Wie van jullie weet er eigenlijk waarom ik gestart ben met MamsatWork? Voor mij was mijn blog -nog voor het mijn bedrijf werd- mijn uitlaatklep. Als fulltime werkende moeder pastte ik 15 jaar geleden namelijk niet echt tussen de stereotype voorbeelden van vaders en moeders. Ik was namelijk niet veel thuis in de tijd dat Luc baby en peuter was. Frank bracht Luc weg naar het kinderdagverblijf en haalde hem ook weer op. Ik was om 06.30 al weg en kwam pas rond 19.15 in de avond weer thuis. Vlak voor zijn bedtijd. Iedere doordeweekse dag.
Geen stereotype voorbeelden, maar doen wat bij je past
En wat heb ik daar vaak commentaar op gehad. In de tijd dat Luc jong was, maar ook daarna op school voelde ik me een buitenstaander. Iedere moeder stond wel een paar dagen in de week op het schoolplein. Kinderen wegbrengen, kinderen halen, even bijkletsen met andere moeders. Bij mij ging dat anders. Ik werkte nog steeds 4 dagen in de week in Vianen en één dag in de week thuis. Die ene dag bracht ik Luc wel weg, maar was ik direct verdwenen, om hem vervolgens -net op het nippertje- einde van de dag weer op te halen.
Het pastte in ons leven op dat moment, maar begrip vanuit de buitenwereld was er maar weinig. Hoezo begin je aan kinderen als je de hele dag werkt? Een vraag die ik regelmatig naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Maar waarom kreeg Frank die vraag nooit? Hij werkte toch ook fulltime? Dat is iets wat ik nooit begrepen heb, hoezo maakt ‘men’ hier onderscheid in? Gelukkig pakken ze dat in de boeken van Mo’s Daughters anders aan, daarover hieronder meer.
Begin vroeg met Mo’s Daughters om stereotype voorbeelden te weren
Een prachtig concept, de boeken van Mo’s Daughters. Ik werd erdoor getriggerd om dit blog te schrijven en sta volledig achter hun missie. Het doorbreken van de stereotype voorbeelden die wij onze kinderen al van jongs af aan meegeven. Ik zal je uitleggen hoe het zit.
In de eerste jaren van hun leven vormen kinderen zich een beeld bij wat jongens en meisjes kunnen, wat ze ‘mogen’ en hoe ze zich ‘moeten gedragen’. Zo krijgen jongens bijvoorbeeld al snel speelgoed in de vorm van autootjes of iets dergelijks en meisjes poppen om mee te spelen. Daarnaast is het in Nederland nu eenmaal zo dat vrouwen nog steeds het merendeel van de huishoudelijke taken op zich nemen. Ook dit beeld geven we onbewust door aan onze kinderen. Wie zegt dat een jongen geen huisman kan worden, of een meisje vrachtwagenchauffeur? Jongens die met poppen spelen en meisjes die bouwen, daar is toch ook niks mis mee?
Tegen de tijd dat kinderen naar groep 3 gaan hebben ze al een duidelijk beeld gevormd bij wat het betekent om een meisje of een jongetje te zijn. Als ze 10 jaar zijn, zijn de stereotyperingen al diep ingesleten. En al vanaf 6 jaar geloven kinderen dat intelligentie een eigenschap is die bij jongens hoort en niet zo zeer bij meisjes. Hoe bizar is dat! Als ik dat lees (bron: Nu.nl) dan begint mijn bloed al langzaam te borrelen. Het kan toch niet waar zijn dat wij (ongetwijfeld onbedoeld) deze signalen aan onze kinderen afgeven?
En ondanks dat ik me hierover verbaas zie ik het overal om me heen. Met name social media speelt een enorme rolbevestigende rol hierin helaas.
De boeken van Mo’s Daughters vind je hier, er zijn 10 prachtig geïllustreerde boeken om voor te lezen met allemaal meisjes in de hoofdrol die de mooie avonturen beleven.
De kinderboeken van Mo’s Daughters in vergelijking tot andere kinderboeken
Uit onderzoek blijkt dat in de bestverkochte kinderboeken van Nederland in de leeftijd van 0-6 jaar helaas maar 20% een meisje de hoofdrol heeft. In het resterende deel spelen jongens de hoofdrol. Een gemiste kans vind ik dat.
Verder blijkt dat in maar 13% van de kinderboeken mama een baan heeft, om het even over stereotype voorbeelden te hebben! En dan hebben we het alleen nog maar over ‘werk’ en niet over het gedrag wat ook nogal stereotype vormen aanneemt. Zo zijn meisjes vooral mooi en lief, of bijvoorbeeld juist heel snel bang in de betreffende kinderboeken. Maar niet bij Mo’s!
Mo’s Daughters maakt hier met haar boeken bewust een eind aan. Stereotype voorbeelden worden vermeden en meisjes spelen de hoofdrol. You go girls!
Mijn favoriete boek van Mo’s Daughters is ‘Cato en het lampje’. Het gaat over het lampje in de koelkast en de vraag die ieder kind wellicht wel eens een keer heeft beziggehouden. Blijft dit lampje nu altijd aan? Super leuk om te lezen hoe Cato deze vraag oppakt en allerlei experimenten uitvoert om te checken wat waar is. Want aan papa en mama heeft ze namelijk niet veel als ze ernaar vraagt.
Ook leuk: ieder boek begint met een pagina gericht aan alle kinderen op de wereld en meisjes in het bijzonder. Met een hele mooie boodschap!
