De robotstofzuiger eruit of de hond eruit, wat doen we?

Dat krijg je er nu van als je lui bent en als loedermoeder door het leven gaat. Dan word je genadeloos afgestraft. Een keer. En die keer is (uiteraard) altijd op een moment dat je er niet op zit te wachten. Alhoewel dit gedoe met onze robotstofzuiger en de hond iets is waar je nooit op zal zitten te wachten.

Stel. Je hebt een hele lieve hond. Die enorm veel verhaard, dat wel. Dan doe je hem niet zomaar weg natuurlijk. Nee. Die schat die hoort bij ons gezin. Denk je dan. Maar stel je ook dit eens voor… je hebt een robotstofzuiger. Eentje die echt héél goed werkt. Daar klap je mee in je handjes toch? Zeker voor een moeder als ik, met een enorme afkeer van het huishouden is zo’n robotstofzuiger ideaal. Zou je denken. En al helemaal als je ook nog eens een hond hebt die veel verhaard. Stofzuigers zijn kwetsbaar, zeker in een druk gezin. Maar mijn robot kan het aan! Ook de Roomba E5 die we nu inmiddels hebben.

Zou. Je. Denken.

Hier gaat het dus mis. Je moet niet altijd denken namelijk. In dit geval hoef je alleen maar even te lezen. En te kijken naar de foto. Waar zou jij dan voor kiezen?

De hond eruit of de robotstofzuiger weg?

We zijn nog niet zover in dit dilemma hoor. Maar ik zal je wel even de gebeurtenis schetsen die dit weekend plaats vond en dit dilemma enigszins op de kaart zette.

Het is zaterdagochtend. Ik moet er bijtijds uit want op zaterdagochtend help ik altijd in een dierenpark om de hoek. Ik open de slaapkamerdeur om te gaan douchen en een weeïge geur komt me tegemoet. Gatver. Ruik ik dit goed? Het lijkt erop dat de hond in huis gescheten heeft. Dat zal toch niet? Hij was toch helemaal niet aan de diarree? En hij is toch gewoon uit geweest?

Met mijn slaperige kop en mijn neus vol weeïge geuren strompel ik naar de badkamer. Ik ga onder de heerlijke regendouche staan om wakker te worden en vergeet volledig wat ik daarnet geroken heb. Fris gedoucht duik ik de slaapkamer weer in om me aan te kleden en pas als ik de trap afloop naar beneden beginnen mijn hersenen weer overuren te maken.

lees ook: Krokodillentranen en diva gedrag… ik ben er klaar mee!

De hond heeft in huis gepoept

F*CK,

Ik ruik het nu toch echt duidelijk. Shit. Dat ruik ik ja. Dus… blijkbaar heeft de hond ‘het’ in huis gedaan. Jasses. Dat op zich is al smerig. Héél smerig. Maar nu komt ook de stofzuiger robot nog om de hoek kijken.

Naarmate ik verder de trap afdaal begint er iets te dagen. Oh nee! Shit. Shit. Shit. De robotstofzuiger. Die zuigt altijd ’s nachts. Het zal toch niet hè? Ik durf eigenlijk niet meer te kijken, maar met mijn ogen dicht alleen op de geur afgaan lijkt me ook niet zo handig. Zodra ik de hoek omloop de kamer in wordt mijn angst bevestigd. Jawel. De hond heeft gepoept vóórdat de robotstofzuiger door het huis heen ging. Je kan wel raden wat het resultaat is denk ik. Zo niet, dan vind je hier nog wat foto’s 🙁 .

Voor nu mogen ze beiden nog blijven…maar als dit vaker gebeurt dan gaan we keuzes maken! YAGH.

ps… je snapt natuurlijk wel dat de hond en de robotstofzuiger beiden nog in huis zijn hè. We gaan onze hond natuurlijk niet wegdoen om deze reden, dat zou bizar zijn. We hebben gewoon een hele simpele oplossing bedacht… We laten de robotstofzuiger in de avond klopen, vlak nadat we naar bed gaan. Dan is de hond net uitgeweest en is er niets aan de hand 😉 .