Thuiswerken met een baby is soms heel erg @#$%^&. Zo, dat gezegd hebbende kan ik je nu uitleggen waarom de stress zo hoog zit en stress en thuiswerken een soort van 1-op-1 relatie hebben met elkaar.
Stress en thuiswerken met een baby
Ik heb zeven maanden vanuit huis gewerkt, terwijl ik ook voor onze baby zorgde. Het was geweldig om zoveel bij Roan te zijn! Het lijkt dan ook de perfecte combi van werken en zorgen, maar pffffff, er zit ook een downside aan, stress en thuiswerken lijken aan elkaar verbonden.
De eerste maanden als ‘WAHM’ waren peanuts! Ik ging weer aan het werk toen Roan 12 weken oud was. Roan sliep overdag (en ’s nachts trouwens ook) zo veel dat ik makkelijk mijn werk (24 uur per week) kon afkrijgen en daarnaast nog genoeg tijd had om te bloggen en te relaxen.
Na de eerste maanden werd het moeilijker…
Zo halverwege juni – toen Roan bijna zes maanden was – merkte ik al dat zijn slaapjes wat korter werden. Oh oh. Niet veel later ging hij van drie naar twee slaapjes en daar had ik het heeeeel erg moeilijk mee! Ik kon mijn werk niet meer afkrijgen in de uren dat hij sliep, waardoor ik ook ’s avonds aan de slag moest. Stress en thuiswerken begonnen toen te bouwen aan hun onderlinge relatie. Op zich vond ik het in de avond werken meestal niet eens zo vervelend, maar toch bleef ik een ellendig gevoel hebben. Er bleek namelijk nog iets anders te zijn:
Het is als een race tegen de klok!
Zoek jij ook betrouwbaar thuiswerk?
Altijd een race tegen de klok; stress en thuiswerken
De stress zit in mijn lijf en ik voelde me continu opgejaagd. Roan op bed, hup snel achter de laptop, geen seconde te verliezen. Naar de wc? Nee, billen op elkaar. Dorst? Jammer dan. Negeren. Door door door, want Roan kon ieder moment wakker worden. Natuurlijk is dat ook een karaktertrekje. Ik moet van mezelf heel veel en dit zorgt regelmatig voor stress.
Toch denk ik dat veel thuisblijfmoeders dit herkennen. Ja toch?
Of je er nog een (thuiswerk)baan naast hebt of niet, er moet veel gebeuren in huis. Het huishouden, koken, boodschappen en natuurlijk de verzorging van je kind(eren). En dan had ik zelfs nog een schoonmaakster én een vent die veel meehelpt in het huishouden (hij kookt en doet de boodschappen).
Maar toch, dat opgejaagde gevoel… Ik kwam er niet meer vanaf. Ook niet toen mijn ouders bijsprongen en regelmatig gingen oppassen. Het was alsof het een onderdeel van mij was geworden, die stress.
Inmiddels is de stress gedaald, wil je weten waarom?
We hebben het radicaal aangepakt en ons leven helemaal omgegooid. We hebben ons huis verkocht (niet zonder tranen), ons werk opgezegd en we zijn vertrokken! Voor onbepaalde tijd leven we met onze baby in een caravan en reizen met de zon mee. Joost is van kantoorpapa naar thuisblijfpapa (letterlijk: caravanblijfpapa) gegaan, terwijl ik de tijd heb om te werken.
Thuiswerkende moeder; de voor- en nadelen
Stress overvalt nog steeds maar de Spaanse zon doet wonderen
Soms overvalt de stress me weer. Dan ligt Roan te slapen en begin ik te snauwen tegen Joost als hij iets aan me vraagt. Ik wil nog steeds niet gestoord worden als Roan slaapt, omdat het nog deep down in m’n systeem zit dat ik dan moet door-door-doorwerken. Maar gelukkig wordt dat al minder! De Spaanse zon, Joost die de zorg voor Roan veel overneemt (zeker handig nu Roan nog maar één slaapje doet) en het vele buiten leven op een camping: dat doet een opgejaagd persoontje erg goed 😉 .
Stress en thuiswerken lijkt voor mij langzaam maar zeker op deze manier te verdwijnen uit mijn systeem, maar ik ben er nog niet!
Nou, dit was in een vogelvlucht de beslissing die Nanouk en Joost gemaakt hebben om te proberen een leven zonder stress op te bouwen. Heftig hè? Nanouk blogt er overigens ook over, dus wil je hun nomaden bestaan volgen dan doe je er goed aan haar blog regelmatig te checken.
Nu ben ik nog benieuwd naar jullie stress. Herken je iets in haar verhaal over dat opgejaagde gevoel? En zo ja, wat doe jij eraan om dat te verminderen? Ik snap dat niet iedereen zomaar met de noorderzon vertrekt 🙂 .
