Slechte mama

Poeh, of het is dat, of we zijn gewoon heel erg aan vakantie toe… maar feit is dat ik achter de feiten aan hol op het moment wat school betreft. Gelukkig is het zover …. vandaag is de laatste schooldag voor dit jaar aangebroken…. en de vakantie staat voor de deur.

What happened?

Luc ging tot nu toe op dinsdag en donderdag na school nog altijd naar de BSO. Maar hij vind het SAAAAAAAIII, en aangezien ik toch thuis ben hebben we besloten dat hij in het nieuwe jaar niet meer naar de BSO toe gaat. Op zich geen probleem natuurlijk, tenzij er plotseling een project voor de deur staat…. en aangezien daar wat gesprekken over gaande zijn hebben we nog steeds gewacht met het opzeggen van de BSO.

Maar ineens is het dan bijna vakantie, en realiseer je je dat hij ook zijn laatste BSO dag heeft(dat was dus gisteren). Mmmm, dat laten ze normaal gesproken niet zonder feestje of traktatie voorbij gaan. Nu roept Luc al weken dat hij geen afscheidsfeestje wil (in de belangstelling staan is niet zo zijn ding), dus heb ik daar niet verder bij stil gestaan. Maar ineens mompelt hij nu dat het zijn laatste dag BSO is…. en dat dat gevierd wordt. OEPS… stress all over, want ik heb 2 afspraken buiten de deur en heb dus niets geregeld met de BSO. Nouja, Luc naar school en ik schiet nog even bij de BSO naar binnen om te improviseren. Afgesproken dat ik s’middags de traktatie kom brengen en zij regelen het feestje. Fijn. Opgelost.

Totdat je in een keer in de middag met de auto langs de weg staat. Kapot…. en nu? Gelukkig was ik alweer terug in Schijndel, dus schoonouders gebeld. Ik heb mazzel, ze zijn  thuis en schoonpa komt me halen om thuis af te zetten. Auto moet langs de kant maar wachten op het bergingsbedrijf.

Nu als een gek nog op de fiets naar de supermarkt, traktaties regelen (gelukkig kennen ze op de BSO eenvoudige, niet gezonde, traktaties, dus daar ben ik snel mee klaar). Nu op naar de BSO, ik ben natuurlijk al een half uur later dan gepland. Ze zitten al in een kringetje, en Luc heeft niet in de gaten dat ik kom binnengeslopen. Ik geef hem een dikke kus en fluister hem vlug in dat ik iets heb meegenomen om te trakteren. Zijn gezicht licht op. Pfoe…. pluspuntje voor mama, ook al is het aan de late kant.

Ik verdwijn weer en ga gauw nog wat werken.

Laatste schooldag

Vanochtend brak dus de laatste schooldag aan. Luc werkt goed mee in de ochtend, maar Lotte is te lekker aan het spelen… wat uiteindelijk resulteert in een stress situatie omdat we bijna te laat op school zijn. Hè jakkie, dat is niets voor zo’n laatste schooldag! Luc schiet de school in en ik zie in mijn ooghoeken nog andere moeders met kindjes langskomen (ook bijna te laat), die een kadootje hebben meegenomen voor de juf. OH NEE! Helemaal vergeten. Laatste schooldag betekent natuurlijk iets meenemen als bedankje. En dat iets moet het liefst zelf gemaakt zijn…..

HOE REGEL IK DIT NU WEER?

Eerst Lotte bij opa en oma brengen en dan als een idioot naar de supermarkt. Dan maar geen ‘self-made’. Ik haal daar (fantasieloos als ik ben) nog net de 2 laatste pakjes ‘Merci’ uit de schappen (juf en meester), en race terug naar mijn auto. Daar ligt het allemaal al klaar… inpakpapier, plakband, strikje…. gauw de kadootjes inpakken achter het stuur en terug naar school.

Ik struin de school binnen, maar de hele school is natuurlijk leeg, want alle kindjes zijn leuke dingen aan het doen buiten. Maargoed, ik ben niet voor één gat te vangen, en dit is ook niet  mijn eerste keer (zeg ik met het schaamrood op mijn kaken), dus ik loop de klas in, in de veronderstelling dat ik Luc zijn tafeltje wel vind en daar de kadootjes op kan leggen. Helaas…. alle namen zijn al van de tafeltjes afgehaald. En nu? Lege klas, geen namen… als ik de kadootjes in zijn tas doe, dan begrijpt hij natuurlijk niet waar ze voor zijn. Ik drentel wat over de gang heen en weer en plotseling komt daar zijn juf aangelopen! Wat een geluk! Ik stamel dat we aan vakantie toe zijn en verontschuldig me dat we geen kadootje hadden geregeld. Ze glimlacht en zegt: “Ja, Luc zei al in de kring dat hij niets had om te geven, maar een kus en een knuffel ben ik ook tevreden mee!”

Jammer, ze hebben de kadootjes-ronde dus al gehad….  We spreken af dat zij de kadootjes op de stoel van Luc legt en dat ze hem eraan helpt herinneren dat dit de ‘vergeten’ kadootjes zijn.

Tjonge, jonge, wat een slechte voorbereiding zeg. Ik loop zuchtend naar mijn auto…. pfff…. mijn dag kan beginnen…. maar ik neem me vast voor dat we dit volgend jaar anders gaan doen!