Een tijd terug schreef de opvoeddesk een artikel over schuldgevoelens als moeder naar aanleiding van een lezersvraag. Het had betrekking op actief luisteren naar je kind. Een handig artikel waarop ook een vraag kwam van een van onze lezeressen. Ongetwijfeld een vraag waar meerdere moeders tegenaan lopen, vandaar ook dat we het antwoord van de Opvoeddesk hieronder vermelden. Dit keer gaat het over spelen met je kind. Hoe houd je dat leuk voor jezelf?
Lezersvraag: Wat als spelen een verplichting wordt?
Van een van onze lezers ontvingen we onderstaande lezersvraag.
“Mijn (oudste) dochter van 4 speelt heel graag vadertje en moedertje en het brengen/halen naar de peuterspeelzaal thuis. Ik beleef hier zelf heel weinig plezier aan, maar voel me vaak verplicht om toch mee te spelen. Er zijn genoeg andere dingen die we samen wel gezellig spelen en lezen. Maar dit is een terugkerend iets wat zij heel leuk vindt. Hoe kan ik hier toch meer plezier aan beleven of hoe ga ik hier anders mee om? Dankjewel alvast voor je reactie.”
Reactie van de Opvoeddesk
Wat leuk om te lezen dat je dochter zo geniet van fantasiespel en graag met iemand samenspeelt! Ik begrijp dat je het lastig vindt om mee te gaan in haar spel terwijl je er minder plezier aan beleeft. In je vraag geef je aan dat je je verplicht voelt om mee te doen. Alléén ‘vader en moedertje’ spelen, kan net zo leuk zijn als je belangstelling hebt voor haar spel en belevenissen. Kortom: volg je dochter in haar fantasie. Maar dan van een afstandje. Misschien zijn de knuffels leuke speelvriendjes en zijn dit de kinderen die naar de peuterspeelzaal gebracht/gehaald worden. Zo hoef je niet mee te spelen, maar toen je wel betrokkenheid. Bovendien leert je dochter zich zo ook alleen te vermaken.
Blijf de spelletjes samen doen waar jullie wel allebei van kunnen genieten. Maar geef duidelijk aan dat er ook spelletjes zijn die je kind alleen kan doen. Zo kan jij optimaal plezier beleven aan het spelen met je kind. En je kind leert aan de andere kant dat ook alleen spelen geen straf hoeft te zijn.
Lees ook: Mijn kleuter heeft een fantasie vriendje. Wat nu?
‘Passief’ mee spelen
Stel je dochter af en toe een vraag terwijl ze speelt. Wat gaan de kinderen vandaag voor liedje zingen? Wie heeft er nog meer een broertje/zusje op de peuterspeelzaal? Kortom: houd een contactlijntje en volg haar spel van een afstand. Zeg ook iets in de trant van “Wat ben jij lief voor de kinderen! Iedereen krijgt een dikke knuffel en een kus!”.
Spelen met je kind is ook nee zeggen
Blijft het lastig om nee te zeggen? Plan op een weekplanner ‘de samen-speel-momenten’ en ‘de alleen-speel -momenten’. Hang deze weekplanner op een duidelijke plek in huis, zodat je dochter zelf kan kijken wanneer deze momenten zijn. Voor de ‘samen-speel-momentjes’ kan je dochter een top 5 van favoriete spelletjes bedenken. Kies een spel dat je zelf ook enigszins leuk vindt. Laat de overige spelletjes over aan bijvoorbeeld een oppas of vader.
Lees ook: O nee, alweer vakantie: mijn kind kan niet alleen spelen
