Nog een paar weken en het is weer zover. Op school worden briefjes uitgedeeld met de vraag om lege melkpakken, wc rollen, lege schoenendozen mee te geven. Het is in feite zo, dat je al je restafval wat niet in de groenbak mag, in deze periode mee kan geven naar school, waar het dan onder het mom van een lampion voor Sint Maarten, op een verantwoorde manier wordt gerecycled.
Voor degenen onder u die niet bekend zijn met het fenomeen Sint Maarten: op 11 november gaan alle kinderen tot een jaar of tien als het donker is langs de deur om overal een liedje te zingen en vervolgens een enorme plastic zak onder de neus van de bewoner te houden, met de bedoeling dat deze hem vult met snoep. Let wel SNOEP en dus geen MANDARIJNEN, die worden niet gepruimd. Zoveel mogelijk snoep verzamelen is de opdracht die ze zichzelf meegeven.
Alle nieuwe liedjes die juf ieder jaar met ze oefent ten spijt, veel verder dan “Sint Maarten de koeien hebben staarten” komen ze doorgaans niet. Ook “mijn vader is een dikzak”, wat doorgaans wel klopt en “mijn moeder is een dunnetje”, klopt ook :), staat hoog in de top tien.
Een van de redenen dat ik er altijd voor kies om mee te lopen is, dat de andere mogelijkheid, de deur open doen en het aanhoren van steeds het zelfde liedje, niet tot mijn favorieten behoort. Deze optie is bij niemand hier in huis favoriet. Dit is zo’n avond dat ze allemaal vroeg moeten trainen.
De volgende regel die voor deze avond geldt is dat het altijd zeikt van de regen. Het stormt, hagelt, sneeuwt of bliksemt. Sint Maarten staat garant voor slecht weer. Geen regel maar wel een feit.
De met zorg gemaakte lampion, waarin heel vroeger nog wel eens een waxinelichtje of kaarsje ging, maar tegenwoordig een hengeltje met een lampje, is meestal bij het tweede huis totaal verregend. Al het geploeter op school is ook dit jaar weer voor niets geweest. Bij het zevende huis heb je, als het tegenzit, een groep verkleumde jankende kinderen achter je aan sjokken die alleen nog maar heel veel snoep willen zonder te zingen. Dan sta je daar met je goede gedrag met allemaal collega moeders een veredeld concert op te voeren.
Thuis aangekomen wordt de buit in een trommel gekieperd. De bedoeling van het geheel is dat hiervan gedurende de komende weken iedere avond een snoepje wordt genuttigd. Daar komt in de praktijk niets van terecht. De opzet van de kinderen is om in zo kort mogelijke periode zoveel mogelijk van de buit naar binnen te proppen, om daarna als het even tegenzit je hele tent onder te kotsen. Dat jij nog totaal doorweekt bezig bent om de snoeptrommel door te spitten op onverantwoord snoep, daar hebben ze lak aan. Immers al het snoep dat is buitgemaakt is onverantwoord maar wel errug lekker. Enige regel die ik in al die jaren in stand heb kunnen houden is dat al het onverpakte snoep in de vuilnisbak verdwijnt. De mandarijnen gooien ze zelf wel weg.
Wel denk ik aan het eind van de avond; gelukkig is het slechts één maal per jaar Sint Maarten.
