11 juli 2011. Jos, mijn vader, mijn grote held, overleed na een kort ziekbed onverwacht aan de gevolgen van kanker. Hij was slechts 64 jaar. In de bloei van zijn leven. Nog parttime aan het werk, veel ondernemen met mijn moeder of met vrienden. Een toffe pa voor mijn broer en mij en bovenal apetrots op zijn vier kleinkinderen. Wat een klotedag.
Bestaat er meer tussen hemel en aarde?
De eerste dagen na zijn overlijden is er vooral verdriet. Intens verdriet. Afgewisseld met boosheid. Waarom hij. Het is oneerlijk. Maar er ontstond ook een enorme kracht om zijn afscheid perfect te regelen. Dat verdiende hij. Mooie kist, goede bloemen, persoonlijke dienst, prachtige woorden en passende muziek. Waar die kracht vandaan kwam, is me een raadsel.
Tunnel van licht
Twee dagen voor zijn overlijden werd mijn vader al “gehaald”. Er kwam een tunnel met licht en hij “mocht” naar boven. Eigenwijs als hij was – hij was echt heel eigenwijs – is hij niet meegegaan. Hij moest eerst nog persoonlijk afscheid nemen. Van ons, van familie, van vrienden, buren en collega’s. Voor iedereen had hij een boodschap, een mooi woordje of zelfs nog wat taakjes. Iedereen die hem lief had bezocht hem in het ziekenhuis. Door alle tranen heen was er vooral bewondering voor hem. Hoe sterk ben je dan, als je weet dat je gaat en je bent zo dapper om iedereen recht in de ogen gedag te zeggen.
Toen hij me vertelde van die tunnel dacht ik echt: “pap, dit is zo’n onzin”. Mijn vader was net als ons allemaal erg nuchter, niet gelovig en al helemaal niet spiritueel aangelegd. Maar de twijfel sloeg toe. Als je zo ziek bent, dan maak je hier geen grapjes over. Of zou hij hallucineren? Door de pijn of door de medicijnen? Hoe dan ook, we waren blij dat hem verder lijden bespaard is gebleven en dat we allen afscheid hebben kunnen nemen. Op dat moment was het afscheid erg verdrietig, maar nu enorm waardevol.
Of hij twee dagen later gewoon is ingeslapen of dat zijn ziel via een tunnel van licht naar boven is gegaan, weet ik dus niet. Ik denk dat hij gewoon is gestorven.
Lees ook: wel of geen uitvaartverzekering afsluiten, wat doe jij?
Tekenen van boven
Na zijn crematie, wat een prachtige dienst was, helemaal zoals mijn vader het had gewild, kropen de dagen voorbij. Jouw wereld staat stokstijf stil, de rest draait gewoon door. Alsof er niets is gebeurd. Terwijl in onze familie echt alles anders is geworden. Er komt een moment dat de dagen toch weer wat sneller voorbij gaan, je kunt zelfs weer wat lachen. Al is de glans er echt wel even af.
Na een jaar zijn alle moeilijke mijlpalen een keer gepasseerd. Het leven lijkt wat normaler te worden. Je haalt herinneringen op en tegen beter weten in hoop je op een teken van boven. Zo’n teken heb ik nooit gekregen. Geen lamp die knippert en geen windvlaag terwijl alle ramen dichtzijn. Nu geloof ik hier helemaal niet in, maar stiekem is er de hoop dat er meer is tussen hemel en aarde. Geloof jij dat er meer is? Sommigen mensen horen stemmen en krijgen signalen van overleden dierbaren. Ik vind dat mooi, maar ik heb dat helemaal niet. Misschien ben ik hiervoor te realistisch.
Praten met overleden dierbaren, kan dat?
Toch voel ik me soms erg gesterkt door mijn vader. Als ik verdrietig ben “zegt” hij me door te gaan. Als iets niet lukt, “zegt” hij me vol te houden. Toen ik me afvroeg of ik moest gaan bloggen “vertelde” hij me dat hij in me gelooft en dat ik het altijd moet proberen. En ik luister nog braaf ook. Dat is toch raar. Zou er dan toch……. Nee joh.
Helemaal in de war raakte ik toen wij een prijs wonnen met de postcodeloterij. Met mijn vader had ik het regelmatig gehad over nieuwe kunststof kozijnen. Hartstikke duur, maar goede investering. Als wij eens een grote prijs zouden winnen, dan zou ik hiervoor kunststof kozijnen kopen. En warempel, de postcodekanjer van 2013 viel op onze postcode! De juiste letters ontbraken, waardoor de miljoenen aan ons voorbij gingen. Wel hadden we een mooi dorpsfeest en (bruto) € 10.000,00 in the pocket. Want wij hadden alle kanjerpunten! Van Gaston krijg je soms een brief waarin hij je uitnodigt voor een extra trekking. Als je meedoet, levert dit extra kanjerpunten op. Normaal doe ik dit nooit, we winnen toch nooit wat. Deze keer was ik toch overstag gegaan. Ik had de betreffende brief erbij gezocht en wat bleek. De brief van Gaston was gedateerd op 23 oktober. Mijn vaders verjaardag en de trouwdag van mijn ouders!!! Toeval of de hand van Jos?!?
