Ik blijf wèl thuis bij mijn kinderen, zo luidt de titel van het artikel in de telegraaf. Een jonge vrouw ( wanna be thuisblijfmoeder ) beschrijft haar jeugd en de moeilijkheden die ze ondervond omdat haar moeder haar carrière boven haar gezin stelde. Een moeilijk verhaal waar de onzekerheid en het verdriet vanaf druipt.
De conclusie van de jonge vrouw is eenvoudig. Ze heeft haar hele toekomst uitgestippeld en die gaat zeker anders worden dan die van haar moeder. Ze wil werken tot haar 30e, dan graag (minstens) 2 kinderen. En thuisblijven. Ze wordt thuisblijfmoeder. En als haar jongste kind weer naar school gaat dan gaat ze voor maximaal 2 dagen weer aan het werk en is ze in de schoolvakanties natuurlijk thuis.
Het klinkt allemaal ideaal, en fijn ook als je dit beeld in je hoofd hebt en je kunt het ‘waarmaken’, maar wat als het gaat tegenvallen? Die kans is natuurlijk behoorlijk aanwezig. Want hoe vaak komt het niet voor dat de vrouw in huis liever niet zou gaan werken, maar moet werken om financieel rond te kunnen komen. Thuisblijfmoeder zijn is dan geen optie. Of wat als je niet de juiste partner vindt, of jij en je partner al na een paar jaar weer uit elkaar gaan.
Thuisblijfmoeder als ideaalbeeld
Ik denk dat het goed is om een ideaalbeeld te hebben voor de toekomst. Wensen hebben is prima en je hebt gelijk wat om naartoe te leven, om aan te werken. Maar om daar dan gelijk een oordeel in te leggen dat werken en moederschap niet goed te combineren zijn… dat gaat me nogal ver. Vrouwen die aangeven dat ze door hun werk een leukere moeder worden daar gelooft ze niet in, en ze betwijfeld of dat hun kinderen daar ook zo over denken.
En ik kan alleen maar denken…. meisje meisje, wat moet je nog veel leren. Met je 22 jaar ben je eigenlijk nog een kind en is het maar moeilijk bevatten wat de rest van het leven je nog gaat brengen. Nu pretendeer ik niet alle wijsheid in pacht te hebben… maar er bestaat nog een heel grijs gebied tussen thuisblijfmoeder zijn en fulltime werken. En ook ieder kind is verschillend.
Hoe fijn kan het zijn om ook een paar dagen in de week met collega’s van gedachte te wisselen en jezelf te ontplooien op werkgebied? En hoe leuk is het dan bijvoorbeeld om met het geld wat je verdiend eens iets extra’s te doen waar je anders financieel gezien misschien niet toe in staat bent?
Verder zie ik bij ons alleen maar dat de kinderen graag afspreken na school en dat het merendeel van de moeders dus huiswaarts keert zonder kinderen, die kop thee zal je dan als thuisblijfmoeder in je eentje moeten drinken 🙂 .
Nu heb ik makkelijk praten natuurlijk. Ik werk fulltime èn ben thuisblijfmoeder tegelijk 😉 . Maar ik ben van mening dat het goed is om niet aan uitersten te doen. Altijd afwezig zijn lijkt me niet prettig voor de kinderen, maar altijd aanwezig zijn zorgt er wellicht ook voor dat ze bepaalde ervaringen missen die in de rest van je leven belangrijk zullen zijn.
Wat is jouw ideaalbeeld als moeder zijnde?
Sheila, helemaal eens met jouw mening. De beslissing is zo persoonlijk.
Ik vind ten eerste dat men niet zou moeten oordelen over een ander en een andere situatie. Ook al is deze dame in kwestie pas 22 jaar. Wat zegt dat? Ook op die leeftijd kan je pittige dingen hebben meegemaakt, waarmee je wellicht jonger volwassen moest worden en gelijk oploopt met iemand van 35?
Keuzes maak je deels op je karakter en deels op ervaringen, denk ik. Als je denkt dat je als thuismoeder de beste moeder kan zijn voor je kind, prima. Als de ander ervan overtuigd is dat dat bereikt wordt door 40 uur te werken, ook prima. Als je zelf namelijk niet goed in je vel zit, gaat je kind daar meer last van hebben dan dat je die paar uur meer of minder werkt. Dus ik denk dat het het belangrijkste is, dat ieder doet waar zij zich goed bij voelt.
Ik ben zelf niet gemaakt om alle dagen van de week thuis te zijn. Of ik nou wel of geen kind heb. Ik ben ook niet gemaakt om 40 uur te werken. Ik word daar erg ongelukkig van en 32 uur is meer mijn ding. Nu ik moeder ben, neem ik 1 dag verlof op. En nu heb ik het prima in balans, want werken vind ik ook erg leuk. Ieder zijn ding. Als je maar de behoefte van je kind in de gaten houdt, lijkt mij.
Precies dat! Je hebt t niet altijd voor t kiezen en ik prijs me gelukkig dat ik zoveel thuis kan zijn om voor mn baby te zorgen. Ik heb veel geluk, ook ik werk thuis en kan werk en zorgen goed combineren. Maar niet iedereen kan zich dat permitteren en niet iedere werkgever gaat daar zo relaxed mee om!