Een Sweet Sixteen… Welke puber heeft dat ooit verzonnen? Hebben jullie heb al gehad. Hier lees je dus niet hoe je zoiets organiseert. Trouwens, je zal de regie waarschijnlijk toch niet in handen hebben… Je leest wel hoe het bij ons is verlopen. Erg zoet was het in ieder geval niet 😉 .
Lees ook: Pubers en alcohol; het blijft een lastig punt in de opvoeding
Puberfeestjes? Drama
Samen met Saartje de poes zit ik in onze keuken. Mijn man is boven en probeert nog wat te werken. Ook hij staat, net als wij, stijf van de stress. Ik zat net gezellig bij mijn buurvrouw op de koffie toen het eerste alarmerende sms’je van mijn man binnen kwam: “Er is zojuist een kussen van onze loungebank in de vijver gegooid” lees ik. Als binnen tien minuten het tweede sms’je vermeldt dat er bierflesjes zijn gesneuveld en er overal glas ligt, is voor mij de maat vol. Ik ga naar huis en blijf in de buurt. Of ze het nou leuk vindt of niet.
Sweet Sixteen: een bitterzoete ervaring
Het Sweet Sixteen feestje van onze oudste dochter gaat om acht uur beginnen. Het duurt tot vannacht één uur, heeft ze op de uitnodiging gezet. Met een vastberaden blik vermeldt ze er gelijk achteraan dat er wel 30 kunnen komen. “Whaaat…?” roep ik. “30! Ben je nou helemaal?” Ze verblikt of verbloost niet en zegt dat het heel normaal is en wij niet zo moeilijk moeten doen. Ik neem een grote hap lucht en zie dat mijn man zowat ontploft.
Nog geen jaar geleden heeft hij geploeterd en gezwoegd in onze tuin om er een waar juweeltje van te maken en nu wil deze puber DAAR haar Sweet Sixteen gaan houden. NO WAY! “Maar… Ik heb de uitnodigingen al verstuurd”, roept ze wanhopig. Na veel heen en weer gepraat geven we uiteindelijk toch toestemming, want je wilt als moderne ouders toch niet lullig doen.
De boodschappen
Wat haal je in huis voor een Sweet Sixteen met 30 pubers? Die ochtend haal ik samen met haar de boodschappen. Ik koop zo’n 20 flessen frisdrank, 10 zakken chips en 5 dozen met bitterballen. En ja…er moet toch ook wel iets van sterke drank komen vindt ze en dus strijk ik over mijn hart en halen we ook nog een kratje pils, een fles Malibu-mix en wat flessen zoete witte wijn. Vlak voordat de gasten komen besluiten de dames de tuin gezellig te gaan maken. Er moeten lampjes worden opgehangen en een zeil gespannen en wij mogen ons er beslist niet mee bemoeien. We besluiten om maar eens lekker op onze loungebank te gaan zitten om te kijken hoe ze dat allemaal gaan doen.
Bijna Party Time
Om half zeven komt ons buurmeisje de tuin in met een grote doos. In de doos blijken de lampjes te zitten, maar helaas zit de boel flink in de knoop en moeten ze hun uiterste best doen om alles te ontwarren. Na een goed half uur zijn ze nog niet op de helft en vraagt mijn man terloops of ze eigenlijk al hebben geprobeerd of ze het wel doen. De dames kijken naar elkaar en aan hun blik zie ik dat dit niet het geval is. Omdat mijn man inmiddels is opgestaan om te gaan helpen met het zeil besluit ik te helpen met de lampjes en vraag terloops waar de stekker is. Geïrriteerd kijkt mijn dochter me aan: “De stekker? Mam… deze lampjes werken op zonne-energie, hoor”.
Mijn man, die het hele verhaal heeft gevolgd, vraagt hoelang de lampjes al in de doos hebben gezeten. “Ongeveer twee jaar” gokt het buurmeisje en we schieten in de lach. Nog steeds snappen de dames niet wat het probleem zou kunnen zijn totdat mijn man roept: “Zonne-energie dames, wat denken jullie nou zelf? Zouden die het nou echt nog gaan doen vanavond?” Uiteindelijk snappen ze het en lachen schaapachtig naar elkaar. Gelukkig komt er ook nog een lang snoer met kerstverlichting uit diezelfde doos en wordt het toch nog gezellig.
Is het al 1 uur…?
Het Sweet Sixteen feest is nu in volle gang en ik houd hetzelfde hart, waar ik vanochtend zo nobel overheen heb gestreken, nu letterlijk vast. “Hoe ziet onze tuin er morgenochtend uit” denk ik angstig “en onze nieuwe loungeset?” Nadat ik de glasscherven van de gesneuvelde bierflesjes heb opgeveegd zie ik dat de bitterballen, die ik zojuist heb neergezet, gretig aftrek hebben gevonden, maar ook door de lucht zijn gegaan. Angstig kijk ik in het halfdonker naar de vlonderplanken onder mij en zie het resultaat. Met een zucht ga ik weer terug naar mijn keuken en neem plaats op de stoel naast Saar, die nog steeds met de haren rechtovereind zit te wachten tot het feest voorbij is.
Ruim 40 jaar geleden…
Terwijl ik daar zo zit, ga ik opeens in gedachten ruim veertig jaar terug in de tijd.
Ik was een puber van zeventien jaar en mijn ouders waren voor het eerst op vakantie zonder mij. “HOME ALONE… YES! en dus tijd voor een feest. Ik besloot een pannenkoeken feest te geven in de tuin, waar ook mijn vader destijds zo trots op was. Ontspannen en nietsvermoedend kwamen mijn ouders na een week thuis, totdat mijn moeder een mapje met foto’s in handen kreeg, gemaakt op het betreffende feest. “Oh… wat leuk”, riep ze spontaan. “Heb je een feestje gehad?” Ik beaamde het en vrolijk bladerde ze verder. “Goh…” zei ze: ‘Het was vast gezellig, wat waren er een hoop” en nogmaals knikte ik braaf.
Vrolijk ging ze verder, maar ik voelde de bui al hangen en toen ook mijn vader mee ging kijken over haar schouder kreeg ik het toch wel erg benauwd. Ze vonden het fijn dat ik het zo naar mijn zin had gehad zonder hun, maar hun vreugde sloeg snel om toen ze DE foto zagen die alles verpestte. Een lachende ik stond er op, die vanuit de keukendeur een pannenkoek de tuin in slingerde. “DAT… dddat… lijkt onze tuin wel” riep mijn moeder angstig. Vanuit mijn ooghoeken zag ik mijn vader de tuin in rennen en… u vermoedde het al. Hij vond nog heel wat peuken en stukken pannenkoek in het gras en tussen de tegels. Ik heb daarna zeker een week huisarrest gehad en nooit meer zo’n feest mogen geven.
Sweet Sixteen: het blijft aftellen
Morgen gaan ook wij inspecteren wat de schade is en ik kan alleen maar hopen dat het meevalt. Nu wacht ik lijdzaam af. Pfff… nog een uur te gaan en ik weet nu al dat dit niet het laatste feest is geweest. Wij hebben namelijk nog een dochter in de aanbieding die over vier jaar ook zestien wordt. Bovendien hebben we hier toch echt zelf toestemming voor gegeven. Leve de moderne ouders.
Lees ook: Mijn dochter wordt 16 en ik blik even terug: zo was mama’s Sweet-Sixteen
