Ik had het zelf al een tijdje in de gaten, je kent je kind natuurlijk door en door. En elk jaar is het hetzelfde liedje, alleen begint het normaal gezien pas vanaf de Paasperiode, als alle leerstof wordt herhaald. En dit jaar had ik er mij eerlijk gezegd al helemaal niet aan verwacht… De Zoon verveelt zich in de klas. En geen klein beetje! Hij verveelt zich stierlijk! Zo erg dat hij echt schoolmoe is. Hij wil helemaal niet meer naar school!
Schoolmoe door verveling
10 dagen geleden begon hij plots in de auto onbedaarlijk te huilen. Hij vertelde dat hij altijd maar moe
t wachten en wachten en wachten… Hij heeft inmiddels alle magazines van National Geographic Junior die in de klas liggen uitgelezen. Ook heeft zowat al zijn mapjes langs de buitenzijde volgetekend (dat kan hij nu wel goed). Hij moet elke keer opnieuw dezelfde oefeningen maken die hij allemaal al kent. In afwachting van zijn klasgenootjes die zo snel niet zijn als hijzelf moet hij maar herhalen en herhalen. Alleen de lessen Frans en WO (dat omvat aardrijkskunde, geschiedenis e.d.) interesseren hem wél omdat dat nieuwe leerstof voor hem is.
Tijd voor actie
Ik maakte meteen een afspraak met zijn juf. In het verleden had ik het geluk met nieuwbakken juffen samen te kunnen zitten die open stonden voor kinderen die ‘ietsje sneller zijn dan de rest’ en die gaven hem dan extra uitdagingen. Leuke uitdagingen, niet diezelfde saaie oefeningen keer en keer opnieuw. Deze juf gaf aan het begin van het jaar aan dat ‘zo lang hij niet was getest op hoogbegaafdheid zij niets kon doen’. Ik sta als moeder niet te springen om deze test bij hem af te laten nemen, hoewel we dat bij Dochter wel deden, omdat het de druk om te presteren bij hem alleen maar zou verhogen. Dan MOET hij altijd 100% halen voor zichzelf, en hij is nu al heel erg perfectionistisch. Als wij voor onszelf weten dat hij slim is en snel, dan volstaat dat toch?
De juf had niet in de gaten dat hij zich verveelde
De juf antwoordde op mijn vraag voor afspraak dat het oudercontact op het einde van de maand zou plaatsvinden. Ik zei haar dat dat nog veel te lang duurde, en ook dat mijn zoon schoolmoe is. De dag nadien hadden de kinderen een namiddag waarop de juf van een bepaalde activiteit niet aanwezig was. Dus sprak de Zoon zijn klasjuf hem aan. Ze vroeg hem wat er precies speelde. Hij had dat tot dan toe ook nog nooit durven zeggen omdat hij het idee had dat dat ‘onrespectvol’ was ten opzichte van de juf. Ze overliepen welke lessen hij fijn vond en welke niet of minder fijn. Elk vak werd apart besproken. Daaruit bleek dat hij de meeste vakken wel leuk vindt (nuja, taal net iets minder) maar dat hij echt wel heel veel moet wachten. En dat wist zij zelf ook. Ze heeft gewoon een klas die heel traag is. En één hele snelle leerling. En omdat hij dan steeds begint te tekenen of te lezen dacht zij dat hij dat wel leuk vond.
Hij wist zelf ook niet dat hij mocht verder werken aan zijn huiswerk voor ’s avonds al, of aan andere taakjes voor tijdens de andere lessen. Ze hebben heel veel samen besproken, wat mag, wat kan, een extra boek uit de bieb meebrengen. De juf kan extra (leuke) opdrachtjes maken. Ze bespraken ook hoe hij zich voelt op school, en hoe hij zich in de groep voelt. En hij is gelukkig heel erg geliefd, over de klassen heen. Hij komt wel graag naar school, voor zijn vriendjes.
Positief verrast
Ze hebben samen afgesproken dat hij zeker mag aangeven als hij een probleem heeft, als hij voelt dat hij ergens mee zit. Ze was heel blij dat ze met hem een dergelijke conversatie kon voeren, dat ze met hem echt heel goed kon praten, en dat kan ze met weinig kinderen in de klas. De juf heeft me positief verrast! En hem ook!
Ik ben blij dat dat probleem opgelost is! Want een kind ongelukkig naar school zien vertrekken… dat breekt een moeder haar hart!
Is jouw kind ook schoolmoe of verveelt het zich juist tijdens de vakantie? Wat te doen bij verveling?