Winactie Mo’s Daughters boeken
Wil je graag kennismaken met de boeken van Mo’s Daughters dan hebben we iets leuks voor je. Wij mogen namelijk een pakket met boeken weggeven aan een liefhebber! Like MamsatWork én Mo’s Daughters op Facebook en plaats in een reactie hieronder waarom jij graag deze boeken wilt ontvangen. De actie loopt tot 23 oktober 2019.
Nog even over mijn opvoeding… van huis uit meegekregen; pak je kansen!
Mijn moeder was huisvrouw, mijn vader straaljagerpiloot. Er zijn bijna geen betere stereotype voorbeelden dan dat 😉 . Toch stond in onze opvoeding centraal dat we allemaal gelijke kansen (en verplichtingen) hadden. Zo heb ik zelf mijn fietsbanden leren plakken van mijn vader, en ook geleerd hoe ik een autoband moest verwisselen. Mijn moeder werkte niet, maar liet geen moment voorbij gaan om mij te laten weten dat ik later mijn eigen leven moest opbouwen. Mijn eigen weg uitstippelen. En dat ik me nergens door moest tegen laten houden. Een beetje à la Mo’s Daughters dus. Zij had vroeger ook graag willen werken, maar kreeg de kans niet. Wel was ze de eerste vrouw in Zwijndrecht met haar autorijbewijs, dat was dan wel weer cool!
Zo voed ik mijn kinderen op: zo weinig mogelijk stereotype voorbeelden
Volgens mij ben je dit als ouder verplicht richting je kinderen. Zorgen voor een veilige omgeving waarin ieder kind zich kan ontplooien op de manier die bij hem of haar past. Niet op basis van stereotype voorbeelden of gender, maar op basis van interesses en talent. Dus laat je zoon gerust in een jurk lopen, met poppen spelen of zijn nagels lakken als hij dat wil. En laat je dochter vooral met veel plezier in de wereld van technologie rondsnuffelen zoals wij onlangs deden op het Generation Discover Festival. Ze komen op deze manier alleen maar dichter bij ‘zichzelf’.
Zo gaf Lotte een paar jaar geleden nog aan kapster te willen worden (huh?), maar inmiddels liggen haar interesses op andere vlakken. In ieder geval is een werkende moeder ook voor haar niet meer dan normaal en snapt ze ook dat ze later kan doen wat ze wil op het gebied van werk.
Mijn kinderen herkennen dus geen stereotype in hun ouders, behalve dan dat ik veel thuis ben. Dat laatste vind ik wel een beetje jammer, want hiermee geef ik ‘onbewust’ het signaal af dat mama (bijna) altijd thuis is. En dat druist tegen al mijn geëmancipeerde gevoelens in!
Maarrrr … vooropgesteld staat dat je doet wat bij je past en in mijn geval is dat van huis uit werken binnen mijn eigen bedrijf.
Wat leuk om te lezen! Stiekem is ‘Cato en het lampje’ ook mijn favoriet 😉
Ik doe graag mee voor mijn oudste zoon! Ik denk zeker dat hij deze boeken leuk vind, ook omdat er nu is een meisje in de hoofdrol is.
Deze boeken lijken me fantastisch voor mijn twee-jarige stoere dochter! Ze houdt van lezen en stoere meiden als voorbeeld kan zij wel gebruiken?
Super leuk voor mijn dochter, haar grote hobby is lezen en dat ze elke dag en wat zou ik haar blij maken met deze leuke boeken!
Wij loten graag mee
Leuk! In boeken staan inderdaad vaak stereotype karakters en zijn er veel vaker jongens in de hoofdrol.
Ik heb een dochtertje met (een nu al) sterke wil. Ze is erg nieuwsgierig en avontuurlijk.
Deze mooie boeken lijken me heel geschikt voor haar, ik ben er zelf ook erg nieuwsgierig naar.
Wauw! Dat zou ik graag winnen voor mijn dochters. Ik ben een mama die altijd thuis is voor de, min of meer uit nood geboren door ziekte. Maar ik probeer wel zo goed mogelijk mijn meiden bij te brengen dat alles mogelijk is en ze zelf mogen kiezen. Stereotypen vermijden we zoveel mogelijk, maar we merken dat de meiden daar zelf ook naar toe trekken.
De boeken lijken me ideaal voor mijn dochter en later voor mijn zoon! Mijn zoon wil graag lang haar en zijn nagels lakken maar krijgt zoveel commentaar daar op ?. Ik kon hem er laatst nog maar net van weerhouden zijn mooie blonde lokken te laten knippen (want iedereen (niet op school overigens) noemt mij een meisje).
Het is al niet makkelijk als je hoogbegaafd bent en als je dan ook nog eens niet in een duidelijk hokje past wordt het helemaal moeilijk…
Ik probeer zoveel mogelijk te laten zien dat je als vrouw ook ‘mannendingen’ kan doen maar kinderen zien hoofdpersonen in een boek toch vaak nog meer als held/ rolmodel dan ouders.
Oooh die boeken zouden perfect zijn voor onze meid ze denkt zelf dat ze dom is als iets niet lukt. Ze is echt een lieve slimme meid maar gelooft het niet als wij dat zeggen misschien gaat ze wel meer erin geloven als ze deze boeken leest??
Lijken me echt super leuke boeken voor mijn dochter
Wat een leuke boeken! Ik doe heel graag mee! Mijn dochter krijgt steeds meer plezier in lezen en deze boekjes met een mooie boodschap zal zij geweldig vinden.
Wat zou ik het geweldig vinden om deze te winnen voor mijn dochtertje van 7jr.
Zo herkenbaar wat ze zo jong al mee krijgen, het maakt haar soms onzeker, zeker met haar grote broer (9jr.) die (helaas) juist te slim is voor zijn leeftijd..