Schiermonnikoog, om verliefd op te worden

We kenden elkaar net, wilden ontdekken of we elkaar meer dan leuk zouden vinden en besloten om een weekend naar Schiermonnikoog te gaan. Hevig verliefd zaten we dicht tegen elkaar aan op het bovendek van de boot, waar mijn keurige kapsel binnen tien minuten was veranderd in een coupe ravage.  Het werden fantastische dagen en op de terugreis besloten we om nog maar eens terug te gaan om de rest van het eiland te bekijken. (-;

Inmiddels zijn we ruim twintig jaar verder, de ouders van twee prachtige dochters en hebben we het eiland de afgelopen jaren goed leren kennen.  

vuurtorenWe zitten weer op de boot en ik kijk om me heen. Ik zie jonge stelletjes dicht tegen elkaar aan en oudere echtparen met afritsbroeken, bodywarmers en bijpassende wandelschoenen. Wij zitten er (letterlijk en figuurlijk) precies tussenin. Ik kijk naar mijn man en jongste dochter en mijmer over de afgelopen jaren.

Bepakt en bezakt gingen we destijds met een bijdehante kleuter (incl. eigen koffertje op wieltjes) en een slapende peuter (met duimpje in de buggy) op deze zelfde boot.  De jongste, die steevast haar schoentjes al uittrok in de auto (waardoor we bij de eerste winkel op het eiland al gelijk andere moesten kopen) en de oudste die langs alle mensen ging om te vragen wat hun naam was en of ze ook op vakantie gingen.

Pfff… en wat we toen meesleepten! Twee grote koffers, pakken luiers, een strandtas en uiteraard: de vlieger! Het waren mooie maar drukke jaren en als ik aan die tijd terug denk snap ik niet hoe we het deden, want je mag niet met de auto op Schiermonnikoog. Het vakantiegevoel begon altijd al op de boot, waar je de meeuwen bijna aan kon raken en de wind in je haren voelde. Ooit wilde ik er een eigen plekje, maar het is er nooit van gekomen. Inmiddels zijn de prijzen van de vakantiehuisjes zo schrikbarend hoog (dat het niet leuk meer is) maar Schiermonnikoog blijft ons trekken.

Omdat onze oudste dochter met vriendinnen op vakantie is, zijn we dus voor het eerst met z’n drietjes en hebben we een mooi luxe appartement gehuurd. Die middag fietsen we langs het huisje “De Lispeltuut” waar we vroeger altijd zaten en als ik mijn ogen dicht doe zie ik onze peuter nog door de duinen rennen. “Het zijn fazanten” riep haar grote zus boos, maar de kleine bleef stug volhouden dat de “croissantjes” haar vriendjes waren!

Als we bij de rode vuurtoren komen en ik hem voor de grap nog één keer probeer om te duwen, moet ik gelijk weer denken aan de speurtocht die ik toen had uitgezet. De tocht begon bij ons huisje en eindigde bij de vuurtoren waar ik een “schat” had begraven.

Samen met mijn jongste dochter fiets ik langs de winkeltjes en doen we onze boodschappen bij de Spar, die hier nog steeds het alleenrecht schijnt te hebben. Als de boot net weer een lading toeristen heeft uitgeladen is het er altijd erg druk, maar na een paar uur vind je bijna niemand meer terug. Een drankje met wat bitterballen bij “de Merlijn” op het strand, ’s avond een gebakken visje of mosselen eten, de prachtige stranden en de schitterende luchten. Dat is Schier voor ons!

We voelen ons hier thuis en stiekem kijken we toch iedere keer weer of er nog iets betaalbaars te koop staat, want je weet maar nooit.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven