Wie kent hem niet, de bekende roze wolk tijdens je zwangerschap. Nou, ik dus!
Het proces van zwanger worden en al het voorafgaande, zo spannend! Je kunt niet wachten, maar het vergt toch aardig wat geduld en laat dat nou net niet mijn sterkste kant zijn. Het begint al met het weken moeten wachten voor je een zwangerschapstest kunt doen, en als je dan eindelijk over het staafje hebt mogen plassen moet je nog eens een paar minuten wachten om het resultaat af te lezen…
Nu wil het dat ik ook nog eens tot 3x(!) toe een negatieve test had, terwijl ik niet ongesteld werd en écht op het juiste moment had gewacht om te kunnen testen. De start van die roze wolk wilde maar niet beginnen. Toen ik uiteindelijk toch een heel vaag streepje zag ging ik geloven dat het was gelukt. Gelukkig wist de verloskundige dit te bevestigen door een klein kloppend hartje te laten zien. En dan begint alles eigenlijk pas echt. Het lijkt erop dat de eerste druppeltjes van de roze wolk zich bij elkaar gaan verzamelen.
Maar dan. Eerst moet er nog eens drie maanden worden gewacht voor je het je omgeving verteld (althans, dat deden wij) en in die eerste paar maanden kun je zelf een beetje aan het idee wennen. Enthousiast, spannend, beetje eng misschien ook wel. Er ging in die maanden heel veel door me heen.
Ik heb veel gelezen over zwangere vrouwen en hun roze wolk. Vrouwen die zich ondanks de hormonen toch zo intens gebonden voelen met hun baby. De hele zwangerschap romantiseren en fantaseren over hoe fantastisch het zal zijn als de kleine er straks is. Het leven in je buik voelen en emotioneel worden bij de gedachte dat er echt een mensje in je buik leeft. Het je helemaal voor kunnen stellen hoe geweldig het leven straks is als hecht gezinnetje… en ga zo maar door.
Al die dingen waar ik zelf ook nieuwsgierig naar was, maar niet zelf beleef of ook maar herken. Ben ik blij met mijn zwangerschap? Absoluut! Vind ik zwanger zijn leuk? NEE!
Ik heb een tijdje gedaan alsof ik ook op die roze wolk zat, omdat ik dacht dat dat nou eenmaal zo hoorde. Alsof ik ook echt begreep waar andere zwangere vrouwen het over hadden. Misschien was het een soort van schaamte. Ik heb namelijk het idee dat je er op aangekeken word als je niet op die roze wolk zit, alsof mensen zich zorgen om je gaan maken en denken dat je misschien depressief bent. Dat de zwangerschap ongewenst is, niet geplant, of dat ik niet gelukkig ben.
Nou ik kan je vertellen. Het tegendeel is waar. Ik ben gelukkig! Maar dat komt niet door mijn zwangerschap. Ik heb een leuke vent, een leuke baan, leuke studie, leuk huis en lieve vrienden. Mijn zwangerschap gaat goed en mij hoor je niet klagen. Maar als ik nu dan toch even mag:
Ik vind het vervelend dat ik mijn lichaam zie veranderen, dat mijn heupen breder worden, en mijn buik groter en ronder. Dat ik aan het begin zoveel moest spugen dat ik bijna met uitdroging in het ziekenhuis belande. Dat ik last van maagzuur heb, de hele dag en ‘s nachts nog erger. Dat ik bij het poetsen van mijn huis, het trappen lopen en de boodschappen doen, last heb van harde buiken. Dat de baby tegen mijn blaas aangeschopt en ik om het kwartier ontzettend nodig een paar druppeltjes moet plassen. Dag ik geen wijntjes kan drinken (kan maar doe ik niet). Dat ik met slapen niet meer lekker op mijn rug kan liggen en vaak wakker word. Dat ik een vaginale schimmelinfectie heb gekregen, puur omdat dat ook een zwangerschapskwaaltje blijkt te zijn. Dat mijn borsten op onplezierige momenten kunnen gaan lekken. Dat ik niet af en toe een gezelligheidssigaretje op kan steken. Dat ik mijn leukste kleren niet meer pas. En dat ik geen filet american en carpaccio mag eten.
Zo, dat is eruit!
Ik denk dat er een verkeerd beeld bestaat van vrouwen die aangeven niet op de roze wolk te zitten. Natuurlijk zijn er vrouwen die wel degelijk met een depressie kampen en waar we op moeten letten. Maar ik geloof ook zeker dat er meer vrouwen zijn als ik. Al ben ik ze nog niet tegengekomen, of ze komen er (nog) niet openlijk voor uit.
Je kunt zwanger en gelukkig zijn, zonder die roze wolk. Ik heb besloten niet meer te doen alsof, en ik hoop dat meer vrouwen dat met mij mee zullen doen.
En als je wel op die roze wolk zit, meid geniet er dan zeker van!
Ik heb een perfecte zwangerschap. Amper ergens last van, amper kwaaltjes. Maar om nou te zeggen dat ik in euforische stemming ben? Nee. Ik zie dit meer als een weg van 9 die afgelegd dient te worden voordat de baby er is. Het is bijzonder enzo hoor, maar ik moet zeggen dat ik ook heel erg verlang naar de tijd dat alles uit mijn kledingkast me nog paste, ik normaal een middag kon wandelen en weer gewoon kan werken..
Als je van jezelf niet meer op een roze wolk hoeft te zitten voel je je vaak al beter. De druk van het Genieten is Enorm!
amen
Ik ben inmiddels ruim 20 weken zwanger van nummer 3. Niet gepland, niet verwacht en met 2 kinderen van 10+ heeft zwanger zijn bar weinig te maken met gelukkig voor je uitstaren en liefdevol over je buik te aaien.
Ik snak naar een borrel. Baal er van dat ik elke avond om 22:00 uur in slaap val en dat iedereen om me heen roept dat ik het rustig aan moet doen en ervan moet genieten.
Gelukkig heb ik nog 20 weken en kan ik me er hopelijk, langzamerhand steeds meer aan overgeven 🙂
Succes Truus! Op naar die borrel 😉
Zooooo herkenbaar. Ik ben ook blij dat ik zwanger ben, maar vind het niet altijd leuk. Er zijn heus mooie momenten en ik ben heel blij met de mooie momentjes met de kleine in mijn buik. Alleen het roze of in mijn geval blauwe übergevoel, dat ervaar ik ook niet. Nu ook nog mijn bekken opspelen en ik veel dingen niet meer mag doen, maakt dat het er niet makkelijker op. Ik praat er wel met anderen over, maar je ziet dat sommige mensen niet begrijpen wat je bedoelt. Of het niet willen horen, want zwanger zijn is toch geen ziekte??? Ik leer er maar weer eens van dat iedere ervaring persoonlijk is. Het is niet aan een ander om te oordelen over jouw mening of ervaring. En het is ook niet aan jou om je schuldig te voelen over je gevoel. Wat je gevoel ook is, het is ok! De ene dag ben je blij en de andere dag iets minder en nee lieve mensen, dat maakt je niet meteen depressief. 🙂 Zwanger zijn is iets van jezelf. Het gaat om jou en jouw kindje en het is niet aan een ander om daar wel of niet iets van te vinden. Geniet van de mooie momenten, maar schaam je ook niet voor de minder mooie en durf hier ook over te praten. Mijn laatste blog ging hier trouwens ook over. http://www.cindyscoachingcorner.com/zelfrespect-en-grenzen-stellen