The making of (deel 6), door Hanneke K.

Aan alle mooie dingen komt vanzelf een einde, ook aan het posten van de hoofdstukken. Wanneer ik de laatste naar haar toestuur voel ik een mengeling van verdriet en teleurstelling. Teleurstelling omdat de periode van verwoorden van deze bijzondere tijd nu voorbij is. Teleurstelling omdat ik nu niet meer mijn vriendinnetje kan verrassen met speciale post.

Verdriet omdat het einde van het verhaal me ook doet realiseren dat de realiteit precies zo is gelopen als in mijn boek, in mijn boek vertel ik immers het verhaal. Toch lijkt het definitiever wanneer ik het zelf terug lees en veel intenser komen de woorden nu bij me binnen dan de gebeurtenissen toen we nog midden in deze periode zaten.

Woorden op papier

Wanneer ik alles uit print en het verhaal voor het eerst op papier lees, lijkt het ook weer een ander verhaal. Geen dansende letters op een beeldscherm maar woorden rustig neergestreken op papier. Ik lees het begin nog een keer en kan nu toch wel weer de blijdschap voelen van de momenten die ik daar beschrijf. Al lezend besluit ik meteen dat ik het zeker een keer ga laten drukken ergens. Misschien dat het meteen een mooi kadootje kan zijn voor Fiene’s verjaardag. Meteen heb ik weer een doel gevonden om mij in de avonden mee bezig te houden: uitvinden hoe ik dit verhaal kan laten drukken of uitgeven.

Op zoek naar een uitgever

Als ik later die maand Corry spreek dan noemt ze even vluchtig dat er een internet platform is onder de naam TenPages.com waar schrijvers de eerste 10 pagina’s van hun boek kunnen plaatsen en bij verkoop van voldoende aandelen, dit boek dan zal worden uitgegeven. Hier had ik nog nooit van gehoord en het klonk me eerlijk gezegd ook een beetje vreemd in de oren.

Natuurlijk ga ik wel meteen op internet kijken wat het platform nu precies inhoudt.

Inderdaad het platform is actief maar ook net pas in opstart. Voor mijn gevoel zit hier geen potentie en ik kan me ook niet goed voorstellen dat er überhaupt iemand geld zou willen betalen voor een aandeel in mijn verhaal. Natuurlijk heb ik het met liefde geschreven maar als ik kritisch naar de tekst en het verloop kijk, dan is het natuurlijk nog lang geen meesterwerk. Ik besluit dan ook om mijn verhaal daar niet te plaatsen.

Het vinden van een uitgever is ook niet zo makkelijk als gedacht. Er zitten veel kosten aan verbonden en ik heb diverse manieren naast elkaar gelegd en besloten om het in eigen beheer eenmalig uit te geven. Op deze manier is het ook mogelijk om slechts één enkel exemplaar uit te geven. En na een middagje ploeteren op de computer is het me gelukt!

Ik heb de opdracht geplaatst om mijn eigen geschreven verhaal in boekvorm te laten gieten. En nu ik dit heb gedaan kan ik natuurlijk niet wachten totdat het per post bezorgd zal worden.

Groot is dan ook de teleurstelling als ik een mailtje binnen krijg dat het proces productie en verzending 10 werkdagen zal duren.

Hoogst verbaasd ben ik wanneer ik een paar dagen later uit mijn werk kom en manlief op de bank zie zitten met mijn boek. Even voel ik een schok door mijn lichaam gaan. Hij had het verhaal eigenlijk niet eerder gelezen en nu voel ik opeens mijn hart in mijn keel bonzen wanneer hij me met een doordringende blik aankijkt. Gelukkig laat hij me niet lang zweten en laat weten dat ik ‘leuk’ kan schrijven. Ook voegt hij eraan toe dat hij dit exemplaar wil uitlezen dus ik ben verplicht om een nieuwe te bestellen want ik ga natuurlijk niet iets cadeau geven wat niet nieuw meer is.

Passend kado

De verjaardag van Fiene is heel bijzonder. In stilte heb ik ze het pakje gegeven want ik heb geen behoefte om het met andere mensen te delen. Ik hoop dat ze er blij mee zullen zijn en vraag ze om het pas uit te pakken wanneer ze samen zijn.

Niet veel later begin ik toch weer op dat platform voor schrijvers te gluren.