op verheugd. Maar… afspraak is afspraak en bovendien is dit niet de eerste keer dat ze ’s middags al iets opeten dat bedoeld is voor ’s avonds.
Ik sta er vaak versteld van hoeveel pubers kunnen eten. Als ik de boodschappen heb gedaan, staan ze me soms gewoon op te wachten onder het mom van “zullen we je even helpen met uitpakken”, terwijl ik denk dat ze gewoon staan te inventariseren wat er direct eetbaar is.
“Nou sorry hoor”, mompelt mijn dochter beteuterd. “Dan nemen we wel wat anders”. Terwijl ik alles weer netjes terug doe in de bakjes, bakken zij een eitje. Ook lekker toch? Voor de zekerheid plak ik een Post-it stickertje op de doosjes: “Afblijven… voor papa!” Pfff…. net op tijd.
