’s Morgens last van opstartproblemen; waar is de ‘aan’ knop?

Kleuterlief is een energieke, lieve, graag babbelende meid. Zodra de ogen ’s morgens open gaan is de knop op standje ‘AAN’ en dat blijft zo tot ze ’s avonds weer diep in slaap is en zelfs in haar slaap babbelt ze nog geregeld. En echt, zo mama, zo dochter. Zo veel herkenning van hoe ik zelf vroeger was en wat ik nu terugzie in haar. Haar ‘looks’, haar manier van doen en laten, soms best een blik in de spiegel, die even goed weergeeft hoe het is.

Vroeger begreep ik zelf niets van mijn moeder, die ’s morgens echt even nodig had om op te starten en liefst met rust gelaten werd. Hoe anders is dat nu. Nu heb ik gelukkig geen last van een ochtendhumeur, maar toch, gelijk standje 10 (waar dochterlief wel eens in wil schieten) kan ik niet altijd aan, direct na het aankleedritueel tijdens het ontbijt. Nee, laat mama maar even rustig wakker worden, wat ‘werken’ achter de computer en zo rustig aan de dag beginnen.

(Nu vereist mijn werk dat ik in de ochtend actief werkzaam ben, anders had ik nog veel liever met een kop thee wat voor me uit gestaard of afwezig naar het journaal gekeken en na 3 afleveringen het nieuws wel in me opgenomen. Lang leven de roulatie van het nieuws 😉 )

’s Morgens je eigen ding doen

Inmiddels is mijn dametje er wel redelijk aan gewend en laat ze mama haar ‘ding’ doen en doet zelf haar eigen ding. Uiteraard is er wel tijd voor uitgebreide knuffelsessies. Allereerst komt ze mama wakker knuffelen, vertellen over haar dromen en soms verrassen met heerlijke kleuteruitspraken.

Vanmorgen weer een geweldige om te koesteren:

‘Mama?’ 

‘Ja, Riana?’

‘Ik ben op twee mensen verliefd!’

‘Ohwww, op wie dan?’

‘Op jou en op papa, want ik hou heel veel van jullie!’

Daarna volgt het aankleden, badkamer gedoe en het ontbijt. Ze wordt ouder (nu 5 jaar), dus mama hoeft minder voor haar te doen dan voorheen, maar ze kan nog niet ‘losgelaten’ worden. Dus begeleiden en bijsturen en helpen met haar haar. Daarna naar beneden, zorgen dat ze voorzien is van brood en drinken en dan is er tijd voor rust (althans dat is de bedoeling dan).

Afhankelijk van het tijdsstip van opstaan heeft mama dan een uurtje of korter voor zichzelf. Mijn dametje is, net als mama vroeger, een vroege vogel. 6 uur is een prima tijd om de dag te beginnen! Zeker in de zomermaanden, hou ik haar bijna niet langer in bed en ook later naar bed ’s avonds, heeft geen zin. Ze is gewoon gelijk in stand wakker en ik heb me daar maar bij neergelegd.

Enkel blijft, hoezeer dochterlief rekening houdt (binnen de mogelijkheden van een vrolijke kleuter) met mama’s opstartprobleempjes, de ochtend niet mijn meest favoriete moment. En daar kan zij helemaal niets aan doen. Ze is kind en mag dat zijn, dus mama heeft zich maar te schipperen in haar lot. Brengt haar ’s morgens naar school en gaat dan verder met wakker worden. Ergens tussen 9 en 10 uur begint de motor dan echt op gang te komen. Best lastig soms, maar het is tegenwoordig hoe het is. Zo totaal 180 graden omgekeerd in vergelijking met vroeger. Toen was ik net als dochterlief direct bij het openen van mijn ogen wakker en energiek. Kon ik de wereld aan.

Waar is dit misgegaan? Waarom heb ik dat niet meer? En nog belangrijker: hoe krijg ik dat weer terug! Het zou mijn leven als mama ’s morgens stukken makkelijker maken. Tips zijn meer dan welkom!