We worden er bijna allemaal mee geconfronteerd, we kunnen niet meer zonder onze telefoon en een telefoonverslaving lijkt meer ‘normaal’ dan ‘abnormaal’. Yvonne weet inmiddels dat dit voor haar ook geldt. Haar partner is daar niet zo blij mee…
Telefoonverslaving of niet?
Ik kan niet met, maar ook niet zonder. We hebben een haat/liefde verhouding. Ik en mijn alles onthoudende apparaat dat vroeger zo groot was als een stofzuiger en die nu in mijn hand én tas past. Ik geef toe, het begint op een telefoonverslaving te lijken.
Regelmatig vragen mensen me wanneer ik het nieuwste model ga aanschaffen. Nou uhh, als ik ‘deze’ weer in de wasmachine heb laten zwemmen.
Laatst was ik mijn telefoon kwijt. Ik raakte helemaal geflipt en paniekerig spitte ik mijn tas door. Ik kan geen ogenblik zonder mijn supersonische ‘liefde’. Hoe verzint die telefoon het om uit mijn gezichtsveld te verdwijnen… als ik aan het bellen ben?
Wist je dat de relatie die veel mensen hebben met hun telefoon, hun ‘echte’ relatie met hun partner in de weg kan staat? Dit blijkt uit onderzoek van de University of Arizona. De onderzoekers van deze universiteit vroegen een aantal mensen naar de telefoongewoontes van hun partners en wat bleek? De deelnemers waarvan de partner vastgelijmd zit aan hun telefoon zijn een stuk ongelukkiger.
Ojee. Zal Husband zijn relatie met mij op sommige momenten ook niet leuk vinden?
Wanneer ben je nou echt verslaafd aan je smartphone?
Als je weet dat je eigenlijk moet stoppen, maar het toch niet kan laten om door te gaan, dan spreek je toch wel van een telefoonverslaving.
- Bijvoorbeeld tijdens het autorijden, we weten allemaal dat dit super gevaarlijk is, maar oh zo verleidelijk als er een piepje afgaat.
- Als je tijdens een dinertje met een goede vriendin of je man alleen nog maar een gesprek voert met je kleffe kletsdraad, gaat het ook goed mis.
- En wat dacht je van nachtelijke taferelen op de slaapkamer? Een onderzoek van de University of Virginia liet zien dat tien procent van de mensen zijn/haar telefoon wel eens checkt tijdens een vrijpartij. Misschien om goede muziek op te zetten?
lees ook: verslaafd aan telefoon, of gewoon bereikbaar willen zijn?
Altijd bereikbaar zijn…
Je zou denken dat ik altijd goed bereikbaar ben. Ik heb immers een vertrouwensband met mijn telefoon. Niets is minder waar. Ik krijg regelmatig klachten van mijn moeder of andere familieleden dat ik nooooooit mijn telefoon opneem. Nou zit daar een kern van waarheid in. Ondanks mijn telefoonverslaving leg ik mijn telefoon ook weleens bewust uit zicht als ik met Husband gezellig een borreltje ga drinken. Dat doe ik vooral voor hem om niet in de verleiding te komen, mijn smartphone weer te checken. En het gebeurt ook weleens dat ik een deadline heb. Dan zet ik mijn telefoon op zacht om niet gestoord te worden.
Maar tijdens mijn volwassene activiteiten in de slaapkamer leg ik hem toch echt ver weg, anders zou ik mezelf te kort doen. Sorry mam 😉
Hier gaat het fout
Toch staat die telefoon (of uhhh telefoonverslaving) af en toe tussen ons in.
‘Nemen we het zes-gangenmenu?’
Bij een zes-gangenmenu zou ik natuurlijk een paar keer mijn telefoon willen vasthouden. Gewoon om een leuk plaatje te schieten. Oké, ook gewoon om even te checken of ik nog belangrijk ben geweest. Dat is natuurlijk onmogelijk in het bijzijn van Husband, dat zou een echtscheiding betekenen 😉 .
Husband kijkt met fijngeknepen ogen over zijn menukaart. ‘Leuk, doen we.’ Met een betrapt gevoel, knijp ik de telefoon tussen mijn benen. Zuchtend verschuift Husband zijn aandacht weer naar de menukaart. ‘Maak je niet zo druk schat, ik maakte alleen ff een boemerangetje voor op Insta.’
‘Moet de hele wereld weten waar wij zitten?’
Slik.
Na drie gangen schuif ik mijn stoel naar achteren. ‘Even plassen,’ verexcuseer ik me naar Husband. Op het toilet weet ik niet hoe snel ik mijn telefoon uit mijn tas moet ritsen en check ik of ik niet iets gemist heb. Maar dan krijg ik de schrik van mijn leven, als er een appje van Husband binnen komt: je moest toch plassen?
-x-
Ievy
Herken jij iets van deze telefoonverslaving?