In eerste instantie was ik overtuigd van de hulp van boven. Toen het gewonnen geld eenmaal op was, wat trouwens heel snel ging ;), kwam ik met beide benen op de grond. Dit was gewoon puur toeval. Mijn vader kan Gaston en zijn postcodecollega’s echt niet beïnvloeden. Het is een kansspel en het lot was ons gewoon goed gezind.
Lees ook: overgave, een last of een lust?
Hulp van boven
Maar hoe zit het dan met de steun die mijn vader mij nu nog steeds geeft? Kan dat dan wel? Tuurlijk niet. Ik hoor niet écht zijn stem. Wanneer ik advies nodig heb, denk ik aan mijn vader, wat zou hij zeggen. Dan denk ik aan de wijze raad die hij mij al die jaren heeft gegeven. Er is helemaal geen lijntje naar boven. Mijn vader heeft mijn broer en mij, samen met mijn moeder, gewoon een hele goede basis gegeven. De juiste nomen en waarden bijgebracht. Op die moeilijke momenten denk ik aan zijn opvoeding. Dan “hoor” ik hem zeggen: Erika, gebruik je gezonde verstand. Je bent voor niets of niemand te goed. Of te min. Behandel iedereen met respect, zoals je ook zelf behandeld wil worden. Geloof in je zelf en geef nooit zomaar op.
Ook hoor ik hem zeggen dat ik niet altijd overal bij hoef te zijn, maar wel zoveel mogelijk moet genieten. En dat doen we dan ook. Inmiddels weer volop. Helaas zonder onze held. Maar samen met mijn geweldige moeder, mijn super broer en onze prachtige gezinnen. Als er dan toch iets meer zou zijn tussen hemel en aarde, kan hij in ieder geval enorm trots op ons zijn. En wij op hem!
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
Er is meer tussen hemel en aarde.
Dit is wat ik geloof:
Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.
(Johannes 3:16 SV)
Verduidelijking:
God houdt van mensen. Maar wij mensen hebben een probleem: we doen verkeerde dingen. Mensen die verkeerde dingen doen behoren straf te krijgen, maar God wil de mensen niet straffen, Hij wil ze juist vergeven. Daarom stuurde Hij Zijn Zoon Jezus Christus naar de wereld. Jezus Christus betaalde voor de zonden van de mensen met Zijn leven, door de straf te ondergaan die wij allemaal verdient hebben op basis van onze zonden: de doodstraf. Hij stierf aan het kruis, werd begraven en op de derde dag werd Hij opgewekt uit de dood.
Als je je bekeert (je “omkeert”, je ongeloof in God en je zondige levenswandel achter je laat) en gelooft dat Jezus voor jouw zonden is gestorven, heb je eeuwig leven en ga je niet verloren.
Mijn vader en moeder zijn ook overleden en elke nacht als ik in bed lig en niet kan slapen, hoor ik een lichte bons in de laden kast naast mijn bed. Zo ongeveer tussen 1 en 2 uur.
Ik heb onderzocht hoe dat kan, maar kan er niet achter komen. Er is niets mis met de kast.
Wat het betekend, ik weet het niet, maar krijg wel altijd steun van mijn moeder. Voel ik!
Klinkt best eng, maar als je voelt dat een teken is van je moeder, dan is het misschien ook wel heel fijn.
Jee Alexander. Wat een lang ziekbed. Heftig dat je kinderen hem zeggen, of ervaarden zij dat als bijzonder? Dat kan ook. Je mooet er inderdaad niet teveel over nadenken en zoveel mogelijk genieten. En of je wel of niet in die lijntjes gelooft, het is altijd goed. Je laatste zin is prachtig, zo is het precies. Dank je voor je reactie!
Hoi Erica,
Mooi stukje tekst. Zelf begin ik steeds meer te denken dat er wel lijntjes zijn. Mijn vader is 6 jaar geleden plotseling overleden na een erg lang ziekbed van ruim 25 jaar. Vooral mijn kinderen hadden het hier erg moeilijk mee. Ze zagen hem zelfs als ze gingen slapen. Maar waarom begin ik nu te denken dat er wel lijntjes zijn na het hiernamaals? Denken aan iemand die dicht bij je stond geeft je ook kracht. Ook in moeilijke tijden. En volgens mij is het lijntje juist de energie die vrijkomt waardoor wij weer verder kunnen in het leven of het behalen van gestelde doelen. Natuurlijk heeft de opvoeding een invloed maar juist op die momenten dat het moeilijk gaat ontvang je de kracht om door te gaan. En een prijs winnen in een loterij. How knows. Ook ik ben vrij nuchter maar ik ken mensen die beweren dat alles in het leven al is opgeschreven en dat alles vast staat. Misschien hebben ze gelijk, misschien ook niet. Ik denk dat wanneer hier te veel over wordt nagedacht je niet meer van je eigen leven kunt genieten. Degene die ons hebben achter gelaten op deze wereld zullen in iedergeval altijd bij ons zijn in ons hart en in onze ziel.