Zo ongeveer tot aan de jaren ’60 was de taakverdeling in huis heel makkelijk. De man werkte en bracht geld binnen, de vrouw zorgde voor kinderen en huishouden. In oude zondagsschoolboekjes lees je dat terug. Daar staan van die tenenkrommende zinnen in als: “O, daar komt de baas,” zei moeder, “ik zal maar gauw een kopje koffie inschenken. Daar zal hij vast trek in hebben na een dag hard werken!” In die boekjes deden vrouwen niets anders dan koffie schenken voor de baas, hun kinderen helpen bij hun huiswerk en naar volle tevredenheid het huis schoonmaken. Hoe anders is dat nu.
Lees ook: Vrouwen ervaren vrije tijd heel anders dan mannen
De taakverdeling in huis: de 21e eeuw
De taakverdeling in huis is behoorlijk veranderd. Nu werken veel vrouwen fulltime en hebben mannen hun wekelijkse papadag. Dan zorgen ze ook een dagje voor hun kindje, die de rest van de week naar de crèche gaat. Het weekend is gevuld met quality-time voor het hele gezin. Natuurlijk tot de nok toe gevuld met uitjes, verjaardagen en speelafspraakjes. Het moet allemaal tenslotte wel leuk blijven. Vrouwen zijn vooral ontzettend druk bezig met zelfstandig en onafhankelijk zijn. Dat zijn de toverwoorden van de vrouw van deze tijd. Het is een doodzonde om (financieel) afhankelijk te zijn van een man, om het even welke.
… Maar is alles écht zo veel veranderd?
Oké, de taakverdeling in huis is veranderd. Maar is het écht zo anders als vroeger? Zijn we allemaal wel zo geëmancipeerd? En zijn we wel echt zo onafhankelijk met zijn allen? Bij verreweg de meeste gezinnen werkt de man fulltime en de vrouw parttime. Werken ze wel beiden fulltime, dan gaat in de meeste gevallen de vrouw minder werken als er kinderen komen. Haalt de vrouw de kinderen van de crèche of van school, zorgt de vrouw voor de speelafspraakjes en bereidt de vrouw de kinderfeestjes voor.
De mannen hebben dan wel een papadag, maar dat mag dan ook wel. Er zijn nog steeds mannen die het over ‘hun vrouwtje’ hebben. Dat ‘vrouwtje’ ontvangt dan ‘aanrechtsubsidie’. Dat denigrerende synoniem voor algemene heffingskorting is helaas nog steeds niet verdwenen. Dat een thuisblijvende man ook aanrechtsubsidie kan krijgen, wordt nooit vermeld.
Lees ook: Deeltijd of voltijd; is parttime werken nog wel een keuze?
Net als onze moeders en grootmoeders
Bij ons is de taakverdeling in huis niet anders. Toen wij gingen samenwonen, volgde ik nog een opleiding en werkte manlief fulltime. Door omstandigheden heb ik mijn opleiding nooit afgemaakt en ben ik als parttimer in de callcenter-wereld terecht gekomen. Want ja, die fulltime baan had hij al en iemand moet toch het huishouden doen? Met als gevolg dat ik nu degene ben die poetst, wast en zorgt. Net als mijn moeder en grootmoeders voor mij.
Mijn grootmoeders hadden een groot gezin te verzorgen en hadden daar een dagtaak aan. Gelukkig is er sinds die tijd wel het één en ander veranderd. Ik heb dankzij de wasmachine geen twee dagen nodig om de was te doen. Dankzij de vaatwasser sta ik alleen nog maar aan het aanrecht om te koken. Ik hou tijd over om dingen voor mezelf te doen. Mijn oma’s zullen dat nauwelijks gehad hebben.
We hebben een keuze
De grootste verandering is toch wel dat we tegenwoordig de keus hebben. Vrouwen én mannen kunnen kiezen of ze carrière willen maken of niet. Er zijn ook genoeg vrouwen die daarvoor kiezen. Die heel bewust kiezen om de zorg voor de kinderen te delen met grootouders, crèches en man om zo zelf een carrière op te kunnen bouwen. De taakverdeling in huis staat in de 21e eeuw niet meer vast. Maar nog te vaak wordt er niet bewust gekozen. Werkt de man en zorgt de vrouw omdat dat ‘nou eenmaal zo loopt’.
Net als bij ons dus. Ik ben wel tevreden met onze taakverdeling. Ik ben geen carrière-tijger, heb geen zin om werkweken van meer dan 28 uur te maken. Maar ik vraag me af hoeveel vrouwen niet stiekem toch die topcarrière willen in plaats van een bestaan als huismoeder. Nee, vrouwen moeten niet koste wat het kost financieel onafhankelijk zijn. Ze móeten niet een topbaan hebben omdat die feministen van nu vinden dat het anders zonde is dat er zo hard is gestreden voor emancipatie. Het enige dat ze soms moeten, is wat beter nadenken over wat ze zélf willen.
Lees ook: Weinig vrouwen in topfuncties door schoolpleinmaffia en parttime werken
