Als je maar wilt dan is er een weg. Linksom of rechtsom eindelijk kom je op jouw bestemming. Voor Zeppe was dit de laatste maanden herstellen, herstellen en nog eens herstellen. Voor ons was het vooral de angst overwinnen, de angst dat Zeppe opnieuw ziek werd, en de onmacht, dat wanneer hij weer ziek wordt wij  er niets aan konden doen. En zeker niet onbelangrijk… het loslaten… Zeppe kan het weer alleen. Nu ziet de wereld weer anders uit en langzaam maar zeker laten we alle zorgen achter.
Het is alweer enige tijd geleden dat ik voor het laatst geblogd heb. De afgelopen periode was erg moeilijk voor ons. Eerst moest Zeppe zijn ‘gewone’ leventje’ weer langzaam opbouwen. Dan de angst dat hij opnieuw ziek zou worden. Die diepe angst en het gevoel van onmacht waren een heuse nachtmerrie die de afgelopen periode bleef terugkomen. En dan het loslaten……ander onderwerp graag…..
Zelf wilde ik veel te veel tegelijk en uiteindelijk kwam er niets uit mijn vingers. Mijn verstand zei dat ik gewoon kon werken maar mijn gevoel zei iets heel anders. In mijn hoofd zat alleen Zeppe en alles wat erbij kwam was te veel. Als ik een rustig moment inplande, werd ik super zenuwachtig omdat er nog zoveel werk lag.  Ik was alleen maar bezig met: ‘Wat als….’. Niet goed natuurlijk…..daardoor kwam ik helemaal niet vooruit.
Terugkijkend was het vooral de angst dat het weer mis zou gaan de reden dat ik zo enorm gestresst was en enorm opzag tegen het achterstallige werk. Werk is nooit een issue geweest maar de afgelopen maanden zou ik het liefst alleen moeder zijn geweest. Gewoon bij Zeppe zijn!!
Sinds een tweetal weken heb ik het gevoel mijn oude leven weer te hebben opgepakt en warempel er komt ook daadwerkelijk iets uit mijn vingers…..Dat werd tijd want op 15 juni a.s. organiseren wij, Astrid en ik, de eerste Donnadag in Maastricht. Een dag speciaal voor ondernemende vrouwen. We hebben inspirerende vrouwelijke sprekers en een leuk gevarieerd programma. We zouden Donna di oggi niet zijn als we niet zorgden voor een heerlijke lunch en tussendoor steeds verrukkelijke hapjes en drankjes. We zijn nu bezig met de facebookpagina voor #Donnadag2013.
Het begint langzaam te kriebelen; flyers worden op dit moment ontworpen, context moet worden bedacht voor de facebookpagina, social media goed inzetten, persbericht schrijven en vooral kaartjes verkopen. We hebben plek voor 60 dames (wij zijn super lyrisch over het programma en dat moeten de andere dames ook weten, smile). Daarnaast lopen onze andere werkzaamheden…..
Maar ik heb er weer zin in! Het is nu dubbel genieten van het feit dat Zeppe weer volop meedoet met Donna di oggi. Als ik vertel over de Donnadag dan benadrukt hij nog een keer hoe interessant en leuk het allemaal is en dat hij het jammer vindt dat het alleen voor vrouwen is. Als je Zeppe hoort praten, denk je al snel aan een oude geest in een jong lichaam. Dat heeft hem gebracht daar waar hij nu staat. Ik ben super trots op dit mannetje en hoop dat hij, op zijn eigen manier, nog lang Donna di oggi blijft promoten.