Sinds ik kinderen heb kom ik altijd te laat

Vroeger was ik altijd op tijd; altijd had ik een goed beeld van hoeveel tijd ik nodig had om ergens te komen. Hoe laat ik wakker moest worden, hoeveel tijd ik nodig had om te douchen, aan te kleden en eten. Hoe lang mijn reis zou duren. Ik hield zelfs rekening met vertragingen. Ik was altijd op tijd, niet te vroeg, nooit te laat. En toen, en toen kreeg ik kinderen……

Te laat komen door kinderen

Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik had nooit bedacht hoeveel impact deze kleine (maar ook de grotere) wezens hebben op de planning. Zoveel moeilijker zou het toch niet zijn? Gewoon een kwestie van een beetje aanpassen, toch? Maar uit ervaring kan ik zeggen… nou nee.

Zo begint het bij je eerste kindje

Vooral bij de eerste schrik je ervan hoeveel werk het kost voordat je de deur uit bent! Je ochtendroutine kost veel meer tijd dan je denkt. Het gevolg? Je komt te laat. Hieronder een voorbeeld van een gemiddelde ochtend van een nieuwe moeder:

Je denkt dat met 20 minuten eerder wakker worden je genoeg tijd hebt voor jou én je kleine. Eerst krijgt je kindje ontbijt (borstvoeding, fles, pap, broodje wat dan ook) en halverwege besef je dat dit alleen al bijna 20 minuten in beslag neemt.

Je kindje valt in slaap tijdens de borstvoeding/fles, wil niet goed boeren, je kindje weigert zijn mond open te doen, ook niet als het eten “aan komt vliegen als een vliegtuig”. Dan bedenk je dat je kindje ook nog aangekleed moet worden: de beentjes waaien alle kanten op, sokjes worden zo snel weer uitgetrokken als jij ze aan hebt getrokken. Nadat je een shirtje hebt gepakt en probeert aan te trekken, besef je dat je kindje gegroeid is en met geen mogelijkheid dit shirtje nog past.

Met een hand op de verschoontafel en met je andere hand grabbelent in de kledingkast hoop je op goed geluk iets fatsoenlijks uit de kast te kunnen trekken. Gelukkig zijn er nog geen (noemenswaardige) tandjes, dus die hoef je (nog) niet te doen.

En jij zelf dan?

Nadat je hier ruim een half uur mee bezig bent, kom je er achter dat je zelf nog in je pyjama loopt en je haar alle kanten op staat terwijl je normaal gesproken de deur nu zo ongeveer uit zou moeten. Als de wiedeweerga ren je naar je kast en hoop je dat er nog iets fatsoenlijks te vinden is. Je strijkt snel je haren glad en poetst in ieder geval nog even snel je tanden om fris te ruiken. Je doet je eigen jas aan en pakt snel het jasje van je kleine schat die tegenstribbelt. Of die kleine armpjes werken gewoon niet goed mee.

Schoentjes worden weer uitgetrokken. Met een beetje pech is het winter en moet je ze ook nog een muts, handschoenen, winterlaarsjes en/of skibroek aantrekken. Inmiddels staat het zweet op je eigen rug, want (efficiënt als je dacht) jij had je eigen jas alvast maar aangetrokken! Snel pak je je kleine en zet hem in de buggy/fiets/autostoeltje, je grijpt nog vlug je eigen tas en de luiertas en je zet je dag voort met een half uur achterstand. Je realiseert je dat je bent vergeten te ontbijten… geen goed begin van een (werk)dag.

Nadat het bovenstaande zich een paar keer herhaald heeft (want je dacht: zo zal het toch niet altijd zo gaan…”) besluit je het roer om te gooien en op tijd te komen. Dit moet en kan beter! Het begint al met de avond ervoor. Je legt alvast kleding voor jezelf en de kleine klaar en zorgt dat je eigen tas en de luiertas goedgevuld in de gang klaar staan. Je staat ruim 45 minuten eerder op. Dat is niet gemakkelijk voor een avondmens zoals jij, maar nu kan je je in alle rust aankleden, eten, en geheel klaar (mooi) maken.

Daarna is het tijd om rustig te zorgen voor je kleine spruit. Je zorgt voor genoeg tijd om te voeren, je zorgt dat je eigen kleine klaar ligt of staat voordat je zelf je jas snel aan doet en vertrekt.

