Ken je het gevoel dat je kind iets doet en jij daardoor op het punt van ontploffen staat? En je dan weet dat tot 10 tellen het beste is in de hoop dat de ontploffing wat minder heftig is? Of dat je niet verder dan drie komt en achteraf denkt: ‘Had ik maar….’
Je kunt je vast ‘de ontploffing’ van de Twin Towers nog wel herinneren, toch? Ook hoe de beelden er uitzagen? Ik heb nog helder voor ogen hoe vaag de beelden waren. Vaag door al het stof wat er rond dwarrelde. Echt helder zicht is er vlak na een ontploffing niet. En zo is het ook als je bij je kind ontploft.
Tot 10 tellen als je op ontploffen staat
Hoe komt het toch dat je van het ene moment heel relaxed kan zijn en dan door je kind plots op het punt van ontploffen staat. Remco Claassen legt dit in zijn boek ‘Verbaal Meesterschap’ geniaal uit. Overigens heeft dit boek in de basis niets met opvoeden te maken, maar ik heb de natuurlijke drang om alles wat ik lees over persoonlijke ontwikkeling door te vertalen naar opvoeden en onze kinderen.
Zo ook toen ik Remco zijn boek las.
Hoe je emoties met je aan de haal gaan
Hij omschrijft dat emoties in onze hersenen worden gevormd door de amygdala. Remco legt uit hoe deze normaliter amandelvormige klomp neuronen binnen no time kan veranderen in een grote pulserende rode bloemkool. Waarvan ik overigens geen afbeelding op internet kon vinden, maar tot mijn verbazing zijn er wel roze bloemkolen. Weer wat geleerd 😉 .
Dit proces gebeurt bij iedereen met grote regelmaat en bij ouders wellicht nog het meest. Op zich heel menselijk. Alleen jammer dat de gevolgen soms niet te overzien zijn als je niet tot 10 kan tellen. Het is namelijk wel handig om die bloemkool zo nu en dan wat te temmen.
Lees ook: omgaan met boosheid kinderen begint bij jezelf
Ontploffen of tot 10 tellen, wat doe je?
Zo ervaarde ik dat van de week toen mijn man vreemde witte vlekken op het aanrechtblad constateerde. Op het moment dat hij dat zei, bleef mijn lieve amandel nog redelijk in tact. Ik had het namelijk ook gezien en me voorgenomen om de keuken weer eens grondig schoon te gaan maken. Het bleek echter niets met onze schoonmaakkwaliteiten te maken te hebben, want na wat geboen bleven de vlekken zichtbaar.
Als je kind ‘netjes’ opbiecht
Zoonlief maakte zich los van zijn huiswerk (waar niet al te veel voor nodig is overigens) en vroeg quasi nonchalant: ‘Wat is er dan?’ Hij kwam kijken. Die blik die ik in zijn ogen zag, was niet duidelijk te doorgronden. Dus zei ik: ‘Als je weet waar het door komt, dan hebben we liever dat je het gewoon zegt. We worden heus niet boos. Als we weten waar het door komt, weten we misschien hoe we het op kunnen lossen.’
Ook onze dochter was er inmiddels bijgekomen. Ze keken elkaar in de ogen en toen kwam de aap uit de mouw: “Nou ja, tja, …… Je weet toch dat we ons gister wat liepen te vervelen? Nou ja, toen stoeiden we wat en ging mijn stressballetje kapot. Ennnuhh tja toen dacht ik ‘Dat maak ik zelf wel even’. Dus dat heb ik gedaan, maar oepsie dat ging niet helemaal goed. Maar we hebben het heel goed opgeruimd hoor!”
Ik: “Nou lieverd, heel goed denk ik niet want anders zaten die vlekken er nu toch niet?” Hij: “Nou ja, zoals je ziet hebben we het uitgeveegd (inderdaad er zat niet een klein vlekje maar grote witte vegen op het aanrechtblad!!!!), maar tja het was secondenlijm en dat ging niet zo goed weg…”
En hier moest ik echt tot 10 tellen
Dat was het moment dat mijn amandel met een flits van het licht veranderde in een rode bloemkool!
“Je weet toch dat je niet alleen met secondenlijm mag werken? Waarom heb je er niet op zijn minst wat onder gelegd? We waren gewoon thuis dus je had ons toch om hulp kunnen vragen? Waarom heb je het niet gelijk gezegd?”
Gelukkig waren dit enkel nog gedachten die door mijn hoofd flitsten en was ik nog zo helder van geest dat ik me bedacht dat ik beter eerst mijn rode bloemkool even kon temmen. En wel door ‘rustig’ tot 10 te tellen. Je hoort dat mensen wel vaker zeggen en dat is niet voor niets.
Lees ook: 8x gênante momenten als moeder
Waarom moet je eerst tot 10 tellen?
De eerste reactie die in je opkomt, die kan je namelijk niet sturen. Maar die reactie duurt slechts 9 seconden. Daarna heb je weer een mogelijkheid om te beslissen hoe je met die situatie omgaat. Dus ik dacht ‘adem in, adem uit’. En gelukkig kon ik weer helder nadenken na het tot 10 tellen. ‘Als ik nu dit soort zinnen ga uitkramen, zal hij natuurlijk de volgende keer niet weer opbiechten wat er is gebeurd. Ik heb hem bovendien beloofd niet boos te worden. En laten we eerlijk zijn, ik baal gigantisch van het blad, maar er zijn ergere dingen nietwaar?
En dus verkoos ik de goede band met mijn zoon en zijn eerlijkheid boven een keukenblad. Ik ben al wat blij dat hij me nog zo enorm in vertrouwen neemt als het gaat om meisjes, dingen die er gebeuren in de app-groep, zijn onzekerheden en wat al niet meer dus het is het me niet waard om dat op te geven.
Hij is vervolgens zelf met aceton, schuurmiddel en wat al niet meer aan de slag gegaan. Vooralsnog met weinig resultaat, maar ach mijn man is het ooit ook overkomen en met de tijd is het weggevaagd en kunnen we nu niet meer achterhalen waar het is gebeurd. Dus misschien duurt het een jaartje en worden we elke dag herinnerd aan deze dag waarop we beide belangrijke lessen hebben geleerd.
Heb jij wel eens een situatie gehad waarbij je op ontploffen stond maar tóch tot 10 kon tellen? Hoe heb je dat aangepakt?