Onze trouwdag… is dit het nu?

Negen jaar inmiddels alweer. Negen jaar zijn we getrouwd vandaag. En nog veel langer zijn we bij elkaar. Jaren waarin veel gebeurd is. Jaren waarin we lief en leed gedeeld hebben samen. Jaren waarin we gelachen hebben samen, maar waarin we ook elkaar zo nu en dan kwijt waren. Jaren waarin we ook regelmatig onze trouwdag vergeten zijn.

Niet omdat we elkaar op dat moment niet zagen, maar gewoon omdat we te druk waren met onze eigen dingen. Jaren waarin we de geboortes van onze kinderen samen mochten delen. Een spannende vroeggeboorte van de oudste en een keizersnede van de jongste. Jaren waarin ook ouders ziek werden en mijn moeder kwam te overlijden.

Jaren van geluk, verdriet, gemis en delen met elkaar.

Trouwdag 9 jaar geleden

Als ik terugkijk op onze trouwdag zelf, dan zie ik een trouwdag voor me zoals die bij me past. Zonder al teveel poespas. In een leuke jurk, maar niet te gek. Een ongedwongen, korte trouwceremonie waar kindjes zich op hun gemak voelen, en verder een gezellig feest van vroeg tot laat met lekker eten en drinken. Ik deed gewoon zelf mijn haar en make-up, zoals altijd, en de eerste foto die van mij in mijn trouwjurk gemaakt werd is er eentje waarin ik ons huis sta te stofzuigen 😉 .

Trouwdag nu

Zo was het toen, en zo is het nu nog steeds. Een leuk leven, maar niet te gek. Soms gezellig feesten en zo nu en dan ook lekker kneuterig op de bank. Waar ik voorheen mijn trouwdag dus wel eens vergat en ik met dank aan mijn ouders die dan plots voor de deur stonden tòch nog een feestelijk gevoel kreeg, sta ik nu uitgebreid stil bij ons huwelijk. Negen jaar. We doen niets bijzonders vandaag, en dat vind ik ook niet nodig. Maar ik realiseer me wel hoe bijzonder het is dat je na negen jaar nog zoveel van iemand kan houden. Dat je je op je gemak voelt bij je partner. Dat je je veilig voelt en jezelf kan zijn. Dat je je gesteund voelt in wat je doet en dat je voelt dat het goed is om elkaar een bepaalde vrijheid te gunnen.

Is dit het nu?

Ook al resulteert dat soms in situaties of periodes in je leven waar je liever niet in gezeten had. Momenten waarop jij en je partner zich afvragen ‘Is dit het nu?’. Momenten waarop je elkaar maanden kwijt bent en je na heftige gesprekken en stille vervloekingen tot de conclusie komt dat dit het inderdaad is. En dat dit goed is. Dat het bij een ander niet altijd beter is, ook al lijkt dat soms wel even zo.

Samen zijn is hard werken

Getrouwd zijn is hard werken. Misschien niet iedere dag, maar wel zeer regelmatig. Getrouwd zijn is onvoorwaardelijk. Elkaar accepteren zoals je bent, elkaar niet teveel willen veranderen en vooral elkaar steunen en aanvullen waar nodig.

Om onze trouwdag vandaag toch een klein beetje bijzonder te maken heb ik bedacht mijn schatje te verrassen met wat leuks op zijn werk. Natuurlijk had ik het ook thuis kunnen geven, maar ik vind het dan toch wel wat hebben om hem ‘out of the blue’ te verrassen. Aangezien ik geen geboren romanticus ben weet ik zeker dat hij hier niet op voorbereid is 🙂 .

Ik heb een mooie liefdeskaart uitgezocht (jemig wat een keus), er een persoonlijke tekst in laten zetten èn er een leuk cadeau bij gedaan. Met een aangegeven bezorgdatum was deze verrassing zo geregeld! Alleen jammer dat ik er niet bij was om zijn gezicht te zien, maar we kunnen wèl vanavond proosten op onze eigen kneuterige trouwdag 🙂 .

Getrouwd zijn, met ups en downs… je herkent het vast wel. Hoe vieren jullie dat meestal?

Andere artikelen die leuk zijn om te lezen vind je hier:

• Trouwen of samenwonen, zie jij de meerwaarde van dit papiertje?
• Trouwen, carrière en kinderen, de ambitie van dochters van werkende moeders
• De nasleep van een verbroken relatie voor jou en je kind