De Last Minute tegenslag

Maar dan, net als je denkt tijdig de deur uit te kunnen en alles onder controle te hebben, komt er altijd nog een “last minute tegenslag”: je kind spuugt je net helemaal onder of heeft een vieze luier die écht niet kan wachten tot de plaats van bestemming. Of nog erger, allebei! Toch nog te laat. Morgen dus (nog) iets eerder opstaan om dit te voorkomen…

Jij denkt dat je niet meer te laat komt als ze ouder zijn?

Als ze iets ouder worden, krijg je last van andere obstakels op weg naar een tijdig vertrek. Je kindje weigert te eten, of nog erger… je hebt een kindje in de “zelluf-fase”. Dat is de grootste reden van te laat komen. Zelluf zijn pap of broodje opeten zodat alles op de grond ligt en maar weinig in zijn/haar buikje terecht komt. Zo sta je ook nog even ‘s ochtends te dweilen en schoon te maken.

En wat te denken van een dreumes/peuter die een mening gaat vormen over wat ze zelf willen aantrekken! Steevast wil je kind korte mouwen, een zomerjurkje of korte broek in de winter en een dikke trui in de zomer. Probeer dat maar eens uit hun hoofd te krijgen!! En dan willen ze het ook nog eens zelluf aantrekken. Zelluf tanden poetsen, naar de wc, de schoenen aan, jas dichtritsen. Alles wat ze zelluf nog niet helemaal kunnen of pas na vele pogingen.

Tijd inplannen om niet te laat te komen

Ook hier moet je tijd voor inplannen, ander kom je te laat. Als je hier genoeg rekening mee houdt, kun je makkelijk achterover leunen en genieten van de pogingen van je kleine om zijn sokjes aan te trekken, tanden te poetsen, veters te strikken en jas dicht te ritsen. Zonder stress of gehaast, je hoeft alleen te helpen als dat nodig blijkt te zijn.

Weer ietsjes ouder, heb je met andere uitdagingen te maken. Steevast is een schooltas kwijt, zijn gymschoenen verdwenen of is een broodtrommel op school blijven liggen. Ook voor deze kleinigheden moet je extra tijd reserveren. Of de avond ervoor alles klaar zetten, dat kan ook.

En dan krijg je nog meer kinderen…

Het bovenstaande gaat dan ook nog uit van 1 kind. Met meerdere kinderen van verschillende leeftijden krijg je een combinatie van het bovenstaande en kom je standaard te laat. Eén kindje aan de fles of borst een boertje laten, terwijl de ander “zelluf” een broodje probeert te eten. Eentje die persé zomer kleding aan wil in de winter en eentje die zijn gymschoenen en schooltas toch echt nergens kan vinden. Of ze maken ruzie met elkaar om, nou ja, meestal niets bijzonders en in jouw ogen iets totaal onzinnigs maar er moet wel opgetreden worden. Weer doe je met zweet op je voorhoofd de deur achter je dicht.

Hier komt het nog meer aan op organisatie en tijd maken.

En dan ineens ben je te vroeg! Véééél te vroeg…

Als je het eindelijk onder de knie hebt (alles klaar gezet de avond ervoor, zelf op tijd opgestaan en genoeg tijd gereserveerd voor “last minute tegenslag”) gebeurt helemáál het onverwachte! Alles gaat zoals gepland! Er zijn helemaal geen last minute tegenslagen!

Voedsel wordt in een rap tempo gegeten, er wordt snel aangekleed en er is geen ruzie. Daar sta je dan, je hebt nu ruim 20 minuten over!! Maak niet de veelgemaakte fout om dan “even iets tussendoor te doen” en vervolgens alsnog te laat te komen. Het gevolg is dat je veel te vroeg op het schoolplein staat te blauwbekken, of dat je staat te wachten tot de peuterspeelzaal opengaat. Maar nog altijd liever dat dan gestrest je dag beginnen!

Uit eigen ervaring kan ik aangeven dat het wel makkelijker wordt als ze ouder worden: ze kunnen zichzelf aankleden, eten klaar maken, tandenpoetsen, schoenen strikken en jassen aan doen. Je hoeft dus gelukkig niet meer zó vroeg op te staan.

Maar ik blijf altijd tijd vrij maken voor “last minute tegenslag”. Ik kom dus nu veel minder te laat en veel vaker veel te vroeg, zo kan iedereen meer relaxed aan de dag beginnen.

Shutterstock foto van haastende moeder door VH-studio